ناخن جویدن یکی از مهم ترین معضل هایی است که والدین و کودکان را با خود درگیر می کند. بیماری ناخن جویدن به هر شکلی بررسی شود ریشه در اضطراب و استرس دارد.
این که من دائم به فرزند بگویم چرا ناخن می جوی این کار بد است، تنبیه می شوی؛ دستت را از دهانت در بیار و … هیچ نتیجه ای که ندارد هیچ استرس و ناخن جویدن او را نیز بیشتر می کند.
در این مقاله پزشکی و بسیار مهم به اصلی ترین موارد و نشانه های افسردگی و ناخن جویدن به همراه راه کارهای اصولی برای شما بیان می کنیم بهتر است با کمی حوضله این بخش را مطالعه کنید و با راهکارهای ارائه شده سلامت فرزندان خود را تضمین کنید و از پرداخت هزینه های اضافی هم جلوگیری کنید.
علت اصلی ناخن جویدن کودکان
جویدن ناخن یک عادت نامناسب است و علت دقیق آن قابل بحث است. یکی از دلایل ناخن جویدن می تواند ریشه در فاکتورهای فامیلی داشته باشد، هرچند این علت که آیا فاکتورهای خانوادگی مربوط به تقلید رفتار ناخن جویدن در سایراعضای خانواده و یا ریشه های ژنتیکی، تاثیر دارد یا خیر، هنوز ناشناخته است.
عوامل روان شناختی اصلی که با این رفتار مرتبط هستند شامل، استرس، نگرانی، اضطراب و خلق و خوی غیر متمرکز است. در واقع می توان گفت عادت ناخن جویدن در کودکان مکانیزمی است برای مقابله با شرایط استرس زا و از طرف دیگرهم عدم فعالیت مناسب (فعالیت کم، خستگی)، گرسنگی و یا پایین بودن اعتماد به نفس ممکن است باعث ناخن جویدن در کودکان شود.
محققان معتقدند که در برخی کودکان عادت ناخن جویدن با اختلالات روانپزشکی همراه است و حداقل یک اختلال مرتبط با روانپزشکی در بیش از دو سوم کودکانی که به کلینیک روانپزشکی مراجعه می کنند وجود دارد. جالب این که بیشتر از نیمی از والدین این کودکان، حداقل یک بیماری روانپزشکی داشتند، به ویژه اختلال افسردگی حاد.
بیماری های روانی که اغلب در رابطه با ناخن جویدن کودکان و نوجوانانی که به درمانگاه بهداشت و ارجاع داده می شوند، شامل:
اختلال کمبود توجه، بیش فعالی، اختلال اضطراب جدایی، اختلال تومور، اختلال وسواس فکری، عقب ماندگی ذهنی، اختلال افسردگی حاد، اختلال اضطراب عمومی و اختلال هراس گزارش شده است.
بیش از یک چهارم کودکان و نوجوانان به یکی از این اختلالات دچار بودند. در نهایت، رفتارهای کلیشه ای مانند لرزیدن لب، کوبیدن سر، برداشتن پوست و کشیدن مو در بیش از 60٪ کودکان مبتلا به ناخن جویدن هم مشاهده شده است.
عوارض ناخن خوردن
در اغلب موارد، عوارض ناخن جویدن بیشتر به صورت نامناسب شدن شکل ظاهری انگشتان بوده و منحصرا در حوزه زیبایی جای می گیرد. با این حال، در برخی موارد شدت ناخن جویدن، بر کیفیت زندگی بیمار تاثیر می گذارد.
به طور اجتماعی ناخن جویدن عادت ناخوشایندی است که می تواند باعث تحقیر، سرکوب های احساسی و آسیب های اجتماعی شود. علاوه بر اثرات روحی روانی و سلامتی، ناخن جویدن به طور کلی از نظر دیگران نوعی رفتار ناخوشایند در نظر گرفته می شود.
از طرفی برخی افراد، به جویدن ناخن کفایت نکرده و ناخن را قورت می دهند و می خورند. این کار می تواند پیامد های بسیار بدی برای فرد داشته باشد.
در واقع، ناخن خوردن می تواند باعث کوتاه شدن پایه ناخن و یا حتی درد های شدید معده و یا خونریزی معده شود. علاوه بر این، ناخن خوردن می تواند منجر به پارونیشیا، عفونت های باکتریایی ثانویه و ویروس هرپس سیمپلکس از ضایعات تبخال دهانی شود.
سایر اثرات فیزیکی ناخن خوردن مربوط به دهان و دستگاه گوارش است. بثورات پوستی، ناراحتی سیستم گوارش، مشکلات دندان و ترک های کوچک در ناخن ها از عوارض این عادت نامناسب است.
همچنین ناخن جویدن ممکن است باعث آبسه شده و به لثه آسیب برساند. یکی دیگر از عوارض ناخن جویدن این است که ممکن است عفونت ها و باکتری ها را از راه ناخن به دهان و در نتیجه بدن منتقل کند.
ناخن خوردن، همچنین می تواند به اختلالات تمپورومندیبولار منجر شود. این عادت نادرست می تواند خطر ابتلا به عفونت پوسیدگی گوارشی را هم در دستگاه گوارش افزایش دهد. این اختلال بیشتر در کودکان مشاهده می شود.
راهکارهایی برای درمان ناخن جویدن کودک
به طور کلی، ناخن جویدن یک وضعیت حاد و نگران کننده نیست و این عادت اغلب به مرور زمان از بین رفته و خود به خود حل می شود ؛ بنابراین ممکن است در موارد خفیف، درمان خاصی لازم نباشد زیرا در موارد خفیف، ناخن جویدن منجر به عواقب جسمی یا اجتماعی مهمی نمی شود.
با این وجود، ناخن جویدن در صورتی که با سایر اختلالات همراه باشد، نیاز به مراقبت های ویژه دارد. برای درمان این عادت ، ابتدا سابقه پزشکی کودک (از جمله جنبه های روان شناختی) و معاینه کامل پزشکی صورت می گیرد.
اضطراب دلیل اصلی ناخن جویدن
“اضطراب” یک احساس ناخوشایند و مبهم از دلواپسی و هراس با منشأ ناشناخته است که به فرد دست میدهد و باعث عدم اطمینان، درماندگی و برانگیختگی فیزیولوژی میشود.
این در حالی است که بیشتر والدین، دنیای کودکانشان را پر از شور و نشاط و بدون نگرانی میدانند و چون خودشان از فرزندان مراقبت و نگهداری میکنند و درصدد تأمین نیاز آنها هستند، توجهی به عوامل استرسزا ندارند و آن را زودگذر میپندارند!
اضطراب در دوران کودکی، پدیدهای گذرا نیست و در صورت بیتوجهی و اقدام نکردن برای درمان، عواقبی بسیار جدی و جبرانناپذیر در بزرگسالی دارد؛ با تشخیص بموقع و مداخلات بهنگام میتوان از طریق والدین و مربیان به کودکان یاد داد که چگونه اضطراب خود را کنترل کنند و یک زندگی طبیعی و آرام داشته باشند.
این روزها هم بهدلیل شیوع ویروس کرونا و افزایش اضطراب در کودکان، این آموزهها و توجه به این موضوع اهمیت بیشتری پیدا میکند.
در درمان غیر دارویی معمولا مداخلات رفتاری دروسوسه ناخن جویدن در نظر گرفته می شود.با این حال، تغییر عادت، زیربنای درمان رفتاری بوده و اجزای اصلی تغییر عادت عبارتند از آموزش، آگاهی، آرام سازی، پاسخ رقابتی و جایگزینی.
چگونه ناخن جویدن کودکان را ترک دهیم؟
روش های معمول دیگر هم شامل اعمال ماده بد طعم بر روی ناخن، مجازات و یا یادآوری کودکان برای متوقف کردن ناخن جویدن است که ممکن است موثر باشد؛ اما این روش احتمال دارد که اضطراب را افزایش دهد.
مشغول کردن کودک و یا ترغیب آن ها به انجام کارهای دستی مانند نواختن موسیقی، تمرین و فعالیت های ورزشی یا استفاده از توپ های کوچک مخصوص می تواند موثر باشد.
داروی جلوگیری از خوردن ناخن
برای ترک عادت ناخن خوردن، علاوه بر درمان های رفتاری و غیر دارویی، از درمان های دارویی هم استفاده می شود. در این میان، مهار کننده های بازجذب سروتونین می توانند در مدیریت ناخن خوردن موثر باشند.
این مهارکننده ها به ویژه در موارد شدید موثر هستند. این داروی مهارکننده عوارض بدی نداشته و به خوبی در بیماران استفاده می شود. در گزارش های موردی، لیتیوم در کمک به بیماران افسرده و کودکانی که عادت به ناخن خوردن دارند ، برای غلبه براین عادت مزمن اثربخش است.
داروی کلسترول خون
داروهای دیگری که ممکن است در درمان ناخن جویدن استفاده شوند شامل N-acetylcysteine است که دارای اثرات آنتی اکسیدانی است و برای پیشگیری از اضطراب بیمار مفید است. اما باید اضافه کرد که اثربخشی این دارو تقریبا کوتاه مدت است.
در مورد بروز این عادت در کودکان باید اضافه کرد که کودکان از بزرگسالان آسیب پذیر تر و حساس تر بوده و در هرنوع اختلال و درمان، باید تمام موارد تحت نظر پزشک صورت یافته و جوانب احتیاط کاملا رعایت شود. درمان مداوم برای جلوگیری از پیامدهای منفی این عادت نادرست در کودکان به صورت پیگیری منظم و توجه به تمام رفتارهای فردی کودک است.
بنیادیترین احساس در انسان خشم است؛ زمانی که خشم در انسانها به حالت عادی بروز داده نشود تبدیل به ترس، شرم، غم، گناه، نفرت و پرخاشگری میشود،
اگر به ترس و شرم تبدیل شود منجر به اضطراب، اگر به غم و گناه تبدیل شود منجر به افسردگی و اگر به نفرت و پرخاشگری تبدیل شود منجر به اختلال شخصیت ضداجتماعی میشود.
نمود اضطراب در بزرگسالی بهصورت کرختی، بیحالی و وارفتگی است در حالی که نمود Anxiety in childhood اضطراب در کودکی بهصورت دلدرد، کمردرد، پادرد، سردرد و… ظاهر میشود که به آنها تظاهرات جسمانی میگویند.
این علائم میتواند بهصورت شاخصهای فیزیولوِژی مثل ضربان قلب بالا و فشار خون بالا خود را نشان دهد و در مواردی هم بهصورت هیستری ظاهر میشود و ممکن است بخشی از بدن را بیحس کند، این علائم در برخی افراد بهصورت حالتهای سایکوسوماتیک (روانتنی) است.
دلدرد و کمردرد در کودکان میتواند ریشه در اضطراب آنها داشته باشد
اضطراب در سنین پیشدبستانی و دبستان زیاد دیده میشود؛ به این دلیل که عملکردهای کودک در این سنین سنجیده میشوند و این اضطراب کودک را بالا میبرد زیرا سطح انتظار از کودک زیاد میشود.
زمانی که صحبت از اضطراب کودکان است، آنهایی که بهتازگی به مدرسه وارد شدهاند، چندان قادر به بیان احساساتشان بهصورت کامل نیستند اما کودکان بزرگتر میتوانند بیان کنند که دقیقاً چهچیزهایی آنها را ناراحت میکند و چرا، به همین دلایل دلدرد و کمردرد و از این قبیل مشکلات در این سنین در کودکان زیاد دیده میشود و پشت اکثر این مشکلات، اضطراب نهفته است و مشکل از بعد جسمانی نیست.
اضطراب یک واکنش انطباقی برای سازگاری با محیط است
اضطراب رایجترین واکنشی است که افراد نسبت به فشار روانی نشان میدهند؛ اضطراب یک واکنش انطباقی برای سازگاری با محیط است و معمولاً به دو حالت دیده میشود؛ صفت و حالت، صفت یعنی بخشی از روند زندگی فرد میشود و همیشه با فرد همراه است.
اگر این اضطراب درمان نشود در بزرگسالی تبدیل به اختلال اضطراب فراگیر میشود که معمولاً فرد نمیتواند درست فکر کند، هر لحظه منتظر اتفاقی بد است و فرد احساس نگرانی مزمن میکند. هسته اصلی این اضطراب، نگرانی است و در میانسالی اوج میگیرد.
اگر اضطراب بهصورت حالت باشد معمولاً موقعیتی است و با توجه به موقعیت، فرد اضطراب را از خود نشان میدهد یعنی جزیی از خصوصیات شخصیتی فرد میشود، مثلاً ممکن است نتواند در جمع صحبت کند (اضطراب اجتماعی)، ممکن است از سوسک یا مارمولک بترسد (فوبی خاص).
اگر اضطراب بهصورت حالت باشد معمولاً موقعیتی است و با توجه به موقعیت، فرد اضطراب را از خود نشان میدهد یعنی جزیی از خصوصیات شخصیتی فرد میشود، مثلاً ممکن است نتواند در جمع صحبت کند (اضطراب اجتماعی)، ممکن است از سوسک یا مارمولک بترسد (فوبی خاص).
راهکار برخورد با اضطراب کودکان
اضطراب بیشتر در محیط شکل میگیرد همچنین بیشتر ترسها هم در محیط شکل میگیرند. استرس پاسخ به محیط است به همین خاطر اگر ما بتوانیم در کودکانمان ارتباط، استقلال و شایستگی ایجاد کنیم بسیاری از این مشکلات که میبینیم از بین خواهد رفت.
اگر والدین در دوران کودکی الگوسازی خوبی ایجاد کنند مثلاً اینکه سعی کنند کودک از چیزی نترسد یا اینکه سعی کنند کودک از همان سنین کم جلوی جمع صحبت کند، به کودکان حس جرئتورزی دهند، کودک حس توانمندی ارزشمند بودن و عزت نفس داشته باشد، بسیاری از این مشکلات گفتهشده را در بزرگسالی تجربه نخواهد کرد چرا که پایه اصلی شخصیت در حدود 6سالگی ریخته میشود و گاهی تا نوجوانی ادامه پیدا خواهد کرد.
برای کم کردن اضطراب کودکان پیشنهاد میشود والدین یک محیط سرشار از انرژی مثبت و بهدور از اضطراب ایجاد کنند، خانه برای کودکان حکم یک پناهگاه را دارد.
اگر والدین خود گرفتار نگرانی و اضطراب هستند در درجه اول نگرانی و اضطراب خود را مدیریت کنند؛ اگر میخواهید کودکی جسور، شاد و باروحیه و بهدور از اضطراب تربیت کنید، در درجه اول باید نگرانی و اضطراب خود را مدیریت و سپس کودک را تشویق به رویارویی با عوامل ترس واضطراب کنید و از حمایت بیجای کودک بپرهیزید.
اگر مدیریت تربیتی از همان کودکی رعایت شود بدون شک چارچوب خانواده هم هیچگاه متزلزل نمی شود.
7 تفاوت افسردگی در زنان و مردان + نشانه های افسردگی
روانشناسی کودکان برون گرا و درون گرا و ویژگی های آنها
علائم و ریشه افسردگی در نوجوانان
Roots of Atmospheric Nail Disease in Children 7 Signs of Depression
ریشه بیماری ناخن جوی کودکان 7 نشانه افسردگی