فقط یک همسر خوشحال یاری بخش است
گل رز
در زندگی مشترک اصل ساده ای وجود دارد که متأسفانه تعداد معدودی از زوج ها
از آن بهره می برند. مطلب این است که همسر شما هنگامی خواهان کمک و مساعدت
به شما خواهد بود که نسبت به شما احساس خوشحالی و قدر شناسی داشته باشد.
از سوی دیگر وقتی از شما ناراضی است و احساس می کند که برای او ارزشی قائل
نیستید، طبعاً آخرین چیزی که به نظرش می رسد، آسان تر کردن زندگی شماست.
گل رز
در زندگی مشترک اصل ساده ای وجود دارد که متأسفانه تعداد معدودی از زوج ها از آن بهره می برند. مطلب این است که همسر شما هنگامی خواهان کمک و مساعدت به شما خواهد بود که نسبت به شما احساس خوشحالی و قدر شناسی داشته باشد. از سوی دیگر وقتی از شما ناراضی است و احساس می کند که برای او ارزشی قائل نیستید، طبعاً آخرین چیزی که به نظرش می رسد، آسان تر کردن زندگی شماست.
توجه داشته باشید که منظور این نیست که مسئولیت شماست که همسر خود را شادمان سازید. این به خود شما بستگی دارد که آیا بخواهید این امر را تحقق بخشید یا خیر. حال چه همسر شما احساس کند که برای او ارزشی قائل هستید و چه این احساس را نداشته باشد، در هر صورت نقش مهمی به عهده ماست. لحظه ای به وضعیت خود بیندیشید. از زمان ازدواج تا به حال چند بار از همسر خود به خاطر تمام کارهایی که برای شما انجام داده است صادقانه تشکر کرده اید؟ تقریباً هیچکس این کار را به طور دائمی و براساس عادت انجام نمی دهد.
همسر شما ، شریک زندگی شماست. مطلوب تر است که شما با شریک خود آن طور رفتار کنید که با بهترین دوست خود رفتار می کنید. وقتی بهترین دوست شما می گوید: " خیلی دلم می خواهد چند روزی تنهایی به نقطه ای بروم " شما چه پاسخ می دهید؟ به احتمال زیاد خواهید گفت: " فکر خیلی خوبی است. لازم است این کار را بکنی. باید اینکار را بکنی." اما اگر همسر شما دقیقاً همین حرف را بزند آیا واکنش شما نیز دقیقاً همین خواهد بود یا به فکر فرو می روید که چه واکنشی نسبت به او بروز دهید؟ آیا دستپاچه می شوید ، حالت دفاعی به خود می گیرید ، شاید هم می رنجید ؟ آیا یک دوست خوب بیشتر به فکر خود است یا به فکر سعادت دوست خود ؟ آیا تصور می کنید این امر که دوستان خوب شما هر زمان که نیاز به کمک داشته باشید به یاری شما می شتابند، امری اتفاقی است؟ مسلماً نه. رفتار شما با همسر و دوستان خوب خود به دو گونه ی متفاوت است. به خاطر داشته باشید که امر ازدواج یا ارتباط با اهل خانه ، مانند حساب مشترک ، به هر حال مسئولیت هایی را به همراه دارد. مثلاً اگر دوست خوبی منزل شما را تمیز کند و وقتی را صرف تهیه شام شما نماید، به او چه خواهید گفت ؟ چه واکنشی نشان خواهید داد؟ آیا اگر همسر شما دقیقاً همین کار را انجام دهد او را سزاوار این تقدیر خواهید دانست ؟ مسلماً. چه در خانه مشغول به کار باشیم و چه در خارج از خانه و یا همزمان در یک محل، هم علاقه زیادی داریم و هم استحقاق آن را که مورد قدر شناسی قرار گیریم و در صورتی که همکاری ما ، انجام وظیفه تلقی نشود طبیعتاً میل داریم یاری دهنده باشیم.
هیچ امری به اندازه ی عکس العمل افراد در قبال قدر شناسی و ارزشمند تلقی شدن ، قابل پیش بینی نیست. هر مرد و زنی دوست دارد همسرش قدر شناسی خود را به خاطر کارهای مشکلی که انجام می دهد و به خاطر تمامی کارهای او و همچنین به خاطر سهم بسیار بزرگی که در خانواده دارد، ابراز دارد. نتیجه ی این رفتار متقابل این است که هر دو نفر ما خیلی دوست داریم ( نه فقط به عنوان یک وظیفه ، بلکه از آن جهت که مورد قدر شناسی قرار گرفته ایم ) برای یکدیگر کاری انجام دهیم.
البته شاید قبلاً چنین کاری را انجام داده باشید. در این صورت ، آن را ادامه دهید. ولی اگر تا به حال آن را امتحان نکرده اید، برای شروع هیچ وقت خیلی دیر نیست. از خود سؤال کنید که برای ابراز حق شناسی نسبت به همسر خود ، چه کاری بیش از آنچه که در گذشته انجام می دادید، می توانید انجام دهید؟ پاسخ این سؤال ساده است. ابتدا با بیان عبارت " از تو متشکرم " آغاز کنید و صادقانه آن را ادامه دهید. در واقع شما با گفتن این جمله در برابر کارهای همسر ، خود کار مهمی نمی کنید. پس به ابراز حق شناسی و قدردانی خود نسبت به او ادامه دهید. شرط می بندم که بعد از مدتی مانند همه ی زوج های موفق متوجه می شوید که هر چه همسر خوشحال تر باشد و بیشتر حس کند که از او قدر شناسی شده است ، تمایل بیشتری به یاری کردن پیدا می کند.
