از نظر علم پزشکی، دلایل اصلی سقط جنین یا همان پایان خود‌به‌خودی بارداری و راههای درمان آن متفاوت است.
تقریباً ۵۰% از موارد بارداری قبل از اینکه زن حتی بداند باردار است و حدود ۱۵٪ تا ۲۵٪ از بارداری‌های قطعی‌شده به سقط منجر می‌شوند.
سقط جنین اکثرا در ۳ ماه اول، قبل از هفته ۲۰ ام بارداری اتفاق می‌افتد و فقط ۱٪ از سقط‌ها بعد از این زمان رخ می‌دهند.
بسیاری از دلایل وقوع سقط جنین قابل بررسی و کنترل هستند.
به همین دلیل توصیه می‌کنیم پیش از اقدام برای بارداری با پزشک زنان و زایمان و یا کارشناسان مامایی مشورت کنید.
در این مطلب به صورت کلی به دلایل سقط جنین و راههای درمان آن اشاره کرده‌ایم.
۵ دلیل اصلی سقط جنین
دلایل مختلفی برای سقط جنین وجود دارد که در اینجا به چند مورد اصلی آنها اشاره شده است:
تقریباً نیمی از سقط‌هایی که در سه ماهه اول رخ می‌دهند ناشی از ناهنجاری‌های کروموزومی در اسپرم پدر یا تخمک مادر است. این مساله ممکن است به صورت ارثی یا در اثر قرار گرفتن در معرض عوامل محیطی مانند اشعه ایکس یا مواد سمی رخ دهد.
یکی دیگر از دلایل اصلی سقط جنین نارسایی دهانه رحم است. در این مشکل دهانه رحم نمی‌تواند جنین را نگه دارد و معمولاً در سه ماهه دوم بارداری سقط اتفاق می‌افتد.
از دلایل مهم سقط جنین، نارسایی خونی مادر و جنین است. اگر Rh خون مادر منفی و Rh خون جنین مثبت باشد، به دلیل عدم تناسب نوع Rh در بدن مادر نوعی آنتی بادی تولید می‌شود که می‌تواند باعث اختلال و سقط جنین در بارداری‌های بعدی شود.
بی‌نظمی هورمونی به خصوص هورمون پروژسترون یکی دیگر از دلایل اثرگذار است که معمولا به علت کیفیت پایین تخمک ایجاد می‌شود.
ابتلا مادر به کم‌کاری تیروئید و دیابت می‌تواند به علت عدم تنظیم سوخت‌وساز بدن باعث سقط جنین شود.
راه های درمان سقط جنین
برای هرکدام از موارد ذکر شده به عنوان دلایل سقط جنین، روش‌های درمانی مشخصی وجود دارد که عبارتند از:
اگر دو یا چند سقط مکرر داشته باشید، پزشک ممکن است از شما بخواهد که آزمایش ژنتیک انجام بدهید تا وضعیت کروموزوم‌ها و ژن‌های شما و همسرتان را بررسی کند و بتواند ناهنجاری‌های کروموزومی ممکن را پیش از اقدام برای بارداری برطرف کند.
ممکن است در طی بارداری علائمی مانند احساس فشار ناگهانی به شکم، پاره شدن کیسه آب و خونریزی مداوم را تجربه کنید که در بیشتر موارد ناشی از نارسایی دهانه رحم است. پزشک در این موارد پس از انجام سونوگرافی، با بخیه زدن دهانه رحم را مسدود می‌کند تا از سقط جنین جلوگیری کند.
پس از انجام آزمایش خون و شک کردن پزشک به نارسایی خونی مادر و جنین، برای پیشگیری از سقط جنین بعدی معمولا آمپول رگام تزریق می‌شود که باعث خنثی شدن آنتی بادی تولید شده می‌شود.
در مورد مادرانی که پزشک پس از انجام تست خون متوجه کمبود هورمون پروژسترون شده باشد، ترکیبات پروژسترونی در ابتدا و در طی باردای تزریق می‌شود تا از سقط جنین جلوگیری شود.
معمولا پیش از بارداری با انجام تست خون، مادر از بیماری کم کاری تیروئید و دیابت خود آگاه می شود و پزشک پس از درمان‌های دارویی اجازه بارداری می‌دهد.
