ایلنا/ براساس آخرین خبرهای بدست رسیده، کارگران سازنده دیوار چین از مواد آلی خاصی برای ساختن آن استفاده می کردند.
دانشمندان حین تجزیه و تحلیل بخش هایی از دیوار بزرگ چین متوجه شدند که کارگران در دوره باستان و حین ساختن این دیوار دفاعی اغلب از خاک کوبیده شده استفاده می کردند که شامل ترکیبی از مواد آلی مانند خاک و شن که با هم فشرده شده بود. در حالی که این مواد ممکن است نسبت به مواد دیگر مانند سنگهای جامد در برابر فرسایش حساس تر باشند اما اغلب به رشد «زیست پوسته ها» کمک می کنند.
در واقع این مواد آلی به رشد خزه ها و گلسنگ ها که به تقویت ساختار دیوار کمک می کنند، انجامید. اینگونه به نظر می رسد که سازندگان باستانی می دانستند که کدام مواد می توانند سازه را پایدارتر کنند. بخش های زیادی از دیوار بزرگ چین به لطف «زیست پوسته ها» به طور شگفت انگیزی در برابر فرسایش محافظت شده است.
برای آزمایش استحکام و یکپارچگی دیوار بزرگ، محققان نمونه هایی را از هشت بخش مختلف که بین سال 1368 قبل از میلاد و 1644 ق. م در دوران سلسله مینگ ساخته شده بودند، جمع آوری کردند. آنها دریافتند که 67 درصد از نمونه ها حاوی «پوسته های زیستی» هستند. که آن را «مهندسین اکوسیستم» نامیده اند.
محققان استحکام مکانیکی و پایداری خاک بخشهای مختلف دیوار چین را با یکدیگر مقایسه کردند و متوجه شدند در بخشهایی که زیست پوسته ها وجود دارند، استحکام دیوار گاه سه برابر بیشتر از بخش هایی است که فقط نمونه های خاک عادی وجود دارد. این به این دلیل است که سیانوباکترها و سایر اشکال حیات در داخل پوسته زیستی مواد ترشح شده مانند پلیمر عمل کرده و بخشهای مختلف را به هم وصل کرده و در نهایت سبب تقویت پایداری ساختاری آنها شد.
این مواد چیزی شبیه به سیمان را بوجود آورده اند اما با این تفاوت که این مواد سیمانی، رشته های بیولوژیکی و دانه های خاک در لایه زیست پوسته در نهایت یک شبکه منسجم با استحکام مکانیکی قوی و پایداری در برابر فرسایش خارجی تشکیل می دهند.
