اختصاصی سلام سینما- در سینمای ایران فیلم‌های عاشقانه عموما تابع قوانین و الگوهای ثابت بوده‌اند. اما در سال‌های اخیر با توجه به باز شدن فضای فرهنگی، داستان‌ها متنوع‌تر و پر چالش‌تر شده‌اند و بازسازی یکسری از لحظات عاشقانه و دونفره، واقعی‌تر و ملموس‌تر از هر وقت دیگری در سینمای بعد از انقلاب.

سال ۹۴ سینمای ایران فیلم‌های عاشقانه زیادی داشت. خصوصا در قیاس با سال بعدش یعنی ۹۵ که تنها یک عاشقانه یعنی «متولد 65» را به خود دید که آن هم فیلمی بسیار معمولی بود و چندان مورد توجه تماشاگران قرار نگرفت و در گیشه شکست خورد.

عاشقانه‌های ۹۴ موفق‌تر بودند. در میان این فیلم‌ها مانند «حکایت عاشقی»، «دوران عاشقی» یا «طعم شیرین خیال» سه فیلم انتخابی این لیست، اما یک سر و گردن بالاتر از باقی فیلم‌ها بودند.

نهنگ عنبر

 بازیگران: مهناز افشار، رضا عطاران

«نهنگ عنبر» را می‌توان دروازه ساخت فیلم‌های کمدی دهه پنجاه و شصتی در سینمای ایران دانست. «مصادره»، «هزارپا»، «زیرخاکی» و آثار این چنینی همه متاثر از محبوبیت «نهنگ عنبر» ساخته شدند.

از حق هم نگذریم حس نوستالژیک در «نهنگ عنبر» بسیار گیرا است و هر تماشاگری  -حتی دهه هفتادی‌ها- را به فضای آن روزها نزدیک می‌کند. استفاده از موسیقی در این زمینه خصوصا بسیار تاثیرگذار است. شخصیت‌پردازی خوب در فیلمنامه و استفاده‌های هوشمندانه از المان‌ها و موسیقی‌های دهه پنجاه از جمله نکات ویژه فیلم است.

فیلم سامان مقدم یک کمدی رومانس محبوب است که تماشاگران زیادی را مجذوب خود کرد. به شکلی که عوامل قسمت دومش را ساختند و قسمت سومش هم ساخته خواهد شد. 

زوج مهناز افشار و رضا عطاران در کنار یکدیگر بسیار جذاب هستند و شیمی‌شان به خوبی روی هم نشسته. خصوصا مهناز افشار بازی متفاوتی را از خود به نمایش می‌گذارد. گریم متفاوت او اولین نکته مهمی است که درباره کاراکترش به‌چشم می‌آید. سیبیل‌ها و ابروهایی که در زنان آن زمان می‌شد پیدا کرد، روسری و آرایش مو و مانتوی بلند قدیمی کاراکتر رویا را بسیار باورپذیر و جذاب کرده بود و خود افشار هم سعی داشت تا با تغییر لحن کلام و حالت دهنش، ویژگی خاص و متفاوتی به کاراکتر ببخشد. 

در دنیای تو ساعت چند است؟

 بازیگران: لیلا حاتمی، علی مصفا

فیلمی به کارگردانی صفی یزدانیان است که در آن داستان به این شکل روایت می شود که گلی بعد از بیست سال زندگی در فرانسه یک‌باره تصمیم می‌گیرد به ایران و به زادگاهش، شهر رشت سفری کند. فرهاد در رشت به استقبالش می‌رود و می‌گوید که آشنایی قدیمی است، اما گلی اصلاً او را به یاد نمی‌آورد و ...

یک داستان عاشقانه قدیمی با بازگشت لیلا حاتمی دوباره زنده می‌شود. این نمونه‌ای‌ترین تصویر از لیلا حاتمی در قالب زنی روشنفکر و درونگراست که سکوتی فرانسوی‌طور را همراه خود به دوش می‌کشد.

«در دنیای تو ساعت چند است» در ادامه فیلم‌هایی مانند «سیمای زنی در دوردست»، «پله آخر» و «چیزهایی هست که نمی‌دانی» ساخته شده است. محصول یک گروه فیلمساز و سینماگر مشترک که البته کارگردانی هرکدام از فیلم‌ها را یکی از اعضای تیم برعهده داشت، اما شباهت‌های مضمونی و فرمی همه فیلم‌ها با یکدیگر آن‌ها را ذیل یک مجموعه قرار می‌دهد. جریانی که آن‌ها، به شکل ویژه مصفا، فردین صاحب‌الزمانی، صفی یزدانیان و لیلا حاتمی، بخشی از آن هستند، هنوز هم ادامه دارد. جریانی که دقیقا حول محور فیلم‌هایی عاشقانه، روشنفکرانه و امپرسیونیستی می‌گردد و باید منتظر بود تا در سال‌های بعد به اوج شکوفایی خود برسد.

خداحافظی طولانی

 بازیگران:  سعید آقاخانی، ساره بیات

«خداحافظی طولانی» فیلمی آرام، روان و محترم است که داستان یک عاشقانه از دست رفته را تعریف می‌کند. فرزاد موتمن در این فیلم سعی کرده تا با بهره‌گیری از شکل روایی متفاوت و غیرخطی، داستان عاشقانه و مرموزش را به شیوه جدیدی بپردازد. این مهم‌ترین نکته درباره فیلمی است که ممکن بود خیلی لوس و کسل کننده از آب دربیاید اما با کارگردانی هوشمندانه موتمن، بدل به یکی از فیلم‌های روادارانه و جالب توجه کارنامه کاری فیلمساز می‌شود.

رابطه سعید آقاخانی و ساره بیات که نقش همسرش را در فیلم بازی می‌کند بسیار خوب از آب درآمده و دیالوگ‌های عاشقانه‌ای که میانشان رد و بدل می‌شود، مهر و عشق را به دل تماشاگر می‌اندازد و قدم‌زدن‌هایشان کنار ریل راه‌آهن، جدا دلبرانه است. بازی آقاخانی بسیار قابل توجه است و یکی از بهترین تجربه‌هایش به حساب می‌آید.

خبرهای مرتبط:

بهترین فیلم های عاشقانه سینمای ایران در سال ۹۸

عاشقانه‌های سینمای ایران در سال ۹۷

بهترین فیلم های عاشقانه سینمای ایران در سال ۹۶

ویدیوی «بهترین فیلم‌های عاشقانه سینمای ایران در سال ۱۳۹۸» در کانال یوتیوب سلام سینما