خبرانلاین: قسمتی از سلسله نوشته های چند سال پیش من که در روزنامه اعتماد با عنوان "تاریخ شفاهی رادیو" منتشر شده است.
یکبار در سال 64 مسئولان امنیتی به منزل کارمندان آرشیو رفته بودند و خانه هایشان را بازرسی کردند. خبرش که به من رسید، پیگیر ماجرا شدیم. گفتند در خیابان جمهوری، تعدادی از فروشگاهها، برنامه گلهای رنگارنگ و خوانندگان زن را در حجم انبوه در نوار کاست کشف کرده بودند و پس از بازرسی در تعدادی از مغازه ها، نوارهای امپکس با آرم رادیو تلویزیون وجود داشته که پیرو آن کشف مهم، ماموران مربوطه به آرشیو رادیو آمده بودند و آنجا را بازرسی کردند.
واقعا نسل فعلی نمی تواند حتی باور کند که نوار گلهای رنگارنگ و یا گلهای تازه یا آوازهای بنان، شجریان و بعضی خوانندگان زن، مثل هایده و مرضیه و دلکش و نوارهای صدای جشن هنر و سایر آوازهای سنتی آن زمان به عنوان کالای قاچاق با پیگیری ویژه پیگیری می شد.
به دنبال این حادثه ، به خانه های مسئولان آرشیو ریختند و برایشان احکام تنبیهی و قضایی صادر کردند. بعد از این کشف، ابتدا بازرسی کل کشور در رادیو مستقر شد و بعد از کلی بررسی، آقای مصطفی محقق داماد تلفنی تماس گرفتند و متن توصیه ای که باید بیشتر از آرشیو مراقبت شود، برای ما نوشتند. بعد از آن در پیگیری های قضایی، پرونده به دادگستری تهران ارجاع شد.
من هم به عنوان مدیر رادیو به یکی از شعبات دادگستری تهران احضار شدم و برای اولین بار به دادگاه رفتم. دادگستری همسایه ما بود. در میدان ارک. یک اتاق کوچک بود و وقتی من رفتم یک خانم کارگری داشت به تفصیل شیوه تجاوزی را که به او شده بود توضیح می داد. من و قاضی به هم نگاه کردیم و صورتمان سرخ شد. فقط پرونده را می خواستند مختومه کنند که نوشتم من اطلاعی نداشتم و بیرون آمدم.
خیلی رفتن به آنجا برخورنده بود. رفتم بالا که اقای میرعمادی رییس دادگستری تهران را ببینم که بامن دوست بود، پیدایش نکردم و به رادیو آمدم و رفتم توی آرشیو بچه ها را دلداری دادم که من هم رفته ام دادگاه. نا امیدی و یاس بدی بر آرشیو که دو سه نفرشان آن مشکل را به وجود اورده بودند حاکم بود.
وقتی بمباران ها شروع شد، از مهمترین مسایل مورد توجه، نگهداری از آرشیو بود. یک بار ما در رادیو بودیم. موشک پشت رادیو در پارک شهر نزدیکی میدان پانزده خرداد خورد. شیشه های رادیو شکست. این مساله، ماجرای نگهداری از آرشیو را جدی تر کرد.
ساختمان های جدید جام جم در حال ساخت بود. همه آرشیو محرمانه را به جام جم بردند و در محل واحدی، آرشیو نوارهای رادیوئی و تلویزیونی را نگهداری کردند و آرشیو به عنوان یک مجموعه مستقل از رادیو و تلویزیون مشغول به کار شد و پس از آن تنها نوارهای مورد نیاز روزانه تهیه کنندگان در رادیو وجود داشت.
