کودکان نوپا سرشار از انرژی و مشتاق به امتحان هر چیز جدیدی پیرامون‌شان هستند و می‌توانند چالش بزرگی برای والدین‌شان ایجاد کنند. اما هیچ کودکی با دفترچه راهنما به دنیا نمی‌آید تا شما بتوانید او را بهتر و بیشتر بشناسید، در واقع باید از چند اشتباه رایج که والدین در جریان تربیت کودکشان مرتکب می‌شوند، اجتناب کنید تا این ماجراجویی سرگرم کننده‌تر و جذاب‌تر به پایان برسد. از رفتار اشتباه با کودکانتان دست بردارید تا لحظات شیرین‌تری را تجربه کنید.
کودکتان را با یک برنامه منظم بزرگ کنید
کودکان نوپا زمانی آرام هستند و بد عنقی نمی‌کنند که بدانند چه چیزی انتظارشان را می‌کشد، مثلا چه ساعتی قرار است حمام کنند، بخوابند یا با بدرفتاری شان چه واکنشی از شما خواهند دید. هرچه کارهای شما قابل پیش بینی باشد، کودک شما نیز به همان اندازه انعطاف پذیری و سازگاری بیشتری نشان می‌دهند.
آنچه باید انجام دهید:
تا جایی که می‌توانید، برنامه منظمی برای فرزندتان آماده کنید. سعی کنید هر کسی که از او مراقبت می‌کند، از برنامه تعیین شده پیروی کند تا کمتر با بدخلقی کودک رو به رو شوید.
اگر هنوز نمی‌دانید وقتی کودکتان هنگام غذا خوردن لج می‌کند یا نمی‌خواهد بخوابد، چه واکنشی نشان دهید، ابتدا با همسرتان صحبت کنید تا یک تصمیم درست بگیرید.
فراموش نکنید شما و همسرتان نباید دو واکنش متفاوت به رفتار فرزندتان نشان دهید، هر دو باید هماهنگ و ثابت قدم عمل کنید.
در سپری کردن زمان با خانواده تان زیاده روی نکنید
گذراندن وقت با خانواده لذت بخش‌ترین لحظات یک زندگی مشترک است. اما برخی از والدین در سپری کردن زمان با اعضای خانواده شان زیاده روی می‌کنند.
سعی کنید برای گذراندن وقت با فرزندتان برنامه ریزی داشته باشید و زمانی را هر کدام به تنهایی با او سپری کنید، کودک نوپای شما این حس را دوست دارد. این که گاهی کنار او روی زمین بنشینید و بازی کنید یا یکی از شما هنگام خواب برایش کتاب داستان بخواند.
تلاش برای کمک بیش از حد به کودک
برخی از والدین در کاری که کودک نوپایشان انجام می‌دهند، سعی در همکاری با آن ها دارند و می خواهند به هر نحوی کمک‌شان کنند. در حالی که نباید فراموش کنند، این کار به طور غیر مستقیم به کودک می‌فهماند که قادر به انجام هیچ کاری نیست. از چینش یک پازل تا پوشیدن یک پیراهن، شما با کمک‌های همیگشی‌‌تان به آنها حس ناتوانی می‌دهید.
بتسی براون، نویسنده کتاب «تو رئیس من نیستی» می‌گوید: “والدینی که بیش از حد به کودکشان کمک می‌کنند ممکن است توانایی فرزندان خردسال‌شان را با حس متکی شدن‌شان از بین ببرند.”
سعی کنید کودکانتان را حین انجام کار تشویق کنید. به او بگویید حتی اگر در انجام کارهایش دچار مشکل و اشتباه شود هم موفق خواهد شد.
به کودکتان توضیح ندهید
هرچند صحبت کردن با کودکان نوپا معمولا ایده فوق العاده ای است، اما نه زمانی که باید او را از انجام رفتار نادرست باز دارید.
تصور کنید مادری به درخواست کودک 2 ساله‌اش برای گرفتن یک کلوچه “نه” گفته است. کودک سر و صدا می‌کند اما مادر در حال توضیح دادن است “حالا وقت شام است” اما کودک همچنان با پا فشاری یک کلوچه بر می‌دارد، مادر آن را می‌گیرد و باز هم سعی در قانع کردن او دارد.
در حالی که در چنین مواقعی صحبت کردن می‌تواند منجر به. فریاد زدن مادر بر سر کودک شود، فراموش نکنید، کودک نوپای شما فرد بالغی نیست تا منطقی فکر کند، او نمی‌توانند آنچه را شما می‌گویید درک کند.
بنابراین در چنین مواقعی بدون برقراری تماس چشمی یا توضیحات بی پایان، فقط یک تذکر شفاهی مختصر بدهید یا تا سه بشمارید، آن وقت کودکتان دست از رفتار نادرستش بر می‌دارد.
تهیه مداوم غذاهایی که کودک دوست دارد
حتما شما هم با کودکی برخورد کرده‌اید که فقط یک نوع غذا را دوست دارد و از خوردن غذاهای دیگر اجتناب می‌کند. والدین نیز بدون در نظر گرفتن یک رژیم غذایی مغذی، تنها کاری که می‌کنند، دادن چنین غذاهایی به کودک شان است.
در حالی که در چنین مواقعی باید فرزندتان را تشویق کنید تا از غذاهای بزرگسالان نیز بخورد. اگر بچه ها ببینند که پدر و مادرشان با لذت غذا می‌خورند، حاضر می‌شوند غذای آن ها را امتحان کنند. سعی کنید آن ها را به خوردن غذاهای دیگر تشویق کنید.
اما اگر کودک نوپا شما اهل غذا خوردن است، زیاد نگران نباشید. تا زمانی که کودک شما علاقه به خوردن غذاهای روی میز دارد، نگران نباشید و بگذارید او از همان غذای دیگر اعضای خانواده بخورد. سعی نکنید، برای او غذای متفاوتی بپزید. با این کار او را بد عادت خواهید کرد.
ترک عادت خوابیدن در گهواره
با این که گهواره ها بیشتر از این که محلی ایمن برای خواب بچه های کوچک باشد، باعث می‌شود، آن ها عادات خواب بهتری داشته باشند.
کودک نوپایی که خیلی زود به یک تخت “واقعی” منتقل می شود ممکن است برای ماندن در رختخواب یا به خواب رفتن مشکل داشته باشد و بنابراین ممکن است پدر و مادر مجبور شوند او را به رخت خواب خود ببرند.
بعضی از مادران مجبورند هر شب تا به خواب رفتن فرزندشان کنار آن ها دراز بکشند که این هم باعث یک الگوی خواب نادرست می‌شود.
بنابراین زمانی کودکتان را از گهواره جدا کنید که به میل خودش درخواست خوابیدن روی تخت را بدهد، یا سعی کند از تخت خواب بالا برود. بچه ها بین 2 تا 3 سالگی یا زمانی که قدشان به حدود 35 اینچ می رسد این عکس العمل را از خود نشان می‌دهند.
سرزنش کودک برای خرابکاری یا ادرار
برخی از والدین با آشنا کردن فرزندان شان با توالت، تصور می‌کنند، از این به بعد نباید فرزندشان شلوارشان را کثیف کنند، و در چنین مواقعی توبیخ های شدید والدین باعث می‌شود آنها لج کنند.
در حالی که در چنین مواقعی باید یک صحنه آماده کنید. توالت را به کودک تان نشان دهید. کاربرد آن را توضیح دهید. حتی اگر در انجام این کار احساس راحتی می‌کنید، به کودکتان اجازه دهید تا شما را در حال استفاده از توالت تماشا کند و پس از استفاده او از توالت او را تشویق و تمجید کنید.
در اختیار گذاشتن بیش از حد موبایل یا تلویزیون
کودکان نوپا که وقت زیادی را صرف تماشای تلویزیون می‌کنند، معمولاً بعداً در بزرگسالی در یادگیری با مشکل بیشتری مواجه می‌شوند. مطالعات نشان می دهد که کودکان زیر 2 سال نمی توانند آنچه را در تلویزیون و صفحه نمایش نمایش داده می شود، درک کنند.
بنابراین، کودک نوپای تان را به خواندن کتاب، انجام سایر کارهای خلاقانه تشویق کنید. با آن ها صحبت کنید و حرف هایشان را گوش کنید. هرچه مدت بیشتری کودک تان را از تلویزیون دور نگهدارید، بهتر است.
تلاش برای جلوگیری از عصبانیت
اگر کودک عصبانی و غرغرو دارید که گاهی کنترلش را از دست می‌دهید، فکر نکنید والدین خوبی نیستد. داشتن یک کودک عصبانی و بهانه گیر را هر پدر و مادری تجربه می‌کنند، کافی است در چنین مواقعی خونسردی تان را حتی جلوی عموم مردم حفظ کنید.
براون می‌گوید: «وقتی در جمع هستیم و با یک کودک شلوغ و عصبانی که در حال گریه است، سروکار داریم، احساس می کنیم مورد قضاوت قرار می گیریم. ما احساس می کنیم همه ما را پدر و مادری بی کفایت می‌دانند.
به قول او والدین باید به خاطر داشته باشند که کودک آن ها بیش از نظرات افراد دیگر – به خصوص غریبه ها – مهم هستند و اهمیت دارد.
اگر مردم با خشم به شما نگاه می کنند یا توصیه های ناخواسته ای ارائه می دهند، به سادگی لبخند بزنید و چیزی مانند “خدایا، می بینی چه کاری می‌کند؟” سپس کودک تان را به محلی دور از چشمان کنجکاو دیگران ببرید و به سرعت سعی کنید او را آرام کنید. پس از انجام این کار او را در آغوش بگیرید و باقی روزتان را بگذرانید.
