یادگیری بخش های فرودگاه، به عنوان یکی از عناصر کلیدی در بهبود عملکرد و ایمنی این تسهیلات حمل و نقل بین المللی، اهمیت بسیاری دارد. هر فرودگاه از قسمت های متنوعی تشکیل شده است که هر یک نقش یکتایی در فرآیند عملکرد دارند.
بخش های فرودگاه شامل مناطق پرواز و ناوبری، پایگاه های هواپیما، ترمینال ها، بخش های امنیتی، تجهیزات نوری و الکترونیکی، ایستگاه های سوخت، تسهیلات باربری، واحدهای مدیریت ترافیک هوایی و زمینی، و بخش های مرتبط با خدمات مسافران می باشند. هر بخش با ویژگی ها و ضوابط خاص خود، در کنار یکدیگر عمل کرده و به تدابیر لازم برای بهره وری بیشتر، ایمنی و رضایت مسافران و نیز حفظ محیط زیست توجه می نمایند. در این راهنما، به پایش و یادگیری اجزای مختلف یک فرودگاه و اهمیت تعامل هماهنگ آنها پرداخته خواهد شد.
منظور از فرودگاه چیست؟
فرودگاه یک بخش حمل و نقل است که به منظور فراهم آوردن عملیات پرواز و نقل هوایی برای هواپیماها و مسافران ایجاد می شود. این مکان ها به عنوان نقطه تماس مهم بین مسافران و وسایل نقلیه هوایی عمل می کنند و تجهیزاتی را برای انجام فرآیندهای مختلف از جمله ورود، خروج، بارگیری، تخلیه مسافران و بارها، و همچنین نگهداری و تعمیرات هواپیماها فراهم می کنند.
فرودگاه ها معمولاً از امکانات متنوعی تشکیل شده اند که شامل پیست های فرود و پرواز، ترمینال های مسافران، مناطق پارکینگ، پایگاه های سوخت، تجهیزات نورپردازی و ملاحتی، بخش های امنیتی، وسایل انتقالی داخلی فرودگاه، و امکانات خدماتی و تجاری برای مسافران می باشد.
همین طور فرودگاه ها در شهرها و مناطق مختلف جهان وجود دارند و نقش مهمی در ارتباطات بین المللی، تجارت، گردشگری، و حمل و نقل جهانی ایفا می کنند. همچنین، ایمنی و بهره وری در عملکرد فرودگاه ها از اهمیت بسیاری برخوردار است تا تسهیل بهترین شرایط برای عملکرد هواپیماها و خدمات به مسافران و بارها فراهم شود.
انواع فرودگاه
فرودگاه ها به انواع مختلفی بسته به ویژگی ها، اندازه ها، مقصد و خدماتی که ارائه می دهند، تقسیم بندی می شوند. در زیر، نمونه هایی از انواع دسته بندی فرودگاه ها را می خوانیم:
1. براساس اندازه:
– بزرگ: فرودگاه های بزرگی که قادر به پذیرایی هواپیماهای اندوز گردند و معمولاً خطوط هوایی بین المللی در آن ها پرواز می کنند.
– متوسط: فرودگاه های متوسط که اغلب خطوط هوایی داخلی و بین المللی کوچکتر در آن ها پرواز می کنند.
– کوچک: فرودگاه های کوچک که به عمدت در شهرها و مناطق کوچکتر ساخته می شوند و اغلب خدمات پروازهای داخلی را ارائه می دهند.
2. براساس مقصد پروازها:
– داخلی: فرودگاه هایی که صرفاً به پروازهای داخلی خدمت می کنند.
– بین المللی: فرودگاه هایی که خدمات پروازهای داخلی و بین المللی را ارائه می دهند.
3. براساس نوع ترافیک:
– مسافری: فرودگاه هایی که بیشتر برای پروازهای مسافری به کار می روند.
– باری: فرودگاه هایی که به باربری و حمل و نقل بار اختصاص دارند.
4. براساس مکان جغرافیایی:
– شهری: فرودگاه های واقع در داخل یک شهر یا نزدیک به شهرها.
– فرودگاه های منطقه ای: فرودگاه هایی که در مناطق روستایی یا مناطق دورافتاده قرار دارند.
5. فرودگاه های ویژه:
– نظامی: فرودگاه هایی که برای نیازهای نظامی و نیروهای مسلح استفاده می شوند.
– خصوصی: فرودگاه های مخصوص استفاده خصوصی افراد یا شرکت ها.
6. فرودگاه های کارگاهی:
– فرودگاه هایی که اغلب برای تست و تحقیقات هواپیماها و تربین ها به کار می روند.
همچنین، فرودگاه ها می توانند بر اساس ویژگی های دیگری مانند خدمات مسافران، امکانات ترانزیت، تسهیلات برای مسافران با نیازهای ویژه و غیره دسته بندی شوند. توصیه می شود که برای اطلاعات دقیق تر در مورد انواع دسته بندی فرودگاه ها، به منابع معتبر در حوزه هوانوردی مراجعه کنید.
مطلب مشابه: نکات خواندنی در مورد هواپیما و خطوط هوایی + دانستنی های جالب در مورد هواپیما
آشنایی با باند فرود هواپیما
باند فرود از بخش های فرودگاه، یک سطح مسطح و بلند از زمین در فرودگاه است که به هواپیماها برای انجام عملیات فرود و بلند شدن از آن، فرصت می دهد. این سطح معمولاً به صورت بلند و مستقیم طراحی شده است تا هواپیماها بتوانند بدون مشکل از روی آن حرکت کنند.
باند فرود علاوه بر طول و عرض، ویژگی های دیگری همچون سطح روی آن (کفی، آسفالتی یا بتن)، سطح آب رفتگی، و قابلیت تحمل وزن هواپیماها را نیز دارا می باشد. از آنجایی که هواپیماها به سرعت بالا عملیات فرود و بلند شدن را انجام می دهند، باند فرود باید از مواد و ساختاری مقاوم و مناسب برخوردار باشد تا تحمل فشارها و وزن های زیادی که در این عملیات ها ایجاد می شود، داشته باشد.
باند فرودگاه به عنوان یکی از اجزای کلیدی فرودگاه، نقش حیاتی در ایمنی و عملکرد هواپیماها دارد. ابعاد و ویژگی های تعیین شده برای باند ها بر اساس نوع و اندازه هواپیماهایی که در آن فرود و بلند می شوند، تعیین می شود.
برج مراقبت در فرودگاه ها
برج مراقبت پرواز (ATC Tower) یکی از اجزای اصلی و بحرانی بخش های فرودگاه و نیز فعالیت های هوانوردی است. این برج یک ساختمان بلند و مشخص است که از آنجا کارکنان مراقبت پرواز فرودگاه به عملیات هوایی در منطقه اطراف فرودگاه نظارت می کنند و ترتیبات ایمنی و مرور ترافیک هوایی را تنظیم می کنند.
وظایف برج مراقبت:
- راهنمایی هواپیماها در حین فرود و بلند شدن: کارکنان مراقبت پرواز با استفاده از تجهیزات مختلف نظیر رادارها و تجهیزات ارتباطی، هواپیماها را در فرآیند فرود و بلند شدن هدایت می کنند و اطمینان حاصل می کنند که عملیات به طور ایمن و بدون تداخل انجام می شود.
- مدیریت ترافیک هوایی: کنترل ترافیک هوایی در منطقه اطراف فرودگاه از وظایف مهم برج مراقبت پرواز است. آنها باید ترتیبات لازم برای جلوگیری از تداخل و تصادف هواپیماها را فراهم کنند.
- تنظیم فواصل بین هواپیماها: کارکنان برج مراقبت پرواز مسئول تنظیم فواصل ایمن بین هواپیماها در هنگام حرکت در باند و مناطق اطراف هستند تا هرگونه تداخل و تصادف را پیشگیری کنند.
- اعلام و تبلیغات: اطلاع رسانی به هواپیماها از موقعیت ها، شرایط هوا، و دستورات مربوط به فرود و بلند شدن از باند از دیگر وظایف برج مراقبت پرواز می باشد.
برج مراقبت پرواز معمولاً به وسیله تجهیزات مدرنی نظیر رادارها، سیستم های ارتباطی و نرم افزارهای پیشرفته پشتیبانی می شود تا ترتیبات مراقبتی و ایمنی به بهترین شکل انجام شود.
ترمینال یا پایانه
ترمینال پرواز یا پایانه پرواز (Flight Terminal) از بخش های فرودگاه، مکانی است که هواپیماها و مسافران در فرودگاه برای عملیات ورود، خروج، و ترانزیت جابجایی مسافران و بارها استفاده می کنند. ترمینال یکی از اجزای اصلی فرودگاه است و در آن انواع خدمات مرتبط با مسافران و هواپیماها به ارائه می رسد.
وظایف و ویژگی های ترمینال پرواز:
- محل بارگیری و تخلیه مسافران و بارها: در ترمینال ها، عملیات بارگیری و تخلیه مسافران و بارها انجام می شود. این فرآیندها شامل ورود مسافران به ترمینال، تحویل چمدان ها و بارها، چک کردن مسافران و امور مربوط به امنیت هستند.
- صالون ها و امکانات مسافران: ترمینال ها امکاناتی از قبیل صالون های انتظار، فروشگاه ها، رستوران ها، کافه ها و دیگر مراکز خدماتی را برای مسافران فراهم می کنند تا آنها در انتظار پرواز یا پس از آن، از امکانات رفاهی و تفریحی استفاده کنند.
- کنترل مسافران و چکینگ: در ترمینال ها، مراحل چک کردن مسافران انجام می شود. این مراحل شامل تأیید هویت مسافران، چک کردن بلیت ها، و تحویل کارت پرواز و برچسب چمدان ها به منظور اطمینان از رفتن مسافران به هواپیما و همچنین ترتیبات امنیتی است.
- پل هوایی یا تاپ هوایی: برخی ترمینال ها دارای پل های هوایی یا تاپ هوایی هستند که این امکان را فراهم می کنند که مسافران بتوانند مستقیماً از ترمینال به هواپیما و بالعکس حرکت کنند، بدون نیاز به حرکت با اتوبوس یا پیاده رفتن در سطح فرودگاه.
- سایر خدمات و تسهیلات: ترمینال ها ممکن است امکانات دیگری نیز مانند مخازن بار، اتاق های تغییر لباس، ایستگاه های ارتباطی، و سرویس های بهداشتی داشته باشند.
ترمینال ها از نظر طراحی و اندازه بسته به اندازه و شرایط هر فرودگاه متفاوت هستند. از ترمینال های کوچک در فرودگاه های محلی تا ترمینال های بزرگ و پیچیده در فرودگاه های بین المللی، متناسب با نیازهای مسافران و هواپیماها طراحی می شوند.
مطلب مشابه: آشنایی با انواع بلیط هواپیما و تفاوت آنها با هم (از فرست کلاس تا اکونومی و …)
Apron در فرودگاه
در زبان هوانوردی، “Apron” به منطقه ای اشاره دارد که در فرودگاه بین ساختمان های ترمینال و پیست های اصلی قرار دارد و به هواپیماها برای بارگیری مسافران، تخلیه بار، تعمیر و نگهداری اجازه می دهد. Apron همچنین به عنوان منطقه ترمینال برای هواپیماها شناخته می شود.
در Apron ها یکی از بخش های فرودگاه، انواع فعالیت های زیر انجام می شود:
- بارگیری و تخلیه مسافران و بار: هواپیماها در Apron متوقف شده و مسافران و بارها از یا به هواپیما منتقل می شوند.
- سوخت گیری و تخلیه سوخت: پروازهای جدید در Apron به میزان سوخت لازم خود پر می شوند و پس از پرواز در منطقه پیست ها می رفتند.
- تعمیر و نگهداری: هواپیماها در Apron تعمیر و نگهداری روزانه و دوره ای انجام می دهند.
- تغییرات و مصاحبه های فنی: تغییرات تجهیزات هواپیما و مصاحبه های فنی نیز در این مکان انجام می شود.
- بسته بندی و تجهیزات: بسته بندی برای حمل و نقل بار و مسافران نیز در این منطقه انجام می شود.
- همچنین، افراد کارکنان فرودگاه، تجهیزات کارگری، وسایل نقلیه هواپیماها و امکانات مورد نیاز برای تجهیزات و تعمیرات در این منطقه تجمع می یابند.
برای جلوگیری از تداخل با حرکت هواپیماها در پیست ها و جلوگیری از ترافیک غیرضروری در منطقه پرواز، Apron معمولاً به طور دقیق ترقیم و دسته بندی شده است.
تاکسی وی در فرودگاه چیست؟
تاکسی وی (Taxiway) یکی از بخش های فرودگاه است که برای حرکت هواپیماها از و به باند ها و ترمینال ها استفاده می شود. تاکسی وی مماثل خیابان ها و جاده های فرودگاه است، با این تفاوت که برای حرکت هواپیماها طراحی و ساخته شده اند.
وظایف و ویژگی های تاکسی وی:
- اتصال بین باند ها و ترمینال ها: تاکسی وی ها به هواپیماها اجازه می دهند از باند ها به ترمینال ها حرکت کنند. هنگامی که هواپیما از باند به ترمینال برگشت یا از ترمینال به باند حرکت می کند، از تاکسی وی استفاده می شود.
- اتصال بین باندها: در برخی موارد، ترتیب و زمانبندی حرکت هواپیماها بر روی باند ها ممکن است نیازمند انتظار برای جایگزینی یک هواپیمای دیگر باشد. تاکسی وی ها به هواپیماها این امکان را می دهند که در انتظار حرکت بر روی باند، بتوانند به یک منطقه دیگر بروند.
- هدایت هواپیماها: تاکسی وی ها به هواپیماها اجازه می دهند تا به طور دقیق به مکان های مختلف فرودگاه بروند. این هدایت شامل توجیه به هدایت درست و ایمن برای ترکیب مناسب با دیگر هواپیماها و وسایل نقلیه نیز می شود.
- ترتیب و تنظیم ترافیک زمینی: تاکسی وی ها می توانند به ترتیب و تنظیم ترافیک هوایی زمینی کمک کنند تا تداخل و تصادفات جلوگیری شود و عملکرد کلی فرودگاه به بهترین شکل انجام شود.
- راهنمایی برای هواپیماها: برخی از تاکسی وی ها با نشانه ها و نشانگرهای بصری مانند علائم خطوط رنگی روی سطح زمین، هواپیماها را در مسیر مناسب هدایت می کنند.
تاکسی وی ها معمولاً به صورت یک سیستم شبکه ای طراحی می شوند که به اتصال مختلف باندها، ترمینال ها و مناطق مختلف فرودگاه کمک می کند. این سیستم شامل خطوط، علائم راهنمایی، نورپردازی و سیگنال های دیگر است تا هواپیماها به راحتی و به ایمنی بتوانند در فرودگاه حرکت کنند.
مطلب مشابه: لیست وسایل مجاز و غیر مجاز در هواپیما (حجم بار مجاز و وسایل ممنوعه)
کد فرودگاهی
کد فرودگاهی (Airport Code) یک کد مختصر و منحصر به فرودگاه است که برای شناسایی و تفریح سریع از آن استفاده می شود. این کدها معمولاً به صورت سه یا چهار حرف تشکیل می شوند و ممکن است شامل حروف بزرگ یا اعداد هم باشند.
کدهای فرودگاهی معمولاً از دو نوع هستند:
1. کد IATA یا International Air Transport Association
این کدها معمولاً از سه حرف تشکیل شده اند و توسط انجمن حمل و نقل هوایی بین المللی (IATA) تعیین می شوند. مثال: JFK برای فرودگاه جان اف. کندی در نیویورک.
2. کد ICAO یا International Civil Aviation Organization
این کدها معمولاً از چهار حرف تشکیل شده اند و توسط سازمان هوانوردی مدنی بین المللی (ICAO) تعیین می شوند. کدهای ICAO معمولاً برای مسائل مرتبط با ناوبری هوایی و مقررات بین المللی مورد استفاده قرار می گیرند. مثال: KJFK برای فرودگاه جان اف. کندی در نیویورک بر اساس کدهای ICAO.
این کدها به هواپیماها، مسافران، مسافرت های رزرو شده، و همچنین سیستم های ردیابی پرواز و اطلاعات فرودگاهی کمک می کنند تا اطلاعات مرتبط با فرودگاه ها به طور سریع و دقیق در دسترس باشند.
گیت فرودگاه
گیت فرودگاه (Airport Gate) یا همان گیت پرواز، مکانی است که هواپیماها برای بارگیری و تخلیه مسافران و بارها به آن می رسند. اصطلاحاً، گیت ها به مناطقی اطلاق می شود که هواپیماها در آن ها در انتظار تخلیه و بارگیری مسافران و بارها قرار می گیرند.
وظایف و ویژگی های گیت فرودگاه:
- بارگیری و تخلیه مسافران: گیت ها به هواپیماها اجازه می دهند تا به منظور بارگیری و تخلیه مسافران به ترمینال پرواز و از آن به بدنه هواپیما حرکت کنند.
- بارگیری و تخلیه بار: علاوه بر مسافران، گیت ها مکانی هم برای بارگیری و تخلیه بارها از و به هواپیماها فراهم می کنند. این شامل بارهای مسافری و بارهای ارسالی می شود.
- صف و انتظار هواپیماها: هواپیماها قبل از وقت پرواز یا بعد از فرودگاه اغلب در گیت ها منتظر می مانند. در زمانی که هواپیماها در گیت ها منتظر هستند، مراکز تخلیه و بارگیری مسافران و بارها آماده می شوند.
- خدمات رفاهی و خدمات مسافران: گیت ها شامل امکانات مانند صندلی ها، مناطق انتظار، تجهیزات ارتباطی، دستگاه های اطلاع رسانی، و خدمات دیگری برای مسافران و کارکنان فرودگاه می شوند.
- تجهیزات اضافی: برخی گیت ها ممکن است دارای تجهیزات اضافی مانند پل های هوایی (تاپ هوایی) باشند که به هواپیماها اجازه می دهد که مستقیماً به ترمینال برسند بدون نیاز به حرکت با اتوبوس.
تعداد گیت های یک فرودگاه معمولاً بسته به اندازه و پیچیدگی آن متفاوت است. فرودگاه های بزرگ و بین المللی ممکن است دارای صدها گیت باشند که به هواپیماهای مختلف اجازه ورود و خروج می دهند.
مطلب مشابه: مقایسه سفر با هواپیما و دیگر روش های مسافرت و مزایای آن
فود کورت در فرودگاه ها
فود کورت (Food Court) یک منطقه در فرودگاه است که مکان های مختلفی برای تأمین غذا و نوشیدنی به مسافران و کارکنان فراهم می کند. این منطقه معمولاً شامل یک یا چند رستوران، کافه، فست فود، ورودی های مختلف و محل هایی برای نشستن و تفریح می شود.
ویژگی ها و وظایف فود کورت در فرودگاه:
- تنوع گسترده غذاها: فود کورت ها معمولاً مکان هایی هستند که انواع مختلف غذا و نوشیدنی از جمله غذاهای محلی و بین المللی، فست فود، ساندویچ ها، پیتزا، سوشی، غذاهای سالم و دیگر گزینه ها را ارائه می دهند.
- امکان سفارش و خرید سریع: مسافران و کارکنان می توانند در فود کورت به سرعت غذا را سفارش داده و از خدمات سریع و آسان بهره برده و به سفر خود ادامه دهند.
- امکان نشستن و استراحت: فود کورت ها به مسافران امکان انتخاب محلی برای نشستن، استراحت و لذت بردن از غذا و نوشیدنی های خود را می دهند.
- تجربه محلی و بین المللی: فود کورت ها معمولاً غذاها و آشپزی های محلی و بین المللی را در یک مکان گردآوری می کنند، که به مسافران فرصت تجربه انواع مختلف سلیقه ها را می دهد.
- تأمین نیازهای مختلف: از آنجایی که مسافران از تمام شهرها و فرهنگ ها به فرودگاه می آیند، فود کورت ها باید به نیازهای مختلف افراد با اختلاف های فرهنگی و ذائقه پاسخ دهند.
- ترتیبات نشستن و محلی برای مرور اخبار و اطلاعات: برخی از فود کورت ها ممکن است دارای تلویزیون ها، صفحات نمایش و تجهیزات دیگر باشند تا مسافران بتوانند در حین تناول غذا، اخبار و رویدادها را دنبال کنند.
فود کورت ها به عنوان مکان های مهم فرودگاهی، فرصتی برای مسافران و کارکنان فرودگاه فراهم می کنند تا قبل یا بعد از پروازشان از غذا و نوشیدنی لذت ببرند و در آرامش بیشتری تجربه سفر کنند.
منطقه فرود
منطقه فرود (Touchdown Zone) یک قسمت مشخص از بخش های فرودگاه است که هواپیما در هنگام عملیات فرود به زمین می خورد. این منطقه معمولاً در ابتدای باند و نزدیک به تاکسی وی ها (Taxiways) و بخشی از پهنای باند قرار دارد.
ویژگی ها و اهمیت منطقه فرود:
- نقطه اولیه تماس با زمین: منطقه فرود لمس محلی است که چرخ های هواپیما برای اولین بار با سطح زمین تماس می یابند. این نقطه مهمی است که نحوه تماس اولیه هواپیما با زمین و تغییر از حالت پرواز به حالت زمینی را مشخص می کند.
- کنترل ایمنی: منطقه فرود لمس باید از نظر ساختاری و تهیه شده برای تحمل ضربه ها و فشارهای زیاد هنگام لمس زمین مورد توجه قرار گیرد تا از ایمنی هواپیما و مسافران در هنگام فرود مطمئن شود.
- علائم هدایتی: بر روی منطقه فرود لمس، خطوط و نشانگرهای هدایتی به کمک رنگ ها و نشانه ها برای هواپیماها در هنگام فرود به زمین کمک می کنند تا به صورت دقیق و ایمن در مسیر مناسب حرکت کنند.
- کمک به کاهش فشار بر تردد باند: به دلیل اینکه منطقه فرود لمس در ابتدای باند قرار دارد، کمک به توزیع تردد هواپیماها روی طول باند می کند و به کاهش فشارهای ناشی از فرود و بلند شدن هواپیماها در سراسر باند کمک می کند.
در کل، منطقه فرود به عنوان یک نقطه حیاتی در فرودگاه، نقش مهمی در ایجاد شرایط ایمن و اصولی برای فرود و بلند شدن هواپیماها ایفا می کند.
موقعیت توقف در فرودگاه
موقعیت توقف (Holding Position) در فرودگاه به مناطق مشخصی اشاره دارد که در آن ها هواپیماها باید توقف کنند و اجازه ندارند تا به جلو حرکت کنند، به منظور ایجاد ایمنی و کنترل در تردد هواپیماها بر روی باند یا تاکسی وی ها. این مناطق معمولاً با علائم و نشانگرهای خاصی مانند خطوط خطر (Yellow Hold Line) و نشانه های نوری مشخص می شوند که به هواپیماها اشاره می کنند که باید در آنجا توقف کنند.
این موقعیت های توقف در نقاطی از فرودگاه قرار می گیرند که تردد هواپیماها در این نقاط می تواند با تردد هواپیماهای دیگر در باند یا تاکسی وی ها تداخل ایجاد کند. مثلاً، موقعیت های توقف قبل از باند (Runway Holding Position) نشانگر نقطه ای است که هواپیماها باید در آنجا توقف کنند و تا وقتی که مجوز فرود از کنترل ترافیک هواپیمایی دریافت کنند، نمی توانند به سمت باند حرکت کنند.
مفهوم موقعیت توقف به عنوان یک اصطلاح کلیدی در ایمنی و کنترل تردد هواپیماها در فرودگاه، به تدابیر ایمنی و کنترلی برای جلوگیری از تصادفات و تداخل های ناخواسته بین هواپیماها کمک می کند.
مطلب مشابه: سفر با هواپیما + نکاتی که برای داشتن سفری راحت با هواپیما باید بدانید
ایستگاه آتش نشانی در فرودگاه ها
ایستگاه آتش نشانی یکی از بخش های فرودگاه است که برای حفظ ایمنی هواپیماها، مسافران، کارکنان و تسهیل در مواجهه با هرگونه وقوع حادثه یا آتش سوزی در فرودگاه تشکیل شده است. این ایستگاه معمولاً با تجهیزات حرفه ای آتش نشانی، تیم های آتش نشان ماهر و طراحی های مهندسی ایمنی بهره برداری می شود.
ویژگی ها و وظایف ایستگاه آتش نشانی در فرودگاه:
- آمادگی برای بروز حوادث: ایستگاه آتش نشانی در همه زمان ها باید به طور کامل آماده برای مواجهه با حوادث مختلف مانند آتش سوزی، تصادفات هواپیماها و حوادث طبیعی باشد.
- تجهیزات آتش نشانی: ایستگاه آتش نشانی مجهز به تجهیزات و وسایل حرفه ای آتش نشانی مانند اتوتانکرهای آب و مواد خنثی کننده، تراکتورها و دستگاه های پرسنلی مختلف است.
- تیم های آماده و ماهر: تیم آتش نشانان این ایستگاه باید دارای آموزش های لازم در زمینه آتش نشانی و ایمنی هواپیماها باشند و توانایی مداخله سریع و مؤثر در مواقع بحرانی را داشته باشند.
- پیشگیری از تصادفات و آتش سوزی: علاوه بر مداخله در مواقع بحرانی، ایستگاه آتش نشانی نقش پیشگیری ایفا می کند و با بررسی و کنترل مداوم تجهیزات، تأمین آموزش های لازم و اجرای تمرینات و شبیه سازی ها، به کاهش خطرات احتمالی آتش سوزی و حوادث کمک می کند.
- همکاری با سایر واحدها: ایستگاه آتش نشانی در همکاری با کنترل ترافیک هواپیماها، تیم های تأمین ایمنی فرودگاهی و سایر واحدهای فرودگاه، تضمین ایمنی حرکت هواپیماها را در فرودگاه تأمین می کند.
ایستگاه آتش نشانی به عنوان یک واحد اساسی و ایمنی فرودگاهی، به کاهش ریسک ها و تضمین ایمنی در مواجهه با حوادث احتمالی در فرودگاه کمک می کند و نقش بسیار مهمی در حفظ ایمنی تردد هواپیماها و مسافران دارد.
ایرلاین سرویس
ایرلاین ها سرویس های مختلفی را در فرودگاه ها به مسافران خود ارائه می دهند تا تجربه سفر را برای آن ها راحت تر و لذت بخش تر کنند. این سرویس ها از مرحله ورود به فرودگاه تا لحظه ترک آن را پوشش می دهند و هدف اصلی آن ها ارتقاء رضایت مسافران و ارائه تجربه سفری مثبت است.
1. تسهیل در ورود
ایرلاین ها معمولاً خدماتی مانند وب چک-این (Web Check-in) و خودخدماتی (Self-Service Kiosks) را در اختیار مسافران قرار می دهند تا از طریق این روش ها به راحتی بلیط ها را تأیید کرده و برای پرواز خود ورودی انجام دهند.
2. مراحل تردد
ایرلاین ها تلاش می کنند مراحل تردد از ورود به فرودگاه، عبور از تأمین ایمنی، امنیت و ترتیبات پرواز را به سبکی کارآمد و ساده برای مسافران ترتیب دهند.
3. خدمات پذیرایی
در انتظار پرواز، ایرلاین ها معمولاً امکانات مانند سالن های انتظار (Lounge) را ارائه می دهند که در آن ها مسافران می توانند در محیطی راحت و انعطاف پذیر منتظر پرواز خود باشند. این امکانات اغلب شامل غذا، نوشیدنی، اینترنت رایگان، تجهیزات اداری و امکانات دیگر هستند.
4. استقرار پرسنل
در فرودگاه ها، پرسنل ایرلاین ها به مسافران کمک می کنند تا در مراحل تردد و حرکت در فرودگاه به خوبی هدایت شوند. این پرسنل معمولاً اطلاعاتی را در مورد پروازها، گیت ها، ترتیبات و امور مرتبط ارائه می دهند.
5. خدمات توصیل و انتقال
برخی ایرلاین ها خدمات انتقالی برای مسافران می گذارند تا آن ها بتوانند به راحتی از و به فرودگاه حرکت کنند. این شامل اتوبوس ها، خودروهای شخصی و سایر وسایل انتقالی است.
6. راهنمایی و پشتیبانی
مسافران می توانند از پرسنل ایرلاین برای پاسخ به سوالات، راهنمایی و رفع مشکلات خود در طول تمام مراحل سفر استفاده کنند.
ایرلاین ها با ارائه سرویس های متنوع و اهتمام به جزئیات تجربه سفر مسافران را بهبود می بخشند و تلاش می کنند تا از ورود تا خروج مسافران را تا حد امکان راحت و مطمئن کنند.
Edge Marking یا خط کشی باند پرواز
نشانگذاری لبه یا همان “Edge Marking” یکی از عناصر کلیدی در فرودگاه هاست که به کمک خطوط، نمادها و نشانه هایی بر روی سطح زمین انجام می شود تا مسیرها، حدود و مناطق مختلف در فرودگاه را به وضوح مشخص کند. این نشانگذاری به ایجاد ایمنی، انسجام و کنترل مناسب در تردد هواپیماها، تاکسی وی ها، وسایل نقلیه و مسافران کمک می کند.
نشانگذاری لبه در فرودگاه ها از اهمیت بالایی برخوردار است زیرا به ارتقاء ایمنی، کنترل تردد، ایجاد انسجام و تسهیل در تصمیم گیری ها کمک می کند و نقش مهمی در فرآیند اجرایی فرودگاه ها ایفا می کند.
مطلب مشابه: تمام مزایای سفر با هواپیما + نکاتی در مورد سفر هوایی و معایب آن
مهمترین نکات درباره Edge Marking در فرودگاه ها:
- تعیین مسیرها: خطوط نشانگذاری لبه بر روی باند ها، تاکسی وی ها و محل های مختلف فرودگاه به هواپیماها و وسایل نقلیه راهنمایی می کنند و به طور دقیق مسیرهای مختلف را مشخص می کنند.
- محدوده بندی و حد مرزها: با کمک خطوط نشانگذاری لبه، محدوده های مختلفی نظیر مناطق ایستگاهی هواپیماها، مناطق حرکت تاکسی وی ها و مناطق ایمنی مشخص می شوند.
- سادگی تشخیص ویژگی ها: این نشانگذاری به عنوان نمادهایی از ویژگی های مهم فرودگاه مانند خط های مرکزی باند، انواع تاکسی وی ها، ورودی ها و خروجی ها و… کار می کند.
- کمک به تصمیم گیری سریع: در شرایط دید محدود، خطوط و نشانگرهای نشانگذاری لبه به هواپیماها و تاکسی وی ها کمک می کنند تا تصمیمات سریع و ایمن تری در مسیرپیمایی شان بگیرند.
- تشدید ایمنی: با تشخیص خطوط و نشانگرهای نشانگذاری لبه، ایمنی هواپیماها در زمان فرود و بلند شدن و همچنین ایمنی تردد تاکسی وی ها و دیگر وسایل نقلیه در محیط فرودگاه تضمین می شود.
Aiming Point
نقطه هدف یا “Aiming Point” از بخش های فرودگاه، نقطه ای است که در طول فرآیند فرود، هواپیما به آن نزدیک می شود و انتظار می رود در لحظه لمس زمین به آن برسد. این نقطه معمولاً در ابتدای باند فرود و در سمت تراکم قرار دارد. از طریق خطوط و نشانه های خاصی که در این نقطه قرار می گیرند، به خلبانان اطلاع داده می شود که هواپیما در مرحله نهایی فرود قرار دارد. این نقطه به خلبانان کمک می کند تا هواپیما را با توجه به ترتیبات و استانداردهای فرود، به درستی هدایت کنند.
همچنین، با تنظیم کنترل ارتفاع و سرعت در نزدیکی این نقطه، تسهیل در فرآیند فرود و ایجاد ثبات در مسیر انجام می شود. به طور کلی، نقطه هدف در فرودگاه ها نقش مهمی در هدایت هواپیماها به شکل ایمن و دقیق به زمین ایفا می کند و به تسهیل فرآیند فرود و افزایش ایمنی کمک می کند.
PAPI
PAPI به اختصار “Precision Approach Path Indicator” به معنای نشانگر مسیر نزدیکی پرواز (مسیر نزدیکی نشانگر نهاری) است و در فرودگاه ها به منظور راهنمایی هواپیماها در هنگام نزدیک شدن به پیست فرود و یا تعیین موقعیت افقی هواپیما در حین فرود استفاده می شود. PAPI تشکیل شده از چندین چراغ که در یک ردیف نصب شده اند و به هواپیما راهنمایی در خصوص ارتفاع صحیح و دقیق نسبت به مسیر نزدیکی پرواز می کنند.
معمولاً PAPI از چهار چراغ که بر روی دو پایه نصب شده اند تشکیل شده است. در شرایط عادی و هنگامی که هواپیما در ارتفاع صحیح و دقیق برای نزدیک شدن به پیست فرود قرار دارد، دو چراغ اول سفید و دو چراغ دیگر قرمز خواهند بود. اگر هواپیما بالاتر از ارتفاع صحیح باشد، تعداد چراغ های سفید افزایش یافته و اگر پایین تر باشد، تعداد چراغ های قرمز افزایش می یابد. این تغییرات در تعداد و رنگ چراغ ها به هواپیما کمک می کند تا ارتفاع صحیح را نسبت به مسیر نزدیکی پرواز حفظ کند.
استفاده از PAPI به افزایش ایمنی فرود هواپیماها در فرودگاه ها کمک می کند و به خصوص در شرایط دید نامطلوب مانند مه و باران، به خود می آورد.
Pre-threshold signs
در فرودگاه ها، علائم “Pre-threshold” به منظور راهنمایی هواپیماها و همچنین بهبود ایمنی فرآیند فرود در نزدیکی پیست های فرود نصب می شوند. این علائم به هواپیماها اطلاعاتی در مورد فاصله، ارتفاع و شرایط محیطی اطراف پیست فرود ارائه می دهند. این علائم عبارتند از تابلوها، نمادها و نشانگرهایی که در نزدیکی نقطه شروع پیست یا نقطه آستانه نصب می شوند.
سخن پایانی
بخش های فرودگاه به عنوان یک مرکز حیاتی در سیستم حمل و نقل جهانی نقش بسیار مهمی را ایفا می کند. این تسهیلات پیچیده تاکسی وی ها، باندها، برج مراقبت پرواز، ترمینال ها، تأسیسات آتش نشانی و دیگر اجزای فرودگاهی را در خود جای داده است. باند فرود به عنوان محور اصلی پروازها، با همه خدمات همراهی می شود که به هواپیماها کمک می کنند تا در مراحل فرود و بلند شدن ایمنی و کارآیی را تجربه کنند.
برج مراقبت پرواز به عنوان مرکز ارتباطی و کنترلی از نزدیک عملیات هوایی را نظارت می کند. ترمینال ها به مسافران محیطی راحت برای ورود، خروج و انتظار در اختیار می گذارند. ایستگاه های آتش نشانی از جانب دیگر، به حفظ ایمنی هواپیماها و تسهیل در مواجهه با وقوع حوادث مشارکت دارند. در کل، ترکیب همه این اجزا باعث ایجاد یک بستر امن، منظم و انسجامی برای عملیات هوایی در فرودگاه ها می شود که اهمیت زیادی در تجربه سفر مسافران و اجرایی بودن عملیات هوایی دارد.
