دلایل بی اختیاری ادرار؛ ۴ علت عدم کنترل ادرار در زنان + روش‌های درمانی

بی‌اختیاری ادرار می‌تواند برای هر کسی یک کابوس باشد! افراد مبتلا به بی اختیاری ادرار احتمالا مدام نگران هستند که هر بار که سرفه می‌کنند، می‌دوند، یا کیسه‌ای سنگین را برمی‌دارند، خود را خیس کنند – این نوع بی اختیاری ادرار در واقع بی اختیاری ناشی از استرس نامیده می‌شود. خوشبختانه، راه های موثری برای درمان بی اختیاری وجود دارد. اما ابتدا باید بدانیم دلایل بی اختیاری ادرار چیست؟

بی اختیاری ادرار چیست؟

ی اختیاری ادرار را می‌توان حداقل تا حدی، ناشی از مشکلات عضلات کف لگن دانست. اگر این عضلات ضعیف باشند، ممکن است در نگه داشتن ادرار دچار مشکل شوید به ویژه زمانی که از طریق سرفه، عطسه، خندیدن یا فعالیت بدنی به مثانه فشار وارد می‌شود.

علت بی اختیاری ادرار چیست؟

ضعف عضلات کف لگن باعث بی اختیاری ادرار می‌شود، اما اصلا چه عاملی عضلات کف لگن ضعیف می‌کند؟ برخی از مشکلات سلامتی می‌توانند منجر به ضعیف شدن عضلات کف لگن شوند، اتفاقی که به نوبه خود می‌تواند علت بی اختیاری ادرار باشد. در اینجا چند علت احتمالی از دست دادن قدرت این گروه عضلانی حیاتی را می‌بینید:

• یائسگی

مقصر اصلی ممکن است استروژن یا کمبود آن باشد. اگر متوجه شده اید که پس از قطع قاعدگی، بی اختیاری ادرار شروع شده است، ممکن است یائسگی مقصر اصلی باشد. پس از یائسگی، بدن شما سطوح پایینی از استروژن خواهد داشت. محققان گمان می‌کنند که کمبود استروژن مجرای ادرار را ضعیف کرده و منجر به بی اختیاری می‌شود.

اگر در سن یائسگی هستید، با افزایش سن، عضلات به مرور زمان ضعیف‌ می‌شوند و نمی‌توانید ادرار را مثل قبل نگه دارید.

• بارداری و زایمان

حدود 40 درصد از زنان در دوران بارداری بی اختیاری ادرار را تجربه می‌کنند به این علت که جنین می‌تواند روی عضلات مثانه، مجرای ادرار و کف لگن به سمت پایین فشار وارد کند و به این ترتیب باعث ضعیف شدن آنها شود. در طول زایمان، ممکن است عضلات و عصب‌هایی که مثانه را کنترل می‌کنند آسیب ببینند و ضعیف‌تر شوند.

معمولا بعد از بارداری و زایمان، عضلات به مرور زمان بهبود می‌یابند. اما در برخی از زنان، این مشکل ممکن است بیشتر طول بکشد. در یک مطالعه، 75 درصد از افرادی که سه ماه پس از زایمان بی اختیاری ادرار را تجربه کرده بودند، 12 سال پس از زایمان همچنان با این مشکل روبرو بودند.

مطالعه دیگری نشان داد که احتمال بروز این مشکل در زنان بین 40 تا 64 ساله که تجربه حاملگی و زایمان داشته‌اند بالاتر است. این اثرات در افرادی که زایمان طبیعی داشتند در مقایسه با افرادی که سزارین شده بودند، بسیار بارزتر بود.

• وزن

هر فشاری که به مثانه وارد شود می‌تواند به مرور زمان عضلات آن را ضعیف کند. وزن ناشی از شکم می‌تواند به مثانه و عضلات اطراف آن فشار وارد کند. اگر می‌خواهید برای برطرف کردن مشکل بی اختیاری وزن کم کنید، به کمک یک پزشک برنامه‌ای مناسب برای کاهش وزن ترتیب دهید.

• ورزش

انجام منظم فعالیت‌های پرتحرک (مانند ایروبیک، رقص، دویدن، تنیس، بسکتبال یا والیبال) می‌تواند خطر ضعف کف لگن را افزایش دهد، احتمالاً به دلیل فشارهای مکرر که می‌تواند باعث استرس یا خستگی عضلات شود.

درمان بی اختیاری ادرار چیست؟

اولین اقدام برای درمان این مشکل، تقویت کف لگن است، کاری که همه خانم‌ها، حتی آنهایی که هرگز بی اختیاری ادرار استرسی را تجربه نکرده‌اند، باید انجام دهند.

ایده خوبی است که تمرین اولیه کف لگن را به کمک یک فیزیوتراپیست (PT) انجام دهید، که می‌تواند قدرت عضلات شما را ارزیابی کند و مشکلات زمینه‌ای مانند بافت اسکار را شناسایی کند. فیزیوتراپیست‌ها همچنین به ابزارهای آموزشی مانند بیوفیدبک دسترسی دارند که می‌تواند به زنانی که در انجام صحیح تمرینات مشکل دارند کمک کند.

نحوه انجام تمرینات کگل

تمرینات کف لگن که کگل نیز نامیده می‌شود، یک گزینه درمانی رایج برای افرادی است که بی اختیاری را تجربه می‌کنند. تمرینات کگل را می‌توان اینطور توصیف کرد که وانمود می‌کنید باید ادرار کنید و سپس خودتان را نگه دارید.

عضلات مناسب را پیدا کنید

قبل از انجام تمرینات کگل، باید عضلات مناسب را پیدا کنید. به این ترتیب: تصور کنید که شروع به ادرار می‌کنید و سپس دست نگه می‌دارید. احتمالا می‌توانید احساس کنید که عضلات جمع و سفت می‌شوند؛ این ها عضلات کف لگن هستند.

مراحل انجام تمرین کگل در خانه

اکنون که عضلات را پیدا کرده‌اید، می‌توانید تمرینات کگل را شروع کنید. در اینجا مراحل انجام تمرین کگل را می‌بینید:

• ابتدا مطمئن شوید که مثانه شما خالی است
• بنشینید یا دراز بکشید
• عضلات کف لگن خود را به مدت 3 تا 5 ثانیه سفت کنید
• عضلات را 3-5 ثانیه شل نگه دارید
• این تمرین را ۱۰ بار در صبح، بعد از ظهر و شب تکرار کنید

دقت کنید که نباید شکم، ران یا باسن خود را جمع کنید و نباید تمرینات را در حین ادرار کردن انجام دهید، زیرا ممکن است به مثانه آسیب برسد. همچنین از وارد کردن فشار بیش از حد خودداری کنید زیرا این کار می‌تواند منجر به درد در حین رابطه جنسی شود. با انجام منظم این تمرین مشکل‌تان باید در عرض چهار تا شش هفته بهبود بیابد.

آیا درمان‌های دیگری برای بی اختیاری وجود دارد؟

به غیر از کگل و سایر تمرینات کف لگن، گزینه های دیگری نیز وجود دارد که می‌توانید امتحان کنید. برای استفاده از سایر درمان‌ها باید به پزشک مراجعه کنید. برخی از این درمان‌ها را در زیر می‌بینید:

تمرین دادن مثانه

وقتی ادرار دارید اجازه بدهید مثانه آن را به مدت طولانی‌تری نگه دارد. می‌توانید این کار را با داشتن یک برنامه زمانی برای ادرار و نگه داشتن آن تا زمانی که برنامه ریزی شده انجام دهید. یک پزشک یا ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی می‌تواند به شما کمک کند تا برنامه‌ای مناسب برای خودتان ترتیب بدهید.

عمل جراحی

اگر مشکل‌تان به کمک‌ روش‌های درمانی دیگر برطرف نشد، ممکن است پزشک جراحی اسلینگ را که یک روش معمول و کم تهاجمی است، توصیه کند.

کمی صبوری کنید

اگر علت بی اختیاری ادرار ضعیف شدن عضلات کف لگن باشد بد نیست کمی صبوری به خرج دهید. تقویت کف لگن و تلاش مداوم برای حفظ فرم عضلات ممکن است تا شش هفته طول بکشد. اما ارزاین روش ارزش امتحان کردن را دارد.

اگر به انگیزه بیشتری نیاز دارید، این را در نظر بگیرید: کف لگن قوی می‌تواند کمک کند که ارگاسم شدیدتری را تجربه کنید.

از محصولاتی کمکی استفاده کنید

برخی از محصولات می‌توانند آرامش خاطرتان را تا زمانی که کنترل ادرار را مجددا به دست آورید فراهم کنند. برخی از این محصولات را در زیر می‌بینید:

• لباس زیر جاذب

این نوع شورت‌ها به گونه‌ای طراحی شده اند که ادرار را جذب کنند. بنابراین اگر ادرارتان بریزد احساس رطوبت نخواهید داشت. به علاوه ادرار به شلوارتان هم نخواهد رسید.

استفاده از واژینال اینسرت

این روش درمانی به این صورت است که دستگاهی را مانند تامپون در واژن قرار می‌دهید که غیرجاذب است و بیشتر به ساعت شنی شباهت دارد. این وسیله با بلند کردن و حمایت کردن مجرای ادرار، از نشت جلوگیری می‌کند.

کلام پایانی

بی اختیاری استرسی ادرار یک بیماری شایع است که در اثر یائسگی، بارداری و زایمان، ورزش و افزایش وزن ایجاد می‌شود. این نوع بی اختیاری به مثانه و ماهیچه‌هایی که آن را کنترل می‌کنند فشار آورده و آنها را ضعیف می‌کند.

یکی از بهترین روش‌های درمانی این مشکل استفاده از تمرینات کگل برای تقویت کف لگن است. اگر علائم شما در طول شش هفته بهبود نیافت، از پزشک جهت استفاده از سایر گزینه های درمانی مانند جراحی یا تمرین مثانه کمک بخواهید.

در حین اینکه گزینه‌های درمانی را برای بهبودی امتحان می‌کنید، می‌توانید از ابزارهای کمکی نیز بهره بگیرید تا کم کم بهبودی حاصل شود.