تند نروید، پیاده شوید با هم برویم! نمی‌شود که هم بیرق ایران‌شهری را افراشت و فریاد ملّی‌گرایی سر داد و هم احساسات ضدّ افغان را ترویج کرد و بر آتش تفرقه و نفاق نواخت! گوش کنید؛ حتی لزومی ندارد چند صفحه بیشتر تاریخ بخوانید، کافی است پای صحبت پدربزرگ‌ها بنشینید، آن زمان متوجه می‌شوید اگر بریتانیای کثیف و قاجار خودفروخته نبود، فی‌الحال با همین برادرها و خواهرهای افغانستانی که دارید توی سرشان می‌زنید امروز، نشسته بودیم و نان خشک و پنیر لیقوانی که هست را می‌خوردیم.
آقایان، خانم‌ها؛ رشته این برادری و خواهری میان ایرانیان و افغانستانی‌ها، تنها کمتر از 200 سال است که گسسته شده است و تازه اگر این رشته هم نبود، ما هم ریشه‌ایم و ایران بزرگ در آن‌جا ستون افراشته و زبان فارسی از آن‌جا روییده و اگر آن‌ها نگاه‌بانانی بهتر از ما برای میراث مولوی و فردوسی نباشند، کمتر نیستند، پس یک ملتیم.
از منظر اسلامی نیز، اگر هنوز رنگ و بویی از این رسم بلند و آیین الهی بر ما باشد، این برادرها و خواهرها با ما بر یک مسلکند و فراتر از حق همسایگی، قرار است روزی که چه روز خوبی است، یک اُمت باشیم. پس یک اُمتیم.
منظر دیگر، انسانی است! این‌ها به ما پناه آورده‌اند. مانند برخی از ما ـ شاید چندین میلیون نفر ـ که خواسته‌ایم ترک وطن کرده و دیگرگزینیم. پس انسانیم و از یک پیکریم.
یادتان و یادمان باشد، مهاجرت، تلخ‌ترین و ناگزیرانه‌ترین تصمیم یک انسان است. مهاجر، بخشی از جان و حال خود را در وطن‌اش چال کرده و آمده است غربتی همیشه، او زخمی دارد کاری و جان‌کاه، دیگر روا نیست زخمه و طعنه دیگر.
باشد... می‌فهمم که آن‌ها یعنی همه مهاجرها، دست در سفره‌ای دارند که این روزها بسیار نحیف و کوچک شده است. بخشی از فرصت‌های شغلی را هم گرفته‌اند که البته در بسیاری نقاط؛ ایرانیان از انجام آن‌ها پرهیز دارند! با این همه، حضور پُر تعداد آن‌ها در برخی مناطق کشور باعث شده ترکیب جمعیتی بر هم خورده و ناامنی‌هایی رخ دهد، خُب آن‌ها که در چارچوب‌های قانونی هستند، ساماندهی شوند. غیرمجازها دیپورت و حاکمیت اجازه ندهد اتباع از یارانه‌های شهروندان ایران بهره‌مند شوند. به تعبیری؛ هر مهاجری باید دین خود را به مقصد ادا کند و این یک استاندارد جهانی و بین‌المللی است و البته این ساز و کار را باید حاکمیت فراچنگ آورد. مهمان نیز باید حرمت میزبان را نگاه دارد و و ما هم باید منحرف‌ها، التقاطی‌ها و رادیکال‌ها را از میان این چند میلیون جدا و دور بریزیم!
با این همه، یادمان باشد که همه انسانیم. همین.
