آموزش ساخت مشروبات الکلی در تلویزیون و معمای نظارت صداوسیما بر نمایش خانگی + ویدیو
در ۳۰ خرداد ماه ۱۴۰۲، در جلسه شورای عالی انقلاب فرهنگی که به ریاست سید ابراهیم رئیسی برگزار شد، صدور مجوز و نظارت بر سریال های نمایش خانگی، به صداوسیما واگذار شد. دو روز بعد روزنامه جام جم مدعی شد که سریال های نمایش خانگی مروج شرب خم و بی حجابی هستند. این در حالی است که آموزش ساخت شراب و ویسکی و راههای عدم مسمومیت هنگام خوردن مشروب از صداوسیما پخش می شود.
گفتنی است اخیرا ۱۱۴نفر در کرج و۱۱نفر در هرمزگان با مشروب الکلی غیر استاندارد مسموم شده اند.
ماجرای گزارش روزنامه جام درباره «ترویج شرب خمر و بی‌حجابی در شبکه نمایش خانگی» چیست؟
پنج شنبه ۱ تیرماه ۱۴۰۲، روزنامه جام جم در مقاله ای با عنوان «گناه فروشی مرگبار در نمایش خانگی» نوشت: در انفعال مدیران شبکه نمایش خانگی و بی‌اعتنایی به دغدغه‌مندی و احساس مسئولیت ساترا، شاهد تولید و نمایش مدام سریال‌هایی هستیم که تقریبا در همه زوایا کیان خانواده و فرهنگ ایرانی و اسلامی کشور را نشانه گرفته است و سازندگان این آثار بدون این‌که ابایی در این زمینه داشته باشند و صلاح و امنیت روانی خانواده‌ها را به‌عنوان مخاطب درنظر بگیرند، به نمایش انواع و اقسام هنجارشکنی‌ها اصرار دارند.
امید رحمانی، نویسنده این مقاله مدعی است: مسمومیت و مرگ عده‌ای بر اثر مشروبات الکلی که اخیرا خبرساز شد، فارغ از این‌که تبعات عادت مضر، ناپسند و غیرشرعی برخی افراد جامعه است، تحت تاثیر هنجارشکنی‌ها و قبح‌زدایی و عادی‌سازی آشکار سریال‌های شبکه نمایش خانگی قرار دارد و نمی‌توان اثرات مخرب این رهایی و بی‌قیدی محصولات نمایشی پلتفرم‌ها را انکار کرد.
همین ایراد به حجاب و نوع پوشش شخصیت‌ها به خصوص خانم‌های سریال‌ها وارد است و به شکل واضح با شیطنت‌هایی مواجه‌ایم که نشانی «زن، زندگی، آزادی» موردنظر هنجارشکنان را می‌دهد. درچنین وضعیتی، از عناصری چون درام و زیبایی‌شناسی، تنها به عنوان بزک عادی‌سازی و قبح‌زدایی استفاده می‌شود و تقریبا همه صحنه‌های مجرمانه و گناه‌آلود، دردی از شخصیت و قصه دوا نمی‌کنند اما تا دلتان بخواهد (درواقع نخواهد) وسوسه خطا را در مخاطب ایجاد و او را تشویق به انجام آن می‌کند. همین فضای باز و بی‌قید و بند در سریال‌های خارجی شبکه نمایش خانگی هم مشاهده می‌شود.
در انتهای این مقاله آمده است: در تداوم این بی‌مبالاتی‌ها و چه بسا شیطنت‌های پلتفرم‌ها، چه کسی باید پای کار بیاید و از باب دغدغه‌مندی و تعهد به مردم و کشور ترمز را بکشد؟ کدام نهاد قانونی تراز «ساترا» باید به سینماگران و سازندگان آثار و مدیران شبکه نمایش خانگی تفهیم اتهام و با صراحت اعلام کند که این جرم‌ها و خطاهای به‌ظاهر فردی و در قالب سریال‌ها، تاثیر اجتماعی مخربی دارد؟
واکنش ها به واگذاری مجوز تولیدات نمایش خانگی به صدا و سیما
عصر ایران نوشت: نظارت بر شبکه نمایش خانگی از سوی شورای انقلاب فرهنگی به صداوسیما واگذار شد و ابراهیم رئیسی به عنوان رئیس شورای انقلاب فرهنگی چنین اقدامی را رقم زد که چند سال جای منازعه بوده است.
بسیاری از هنرمندان و بازیگران فعال در سینما، تلویزیون و شبکه نمایش خانگی با انتشار یک استوری مشترک در شبکه‌های اجتماعی اعتراض خودشان به این تصمیم را نشان دادند.
چهره‌هایی چون نیکی کریمی، پرویز پرستویی، محمدحسین مهدویان، نیما جاویدی، شهرام شاه‌حسینی، محسن کیایی، مهراب قاسم‌خانی، هدی زین‌العابدین، علی شادمان، آناهیتا افشار، ایمان صفا، مجید مطلبی، عباس جمشیدی‌فر، کامران حجازی، احسان ظلی‌پور، محمدرضا منصوری، امین حسین‌پور و… از جمله اعتراض کنندگان به این تصمیم رئیسی هستند.
آنها در این استوری نوشتند: پایان نمایش خانگی، با چراغ سبز رئیس دولت، نمایش خانگی هم دست صداوسیما افتاد و این یعنی سونامی ممنوع الکاری هنرمندان و پایان سرگرمی های مردم.
نتیجه دو سال حکومت وحید جلیلی بر صداوسیما چه بوده؟
سرویس سیاسی خبرگزاری انتخاب نوشت: صبح دوشنبه ۱۶ مهرماه همان سالی که ترامپ از برجام خارج شد، وحید جلیلی به همراه چند تن از جمله قاضی زاده هاشمی (نماینده مجلس) به دانشگاه صداوسیما رفت تا در مراسم شروع به کار رسمی تشکل «جامعه رسانه اسلامی» شرکت کند. از سرنوشت این «تشکل» اطلاعی در دست نیست، اما آن روز وحید جلیلی به سیاست‌های صداوسیما نقد‌ها تندی کرد که بعد‌ها نیز در نامه‌هایی به اصحاب پشت پرده اداره کننده صداوسیما، ابعاد دیگری از آن را فاش کرد.
روزگاری او این افراد را «باند خشن» می‌نامید که سالهاست صداوسیما را تسخیر کردند و در آن روز پاییزی سال ۹۷ گفته بود: «همان خدایی که خرمشهر را آزاد کرد ان‌شاء‌الله سازمان صدا و سیما را از دست اقلیتی که ادعای بی شماری دارند آزاد کند.» سه سال بعد در تابستان ۱۴۰۰ صداوسیما با اشاره همان «باند خشن» به تسخیر او و جریان پایداری در آمد. برادر کوچکتر سعید جلیلی چرا منتقد صداوسیما بود؟ چه خواسته‌هایی داشت که اعمال نمیشد؟ همانطور که در سیاست به اصولگرایان حمله کرده و می‌گفت: «اصولگرا‌های مافنگی امروز همان پهلوان پنبه‌هایی هستن که به دوپینگ عادت کردند» در فرهنگ هم به دنبال باز کردن فضا برای همه افکار بود یا قائل به دوپینگ فرهنگی برای جریانی خاص؟ اساسا او به صداوسیما رفت تا آن را به چه شکلی در بیارود و امروز در چه وضعیتی قرار دارد؟
