سیاره ی تیا در واقع سیاره ای بوده که در ۴.۵ میلیارد سال پیش به زمین برخورد کرده و همچنین این سیاره احتمالا به شکل عمده مانند زمین دارای عناصر آهن و نیکل بوده و اندازه تقریبی آن هم اندازه مریخ امروزی بوده است.
آشنایی با سیاره تیا
بهتر است بدانید که سیاره تیا در واقع یک سیاره فرضی در منظومه شمسی اولیه است که حدود ۴.۵ میلیارد سال پیش با زمین برخورد کرده است و بر اساس این نظریه تیا به اندازه مریخ و دارای قطر حدود ۶.۱۰۲ کیلومتر بوده است. توجه داشته باشید که تحقیقات انجام شده در سال ۲۰۱۹ میلادی نشان داده که بیشتر آب موجود بر روی سطح کره زمین حاصل برخورد با تیا در ۴.۵ میلیارد سال پیش است.
همچنین ادوارد یانگ از دانشگاه کالیفرنیا بر اساس تجزیه و تحلیل سنگ های جمع آوری شده از ماه در ماموریت فضاپیماهای آپولو ۱۲. ۱۵. ۱۷ می گوید که تیا با زمین برخورد داشته باشد. در مقابل نیز نظریه تاثیر زودگذر بیان می کند که خرده های این سیاره به یکدیگر پیوسته و ماه اولیه را تشکیل داده اند.
برخی از دانشمندان اعتقاد دارند که خرده سنگ هایی که در مدار زمین بودند در ابتدا دو قمر را تشکیل داده که این دو قمر بعدها با یکدیگر ادغام شده و ماه امروزی تشکیل شده است. بر اساس یکی از آخرین نظریه ها دانشمندان با بررسی یک شهاب سنگ با نام آلتاماها سیتا شواهدی از یک سیاره به دست آورده اند که ۴.۵ میلیارد سال پیش در منظومه خورشیدی وجود داشته و از میان رفته است.
برخورد تیا با سیاره زمین:
به صراحت می اتوان گفت که سال های زیادی است که وجود دو قطعه سنگ بزرگ در اعماق هسته زمین باعث تعجب محققان شده است. همچنین زمین شناسان با بررسی این قطعات اظهار داشتند که ممکن است این ها قطعاتی از صفحات تکنونیکی باشند که در زیر همتایان خود گیر افتاده اند. با این وجود جدیدترین تحقیقات مشخص می کند که ممکن است این سنگ ها دارای منشا بیگانه هم باشند.
بسیاری از دانشمندان دانشگاه ایالتی آریزونا امروزه گمانه زنی می کنند که ممکن است این قطعات سنگی بقایای یک جنین سیاره ای به نام تیا باشند که بیش از ۴.۵ میلیارد سال پیش به سیاره زمین برخورد کرده است. در مقابل نیز برخی از کارشناسان اعتقاد دارند ماه از برخورد سیاره تیا به زمین به وجود آمده است.
این محققان در مطالعه خود آورده اند فرض بر این است که کره ماه از برخورد سیاره تیا به زمین شکل گرفته یعنی زمانی که یک جنین سیاره ای به اندازه سیاره مریخ در آخرین مرحله از تشکیل سیاره زمین با آن برخورد نموده است. همچنین این مدت با برخی از انگاره های کلیدی فیزیکی مطابفت دارد و جنبه های حیرت انگیز سیستم زمین و ماه مانند حرکت عجیب زاویه ای سیستم زمین و ماه هسته آهنی کوچک ماه و نسبت جرم زیاد آن در مقایسه با زمین را توجیح خواهد کرد.
نحوه شناسایی:
در مورد اینکه محققان چگونه این دو قطعه سنگ را شناسایی کردند باید بدانید آن ها این عمل را از طریق ارسال امواج لررزه ای به اعماق کره زمین انجام دادند. سپس به این تتیجه رسیدند که هم در زیر قاره آفریقا و هم در زیر اقیانوس آرام سرعت این امواج لرزه ای به شدت کم می شود که مشخص می سازد منطقه ای دارای سنگ های متراکم تر از محیط اطراف است.
توجه داشته باشید که شبیه سازی های این مطالعه مشخص می کند که اگر پیش سیاره تیا پر از آهن و بسیار متراکم بوده است هر قطعه جدا شدن از آن هنگام برخورد با زمین در عمق گوشه این سیاره فرو رفته است. البته محققان هنوز هم به صورت قطعی کشف نکرده اند که این قطعات از چه چیزی ساخته شده اند اما آن ها متوجه شده اند که سنگ داغ و ماگما از برخی آتشفشان های ایسلند و ساموا از آن ها گرفته شده است که اگر کشفیات این تحقیق درست باشد سرانجام می تواند برخورد این سیاره به زمین را اثبات نمود.
چگونگی تولد ماه:
به طور کلی حدود ده میلیون سال پس از برخورد تیا به زمین حلقه اطراف تحت تاثیر نیروی گرانشی ذرات پر جرم تر، به تدریج جمع شدند و در نهایت به یک شکل کلی که ماه امروزی را تشکیل داده رسیدند.
بر اساس جمع آوری اطلاعات از ماه و بررسی نمونه های آورده شده از ماه به زمین طی ماموریت های آپلو، عناصر موجود در ماه دقیقا همان عناصری بودند که در زمین یافت می شدند و در نتیجه این حقیقت برملا شد که ماه جسمی خارج منظومه ای و یا حتی ساخته شده مکان دیگری در منظومه شمسی نبوده و بلکه دقیقا فرزندی بود که حاصل تیا به زمین است.
اغلب حفره هایی که روی ماه مشاهده می شود توسط باقی مانده ذراتی که در حلقه زمین وجود داشته اند، هستند. پس به همین خاطر زمین امروزه حلقه ای ندارد و هر چند که هنوز ماه نتوانسته تمام ذرات به خوبی جذب کند و هنوز هم ذراتی در اطراف زمین خورشید ار زمان برخورد وجود دارند حتی به یکی از این ذرات لقب ماه دوم را داده اند که اسم علمی آن Cruithne به معنی گندم خواهد بود.
