گروه سینمایی هنرآنلاین: فیلم سینمایی «سگ‌ها دیشب نخوابیدند» ساخته رامین رسولی و تهیه‌کنندگی سیاوش حقیقی است که موفق به دریافت جایزه بین الادیان سی و هشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر شد. در خلاصه داستان این فیلم آمده است: «زندگی در روستایی دور افتاده و فراموش شده در افغانستان که در تصرف طالبان است با ورود یک سرباز آمریکایی که هلیکوپترش در نزدیکی آن روستا سقوط کرده است و توسط دختری روستایی به آنجا آورده می‌شود، دچار تغییر می‌شود و …»عاطفه امینی، فهیم ابراهیمی، امیرحسین صادقی، فاطمه خدادادی، قاسم علیزاده، صغری بیات، اردلان برسی، یارمحمد نصیر محمدی، پارسا حسینی، توماج دانش بهزادی، سید عبدالحکیم وفا، نسیمه تاجیک و جواد هاشمی بازیگران این فیلم سینمایی هستند.
رامین رسولی کارگردان فیلم سینمایی «سگ‌ها دیشب نخوابیدند» در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره چگونگی نحوه شکل‌گیری ایده این فیلم بیان کرد: در این سالیانی که در کشور افغانستان جنگ بود، اتفاقات مختلفی روی داد و با نگاه به آنها احساس کردم بسیاری از این قصه‌ها را باید در قالب فیلم بیان کرد و اجازه فراموشی به آنها نداد. در این مدت سه فیلمنامه داشتم که از دل خود این ماجراها و اتفاقاتی که در این مرز و بوم رخ داده، بیرون آمده است. البته این قصه‌ها بعد زمانی متفاوتی داشتند و در طی این سالیان رخ داده‌اند که برخی نزدیک‌تر و برخی دورتر بودند. از آنجایی که می‌خواستم به شکل اپیزودیک کار کنم، در حالی که قصه در پنج روز اتفاق می‌افتد، کنار هم قراردادن سه اپیزود کار بسیار سختی بود، چون باید زمان‌ها به نحوی پیش می‌رفت که درک آن برای مخاطب راحت باشد. خود این موضوع پیچیدگی‌های خاصی داشت که نگارش آن بیش از یک سال طول کشید. باید قصه‌ها و شخصیت‌ها به هم وصل می‌شد و شخصیت‌ها در هر اپیزود با هم ارتباطشان حفظ می‌شد و در اپیزودهای مختلف می‌دیدیم. در طی این مدت بالای 25 بار فیلمنامه را بازنویسی کردم و هربار یک گره تازه و پیچیدگی لازم در فیلمنامه شکل گرفت.
او ادامه داد: زمانی‌که فیلمنامه را می‌نوشتم سعی کردم قصه‌ها را به روز کنم. از سوی دیگر باید در سه زمان مختلف، جنگ را نشان می‌دادم. یعنی حضور امریکایی‌ها، روس‌ها و طالبان باید در فیلم به نمایش درمی‌آمد، به همین دلیل سعی کردم از تمهیدات مختلفی استفاده کنم. به طور مثال یک تانک روسی، یک هلی کوپتر آمریکایی و نشانه‌هایی از طالبان گذاشتم که در فیلم دیده می‌شود. در نهایت یک جغرافیایی را انتخاب کردم که بدست طالبان افتاده بود و براساس آن جغرافیا، آدم‌ها و اتفاقاتی که رخ داده بود را پیش بردم تا مخاطب وقتی فیلم را نگاه می‌کند، بتواند هر سه جنگ را تصور کند و صرفا نشانه‌ای از یک گوشه جنگ دیده نشود. به نوعی تلاش کردم کل ماجراهای چهل ساله افغانستان دیده شود.
کارگردان «لینا» همچنین درباره انتخاب لوکیشن و روند فیلمبرداری کار توضیح داد: بخشی از لوکیشن‌ها در افغانستان بود و بخش‌هایی نیز به دلیل شرایط امنیتی در ایران انجام و حتی ساخته شد. اما مشکلاتی مانند یافتن سرمایه‌گذار، یافتن ادوات و تانک‌های جنگی که متعلق به روس‌ها باشد نیز داشتیم، از سوی دیگر باید بازیگرانی بومی که به لهجه مسلط می‌بودند انتخاب می‌کردیم و حتی در طراحی لباس نیز نیازمند تحقیقات بودیم که از زمان اتمام نگارش فیلمنامه تا فیلمبرداری این روند یک سال طول کشید. در نهایت نیز دو ماه کامل فیلمبرداری در دمای بالای 40 درجه داشتیم که اغلب در لوکیشن‌های بیرونی بود و جا دارد همین جا از همه عوامل فیلم تشکر کنم که صبورانه همراه ما شدند و با تمام مشکلاتی که وجود داشت در نهایت کار به سرانجام رسید.
رسولی در ادامه درباره دغدغه‌هایی که در مورد افغان‌ها دارد، اظهار کرد: یکی از دلایلی که زندگی افغان‌ها برای من اهمیت دارد، این است که من خودم یک افغان مهاجر هستم و اتفاقاتی که در آنجا رخ می‌دهد را دنبال می‌کنم و به نظرم جای آثاری که درباره مردم این منطقه تولید می‌شود، در سینما بسیار کم است. در ادبیات کتاب‌های خوبی در این زمینه داریم، اما متاسفانه درحوزه سینما آثار انگشت شماری دیده می‌شود. به نظرم همانطور که همه چیز به روز است، باید آثاری در این زمینه ساخته شود و اتفاقات رخ داده در این منطقه بیان شود تا به دست فراموشی سپرده نشود. هنوز بسیاری از کشورها از اتفاقات افغانستان خبر ندارند، اما وقتی فیلمی ساخته می‌شود قطعا مردم دنیا از آن اتفاقات مطلع می‌شوند و به نظرم باید آثار بیشتری دراین باره ساخته شود. کار قبلی من درحوزه مهاجرت بود، چون من خودم مهاجر هستم و باید درباره تجربیاتی که در طول زندگی بدست می‌آید حرف زد. باید بیشتر درباره مردم افغان صحبت کرد و اثر ساخت تا مردم بیشتری از آنها بدانند.
این کارگردان درباره انتخاب بازیگران نیز گفت: انتخاب بازیگر برای من بسیار مهم بود، چون باید بازیگرانم بومی منطقه می‌بودند و به لهجه افغان منطقه مورد نظر صحبت می‌کردند. اغلب بازیگران را من از ایران انتخاب کردم و چون اغلب مدت‌ها در ایران زندگی می‌کردند لهجه فارسی داشتند، بنابراین به دنبال بازیگرانی بودم که بتوانند مسلط با لهجه مادری صحبت کنند. از سوی دیگر به دنبال بازیگران تئاتری یا آماتور بودم که بتوانند با شرایط سخت بسازنند، در نهایت به این تیم بازیگران رسیدم که خوشبختانه تیم بسیار خوبی بودند و از آنها راضی هستم. بازیگران ایرانی که در کار حضور داشتند نیز پیش از این در نقش افغان بازی کرده بودند و خیلی خوب توانستند با این نقش ارتباط برقرار کنند و یک بازیگر هم داشتم که اصلا افغان صحبت نمی‌کرد.
رسولی در خاتمه درباره تاثیر حضور فیلم در جشنواره‌های جهانی بیان کرد: من خودم یکی از طرفداران جشنواره جهانی فیلم فجر هستم. به نظرم این جشنواره تنها مخصوص ایرانی‌ها نیست بلکه برای افغان‌ها نیز فرصت خوبی است تا بتوانند در آن حضور یابند و اثرشان را ارائه کنند و آثار مختلف را ببینند. خوشبختانه در این دوره از جشنواره فیلم ما حضور داشت و با استقبال خوبی هم مواجه شد و این برای من جذاب بود. از آنجایی که کرونا باعث شد جشنواره‌های بسیاری در یک سال اخیر به زمان دیگری موکول شوند، فیلم ما با جشنواره گوا در هند که جزو جشنواره‌های الف دنیا و از قدیمی‌ترین جشنواره‌های آسیایی است کار خود را آغاز کرد و با جشنواره چنای هند ادامه داد. حضور در جشنواره جهانی فیلم فجر، سومین حضور بین‌المللی فیلم بود و بعد از این حضورهای جهانی فیلم آغاز خواهد شد که امیدوارم بتواند با مردم مختلف جهان ارتباط برقرار کند.
