آیت الله ابراهیم امینی یار دیرین امام راحل و رهبری و از پیشگامان نهضت اسلامی، عضو مجلس خبرگان و مجمع تشخیص که طی چند روز گذشته در "بیمارستان شهید بهشتی قم" بستری بود شامگاه جمعه ۵ اردیبهشت ۱۳۹۹ و همزمان با شب اول ماه مبارک رمضان ۱۴۴۱ دار فانی را وداع گفت.
آیت‌الله ابراهیم امینی از روحانیون مبارز قبل از پیروزی انقلاب اسلامی بود که شخصیتی اعتدالی داشت. وی علاوه بر عضویت در مجمع تشخیص مصلحت نظام و مجلس خبرگان رهبری مسوولیت‌های دیگری نیز برعهده داشت و در دوران فعالیت‌های خود از گروه‌گرایی‌ها و جناح‌بازی‌ها خودداری کرد.
مبارزه با رژیم پهلوی
با به روایت ایرنا وی فعالیت سیاسی خود را از ۱۳۴۱ خورشیدی شروع کرد؛ یعنی دوره ای که نهضت روحانیون به رهبری امام خمینی(ره) برای مبارزه با رژیم پهلوی آغاز شده بود. در همین زمان آیت الله امینی در جلسه‌ای محرمانه شرکت کرد که مفاد آن اصلاح حوزه علمیه قم، تبلیغ اسلام، امر به معروف و نهی از منکر و سعی در اجرای احکام سیاسی، اجتماعی و اقتصادی اسلام بود؛ جلسه ای که بعدها به تشکیل جامعه مدرسین حوزه علمیه قم منجر شد و او نیز به عنوان یکی از اعضای فعال آن به شمار می رفت. خودش در خصوص اعضا آن جلسه می گوید: اعضای آن، آقایان حاج شیخ عبدالرّحیم ربّانی شیرازی، شیخ علی مشکینی، شیخ علی قدّوسی، شیخ حسینعلی منتظری، شیخ محمد تقی مصباح یزدی، شیخ مهدی حائری تهرانی، شیخ علی اکبر هاشمی رفسنجانی، شیخ احمد آذری قمی، سید محمد خامنه ای و سید علی خامنه ای بودند.
در همین سال ها امام خمینی(ره) بازداشت و به ترکیه تبعید شد که آیت الله امینی به عنوان رابط میان امام(ره) و برخی از علما بود که از طرف عوامل رژیم پهلوی نیز مورد تعقیب واقع شد. بنا به گفته خودش، او در این سال ها در دعوت به تشکیل جلسات مشترک، تشویق آنان به اقدامات مناسب، تهیّه اطلاعیه ها، تشویق به توقّف در تهران و اقدامات لازم برای آزادی امام(ره) و پیش گیری از تبعید و ادامه زندان و اعدام احتمالی امام(ره)، نقش فعّالی داشت. آیت الله امینی در دوران حضور امام(ره) در پاریس به دیدار ایشان رفت و از جز ۱۱ فردی بود که پس از ارتحال آیت الله حکیم، اعلامیه مرجعیت امام خمینی(ره) را امضا کرد.
فعالیت‌ها پس از انقلاب
پس از پیروزی انقلاب اسلامی آیت الله امینی نیز به مانند دیگر مبارزان خود را آماده خدمت به نظام نوپای جمهوری اسلامی کرد و همانگونه که خودش می گوید: ۱۵ روز بعد از پیروزی انقلاب از سوی امام مأموریّت یافتم که به استان هرمزگان بروم و به امور نهادهای نوپا و اوضاع ارتش و ادارات بندرعبّاس، جزیره کیش و دیگر جزایر استان و وضع علمای اهل سنّت و حوزه های علمیّه رسیدگی کنم. از این رو، چندماه در آن جا توقّف کردم و در بین طلاّب و علمای اهل سنّت مبلغی تقسیم نمودم که بعد از آن به دستور امام به صورت شهریّه مستمر در آمد. بعد از مراجعت از هرمزگان بار دیگر از سوی حضرت امام مأمور شدم به استان مازندران به ویژه ترکمن صحرا بروم و به امور آن جا رسیدگی کنم و به دستور امام اوّلین شهریّه رسمی را به طلاّب و علمای اهل سنّت پرداختم. برای اجرای فرمان عفو امام سفری به همدان، ملایر و نهاوند و مأموریّت دیگری نیز به نائین داشتم.
مسوولیت ها
آیت الله امینی از دوره اول تا سوم مجلس خبرگان رهبری، نمایندگی استان چهارمحال و بختیاری را برعهده داشت تا اینکه بنابه گفته خودش در دوره چهارم با همه اصراری که دوستان، در کاندیداتوری از تهران داشتند به عللی که مهمترین آنها عدم قدرت بر انجام وظیفه بود، امتناع ورزیدم.
وی همچنین در سال های پس از انقلاب اسلامی مسوولیت هایی از جمله نماینده امام در امور استان هرمزگان؛ نماینده امام در امور استان مازندران، نماینده امام در اجرای فرمان عفو در همدان، ملایر و نهاوند، عضویت در شورای بازنگری قانون اساسی با حکم امام، نایب رییس مجلس خبرگان، ریاست دبیرخانه مجلس خبرگان، عضویت در هیأت امنای دانشگاه امام صادق(ع) و مجمع جهانی علوم اسلامی، عضویت در جامعه مدرسین حوزه علمیه قم و امام جمعه قم را برعهده داشت.
آخرین دیدار با امام(ره)
آیت الله امینی که در سال های دهه ۶۰ خورشیدی به عنوان عضو از مجلس خبرگان رهبری در جریان بسیاری از امور قرار داشت، در خصوص آخرین دیدار خود با امام خمینی(ره) می گوید: آخرین دیدار من با ایشان زمانی بود که برای آخرین بار در بیمارستان بستری شدند و قلب ایشان با دستگاه مصنوعی کار می‌کرد. واقعیت این است که من هرگز به لحظه‌ای که امام نباشند و جانشین ایشان هم مشخص نباشد، فکر نکرده بودم، لذا احتمال وقوع توطئه‌های داخلی و خارجی ذهنم را پریشان کرده بود. در چند قدمی بستر امام ایستاده بودم و به ابر مردی نگاه می‌کردم که پانزده سال قبل، در شرایطی که نفس کسی در نمی‌آمد، بر سر شاه فریادزده بود: «کاری نکن که بدهم مردم ایران گوش تو را بگیرند و بیرونت کنند!» ابر مردی که گفته بود: «امریکا هیچ غلطی نمی‌تواند بکند» و یک‌تنه و مردانه ایستادگی کرده و سرانجام پوزه استکبار را به خاک مالیده بود و حالا برای نجات آن بزرگمرد، از دست کسی کاری ساخته نبود. مارا به اتاق مجاور راهنمایی کردند و چند ساعت بعد حاج احمد آقا آمد و خبر رحلت آن بزرگوار را به اطلاع همه رساند.
