بهترین فیلم ها با موضوع پیشرفت تکنولوژی در ژانر ترسناک از نگاه سایت فیگار

در حالی که پیشرفت تکنولوژی خوب است، می‌تواند ترسناک هم باشد. در ادامه بهترین فیلم ها با موضوع پیشرفت تکنولوژی در ژانر ترسناک را معرفی می‌کنیم.

تکنو ترسناک یک زیر مجموعه از ژانر فیلم ترسناک است که با ژانر علمی تخیلی تلاقی زیادی دارد. به طور سطحی، یک فیلم تکنو ترسناک معمولاً دستگاه‌ها یا وسایلی را دنبال می‌کند که با استفاده نادرست و عمدی به دست آمده‌اند و اهداف شرورانه‌ای دارند. اما با کمی تحقیق عمیق‌تر، روشن می‌شود که این فیلم‌ها نیز به طور معمول نقدی راجع به نقش فناوری در جامعه ارائه می‌دهند. همانطور که تکنولوژی در طول زمان توسعه یافته است، منبعی برای بارگیری مسئولیت و ترسهای اخلاقی می‌باشد.

گاهی اوقات ژانر تکنو ترسناک این ترسهای اخلاقی را به ترس حقیقی تبدیل می‌کند با استفاده از تسخیر، ارواح، شیاطین و غیره این کار را انجام می‌دهد. آنچه که جدید است و به عنوان ترسناک در نظر گرفته می‌شود، با تکنولوژی، به‌نظر می‌رسد همیشه چیزی جدید برای ترسیدن وجود دارد. اگرچه برخی از موضوعات اصلی در بسیاری از تکنو ترسناک‌ها به اشتراک گذاشته می‌شوند، نقدی که در هر فیلم ارائه خواهد شد، اغلب نشان‌دهنده زمان ساخت فیلم است. ژانر تکنو ترسناک همچنین تاثیر خود را بر روی بهترین فیلم های ترسناک 2023 می‌گزارد. در این مقاله از فیگار به معرفی بهترین فیلم ها با موضوع پیشرفت تکنولوژی در ژانر ترسناک می‌پردازیم.

بهترین فیلم ها با موضوع پیشرفت تکنولوژی در ژانر ترسناک

برترین فیلم ها در مورد پیشرفت تکنولوژی در ژانر ترسناک

شما می‌توانید فهرست بهترین فیلم ها با موضوع پیشرفت تکنولوژی در ژانر ترسناک را در یک نگاه در لیست زیر مشاهده کنید:

• Midnight Lace (1960)
• The Stepford Wives (1975)
• Videodrome (1983)
• Ring (1998)
• Pulse (2001)
• Phone (2002)
• One Missed Call (2003)
• Shutter (2004)
• Unfriended (2014)
• Host (2020)

مقالات مکمل:

• بهترین فیلم های تکنولوژی محور ترسناک برای هالووین
• وحشتناک ترین شروران تکنولوژی محور تاریخ سینما

تکنولوژی به عنوان یک قدرت پیشرفته و فراگیر در جوامع مدرن، همواره موضوعی جالب و ترسناک برای سینما بوده است. زمانی که تکنولوژی به طور نادرست یا بی‌اندازه استفاده می‌شود، به سادگی می‌تواند تبدیل به یک تهدید وحشتناک شود. ژانر ترسناک با ترکیب تکنولوژی و عناصر ترسناک، به صورت تکنو ترسناک، اثری سرگرم‌کننده و همزمان نگران‌کننده از این ترس را به تماشاگران ارائه کرده است. در ادامه بهترین فیلم ها با موضوع پیشرفت تکنولوژی در ژانر ترسناک را به شما معرفی خواهیم کرد.

Midnight Lace (1960)

دوریس دی در این فیلم روانشناختی، نقشی از یک ملکه با ترس ناگهانی را ایفا می‌کند. داستان فیلم درباره یک زن به نام کیت پرستون است که تماس‌های مرموز و تهدیدکننده‌ای از طریق یک صدای شیطانی دریافت می‌کند. با این حال، هیچ کسی در اطراف کیت به فریاد‌های او برای کمک اعتقاد ندارد، زیرا مشکل او همیشه زمانی رخ می‌دهد که او تنهاست.

فیلم Midnight Lace به نوعی بازسازی تکنو ترسناک از فیلم Gaslight تورولد دیکینسون است. هر چه فیلم پیش می‌رود، حتی تماشاگر نیز به صداقت گزارشگر شک می‌کند. فیلم Midnight Lace با بررسی نگرانی‌های مربوط به تلاش برای تغییر حقیقت با استفاده از آنچه که ناشفاف است، سبکی را برای بسیاری از تکنو ترسناک های آینده تعیین می‌کند. در این فیلم، تنها تلفن که در عناصر تکنولوژیکی فیلم نقش دارد، بلکه نوارهای کاست و مدیریت صدا نیز وجود دارد که برای فیلم‌های آن زمان بسیار نوآورانه و شوکه‌کننده بوده است.

The Stepford Wives (1975)

برخلاف بازسازی کمدی ترسناک سال 2004 که به دنبال نیکول کیدمن و بت میدلر ساخته شد، فیلم اصلی همسران استپفورد (1975) وحشت‌های حومه شهر را در فیلمی واقعاً دلخراش و ناامیدکننده آشکار می‌کند. شوهران سهل انگار زمانی که بیش از حد مستقل می‌شوند، زنان خود را با آندرویدهای تابع جایگزین می‌کنند و به آنها اجازه می‌دهند به خانه داری بپردازند.

بر اساس رمان ۱۹۷۲ ایرا لوین به همین نام، همسران استپفورد در مورد ظهور جنبش آزادی زنان و “فرقه داخلی” در ایالات متحده توضیحاتی ارائه کرد. از “فرقه خانواده” در مواقعی به عنوان “فرقه زن واقعی” یاد می‌شود که مربوط به ارزش‌ها و نقش‌های جنسیتی است که انتظار می‌رود زنان در یک جامعه مردسالار به آن پایبند باشند. این ارزش‌ها، تقوا، پاکی، تسلیم و اهلی بودن، در رفتارهای اندرویدهای استپفورد منعکس شده است. این فیلم نشان دهنده این ترس می‌باشد که وقتی زنان تلاش می‌کنند حقوق خود را بگیرند، در صورت لزوم با قدرت به نقش‌های مورد انتظار خود تقلیل می‌یابند.

Videodrome (1983)

این فیلم کلاسیک دیوید کروننبرگ داستان تهیه‌کننده تلویزیونی به نام مکس رن برای شبکه تورنتویی که برنامه‌های بدیهی را پخش می‌کند و دوست دخترش و شخصیت رسانه‌ای، نیکی برند را دنبال خواهد کرد. آن‌ها برنامه‌ای که به نام “ویدئودروم” شناخته می‌شود و شایع است که فیلم‌های قتل زنده را پخش می‌کند را کشف می‌نمایند. نگاهی که به ویدئودروم پرداخته می‌شود، به روش‌هایی که فکر می‌شد مردم تحت تأثیر رسانه‌های خشونت آمیز قرار می‌گیرند، اجتماعی سازی افراد برای عمل به یک شیوه خاص و مفهوم “تلویزیون حاکم بر ملت” می‌پردازد.

در حالی که لایه‌های تصویری و سورئالیسمی که در دنیای ویدئودروم به وجود می‌آید ممکن است در برخی اوقات برای پیگیری سخت باشد، داستان فیلم به طور کلی مقداری گسترده است. ویدئودروم با تمرکز بر جنجال آفرینی بین تأثیر کاتارسیس و کاهش حساسیت درباره تلویزیون خشونت‌آمیز و سانسور، مرزها بین واقعیت و دروغ در تلویزیون را مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌دهد. برنامه‌های غیرقانونی از طریق ویدئودروم به نظر می‌رسد با جدال “فیلم‌های خشونت‌آمیز” همخوانی دارند.

فیلم‌های ترسناک صرف و ساده‌ای که نمی‌توانستند از تأیید شوراهای سانسور عبور کنند و به جای آن مستقیماً روی VCR منتشر می‌شدند. محتوای وحشتناک این فیلم‌ها برای مراجع سانسور به دلیل موجب شدن کاهش حساسیت نمایشی به خشونت، حتی منجر به انجام خود خشونتها می‌شد. این مفهوم از زمان معرفی تلویزیون خانگی در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ و به عنوان پشتیبان از تحقیقات رفتاری در آن زمان وجود داشت، اما در طول دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰، با گسترش مرزها در تلویزو فیلم، هراس به اوج خود رسید. ویدئودروم نمایندهٔ بحث‌های رقابتی درباره این موضوع در اوج خود است، اگرچه این موضوع تاکنون نیز مورد بحث قرار می‌گیرد.

Ring (1998)

فیلم حلقه (1998) یک داستان ارواح محور دلپذیر و ترسناک می‌باشد که دنبال یک نوار کاست نفرین شده است که هر کسی که آن را تماشا کند، در طی یک هفته کشته می‌شود. داستان اصلی فیلم درباره دو والدین جداشده ناناکو ماتسوشیما و هیرویوکی سانادا است که سعی می‌کنند نفرین را شکست دهند تا از فرزند خود محافظت کنند. فیلم «حلقه» از تم‌هایی مانند آسیب‌های نسلی، پدرانه‌بودن و تغییر نقش زنان در جامعه پر است، اما همچنین دارای نظریه‌هایی درباره رشد همبستگی و جهانی شدن است.

بسیاری از تضادهای موجود در طول فیلم، بر اساس شیوع نفرین به صورت ویروسی است که از یک جامعه دور افتاده در جزیره آتشفشانی ایزو اوشیما تا افرادی که در شهرهای اصلی ژاپن زندگی می‌کنند، گسترش می‌یابد. این ممکن است نگرانی‌های مربوط به از دست رفتن سنت و شناخت عوامل فرهنگی یا لهجه‌ها به دلیل همبستگی ناشی از جهانی شدن را نشان دهد.

جوامعی در سراسر جهان که قبلاً خودمختار بودند، اکنون توسط فرهنگ‌های خارجی به دلیل گسترش رسانه‌ها و رشد فناوری به دسترسی می‌رسند. اگرچه این به تنهایی عامل نگرانی نیست، اما می‌توان ادعا کرد که این جهانی شدن منجر به از دست رفتن هویت متمایز چنین فرهنگ‌هایی می‌شود. فیلم «حلقه» نگرانی‌های مطرح شده توسط این پدیده را در دهه 90 میلادی به تصویر می‌کشد و تأثیرگذاری بسیاری بر روی ژانر ترسناک داشته است.

Pulse (2001)

این اثر یکی از بهترین فیلم های ترسناک است که داستان کیوشی کوراساوا را به شیوه‌ای دلپذیر و قدیمی دنبال می‌کند، اتصال یک سرویس دهنده اینترنت جدید به نظر می‌رسد که افراد ناشناخته را از طریق اینترنت دیال آپ به یک شبکه از ارواح متصل می‌کند. فیلم «پالس» دو داستان موازی از افرادی را که به تأثیر این شبکه در پی رشته‌ای از خودکشی‌ها دچار شده‌اند، نشان می‌دهد.

در حالی که اینترنت به اتصال مردم کمک می‌کند، نگرانی‌های دائمی درباره این موضوع وجود دارد که ارتباطات اجتماعی اینترنتی نیز توانایی ما برای برقراری ارتباط نزدیک با افراد در مقابل را به خطر می‌اندازد. «پالس» همچنین با نگرانی‌هایی که در فیلم «حلقه» هم مطرح شده است، ارتباط برقرار می‌کند و بر معایب جهانی شدن و همبستگی تمرکز دارد.

یکی دیگر از موضوعات اصلی «پالس»، شلوغی شهرها و کمبود فضاهای جامعه است. از زمان جنگ جهانی دوم به بعد، شهرنشینی در سراسر جهان به سرعت افزایش یافت، که باعث احساس بی‌مکانی مردم شده است. برخورد ما با یکدیگر چه به صورت روبرویی یا آنلاین، طبیعتاً تأثیری بر درک ما از ارتباط و صمیمیت می‌گذارد، زیرا مفهوم گذراندن وقت کیفی با یکدیگر تغییر می‌کند. احساس اصلی «پالس» این است که هر چقدر که به یکدیگر نزدیک‌تر می‌شویم، احساسمان از دوری بیشتر می‌شود.

Phone (2002)

یک خبرنگار تحقیقاتی به خاطر تماس‌های مزاحمی که پس از شکستن یک حلقه مورد تجاوز کودکان دریافت می‌کند، مجبور می‌شود شماره تلفن خود را تغییر دهد. وقتی او شماره تلفن جدیدی دریافت می‌کند، به نظر می‌رسد که شماره‌ای نفرین شده را که در ابتدا متعلق به یک دختر گمشده بوده است، به او اختصاص داده شد.

در حالی که داستان پیش می‌رود، مشخص می‌شود که این اثر مشابه فیلم «دره‌ی نیمه‌شب» درباره از دست دادن امنیتی است که با از دست دادن شفافیت به وجود می‌آید و به خاطر فناوری اتفاق می‌افتد. اگرچه این سبک مشابه است، استفاده از تلفن به عنوان یک وسیله روایتی در طول 42 سال گذشته به طور قابل توجهی توانسته است به نسبت «دره‌ی نیمه‌شب» قابلیت‌های بسیار بیشتری داشته باشد، زیرا فناوری سلولاری به طور پیشرفته‌تر و پیچیده‌تری تکامل یافته است.

از پیوستگی منابعی مانند پیام‌های صوتی و متنی تا ایمیل‌های پیچیده، برای جمع‌آوری معمای روح انتقامجو از طریق تلفن به کار می‌رود که در زمان ساخت «دره‌ی نیمه‌شب» امکان‌پذیر نبود. فیلم «تلفن» یک نمونه عالی از این است که چگونه روش‌هایی که این داستان‌ها می‌توانند روایت شوند به طور قابل توجهی گسترش یافته‌اند، در حالی که تم‌ها و احساسات ژانر تکنو ترسناک در طول دهه‌ها همچنان پابرجا می‌مانند.

One Missed Call (2003)

یک زنجیره واکنش از طریق تلفن همراه آغاز می‌شود که افراد پیام‌های صوتی را دریافت می‌کنند که از خودشان در آینده جزئیات مرگشان را شرح می‌دهد یا مرگ خشونت‌آمیز خود را می‌شنوند. این اقتباس زیبای یاسوشی آکیموتو، از پیام‌های روانشناختی به عنوان محور داستان استفاده می‌کند، اما ژانر تکنو ترسناک در این فیلم چند وجهی است و از پخش تلویزیونی و دوربین‌های ویدئویی برای تقویت ترس استفاده می‌کند. توسعهٔ سوءاستفاده و چرخهٔ سوءاستفاده مفاهیمی است که در مرکز داستان قرار دارند و نظرات اضافی درباره امتناع مردم از برگرداندن چشم از وحشت اما انکار کمک به کسانی که تحت تأثیر آن قرار دارند نیز وجود دارد.

این موضوع در بسیاری از دیگر تکنو ترسناک‌ها مانند «حلقه» و «تلفن» نیز به چشم می‌خورد، اما این فیلم همچنین عناصری مشترک با «ویدئودروم» از دوران جدیدتری دارد که به کاهش حساسیت به خشونت در تلویزیون و روش‌هایی که رنج و عذاب را جذاب می‌کند، می‌پردازد. فیلم «تماس از دست رفته» لحظه عالی‌ای در ژانر تکنو ترسناک ایجاد می‌کند، که به سوی استفاده از تنوع فناوری‌های موجود در جامعهٔ معاصر برای روایت داستان خود به حداکثر امکانات روی می‌آورد.

Shutter (2004)

در حالی که اکثر فیلم‌های دیگر در این لیست درباره فناوری‌های ارتباطی مانند اینترنت و تلفن همراه هستند، شاتر کمی متفاوت است. این فیلم داستان یک دوربین می‌باشد که به نظر می‌رسد عکس‌های اتفاقی از ارواح تولید می‌کند. اسطوره‌ها و افسانه‌هایی وجود دارند که نشان می‌دهند عکس‌ها روح را ضبط و آن‌ها را مانع بازگشت به دنیای انسان یا جهان روح می‌کنند. اما شاتر به جای آن، به بررسی عکاسی آنالوگ می‌پردازد و نمایش‌هایی از ارواح را که حاضر هستند، اما برای چشم انسان قابل رؤیت نیستند، ارائه می‌دهد.

به طرز جالبی، با اینکه فناوری مورد نظر غیرارتباطی است، بسیاری از مفاهیمی که در فیلم شاتر بررسی می‌شوند، مشابه تم‌های تکنو ترسناک بعدی که درباره رسانه‌های اجتماعی می‌باشند، است. این فیلم به تجزیه و تحلیل تأثیر رفتار گروهی و تفکر گروهی می‌پردازد که منجر به همکاری در رفتارهای عجیب می‌شود. علاوه بر این، در این فیلم فناوری کمتر به عنوان یک ابزار برای بیان نظریه استفاده شد و بیشتر به عنوان یک رسانه برای تقویت عنصر ماوراءطبیعی داستان به کار می‌رود.

Unfriended (2014)

در سالگرد خودکشی یک دوست که توسط ویدیویی از وضعیت مستی او در اینترنت منتشر شده بود، تحریک شد، اتفاقات عجیبی در این فیلم ترسناک با استفاده از تصاویر یافت شده و ضبط صفحه رخ می‌دهد. فیلم «بی‌دوستی» اولین فیلم ترسناک در فضای رابط کاربری نبود. به عنوان مثال، «داستان کالینگزوود» با استفاده از وبکم فرمول مشابهی را دنبال کرد، اما بطور قطع تأثیری روی مخاطبان عمومی برای سبک تصویری و دستگاه روایت نوآورانه خود گذاشت.

همچنین، پیام‌های فیلم بر انعدام شفافیت و حریم خصوصی در اینترنت متمرکز است و بسیاری از فیلم‌های تکنو ترسناک گذشته را به خاطر می‌آورد. با این حال، در مقابل زمانی که پیشینه آن ساخته شده بود (مانند سال ۲۰۰۱ با فیلم «پالس»)، اینترنت به فراتر از یک باب اضطراب خاموش تبدیل شد و به یک هیولای بزرگ و غیرقابل کنترل تبدیل گردید. به جای بررسی اثراتی که فناوری می‌تواند بر فرهنگ یا جامعه به طور کلی داشته باشد، فیلم «بی‌دوستی» بر تأثیراتی که می‌تواند بر فرد داشته باشد، از طریق مجازی، تمرکز می‌کند.

تأثیر رفتارهای گروهی هدفمند و سوءاستفاده‌آمیز به وسیله اینترنت از مهم‌ترین عناصر داستان است و داستانی مشابه با «شاتر» را به تصویر می‌کشد، اما با ابزارهای قدرتمندتری برای انجام این سوءاستفاده از قدرت. چرخهٔ فضای مجازی در جامعه امروزی موضوعی نسبتاً جدید است، بنابراین بسیاری از فیلم‌های قبلی به این موضوع نپرداختند. با این حال، فیلم «بی‌دوستی» موضوع و پیامدهای ترسناک آن را از طریق ارواح و تسخیر نشان می‌دهد. در نهایت، این فیلم از اینترنت به عنوان یک وسیله برای سوءاستفاده، اما همچنین برای قتل عام استفاده می‌کند.

Host (2020)

در یک فیلم خیلی ترسناک در حد مرگ دیگر با رابطه کاربری، فیلم اصلی شاتر به نام “هاست” داستانی راجع به یک جلسه سحر و جادویی آنلاین که به شدت به هم می‌ریزد، روایت می‌کند. این فیلم در دوران کووید-۱۹ ساخته شده است و با استفاده از زوم فیلمبرداری شد و از فیلترهای اختصاصی برای فیلم استفاده کرده و از اثرات عملی نوآورانه بهره برده است.

در حالی که وجود یک عنصر ضروری برای فیلمبرداری از طریق ضبط صفحه به دلیل زمانی که فیلم ساخته شده است، وجود دارد، این فیلم همچنان خود را در میان داستان قبلی زیرژانر تکنو ترسناک به‌عنوان داستانی پیوسته قرار می‌دهد، زیرا تازگی بین هر عضوی از تماس گروهی را نشان دهد. تعامل گروهی بین همه در تماس باعث ایجاد تقابل “ما در مقابل آنها” می‌شود.

روح شرور احساس بی ادبی می‌کند و در نهایت باعث ایجاد آشوب در زندگی بازیگران اصلی می‌شود. استفاده از فناوری برای روایت داستان به عنوان یک دستگاه روایتی و همچنین به عنوان یک ابزار نظری استفاده خواهد شد. این فیلم به عنوان یک وقفه کامل ترس برای دورانی که در آن ساخته شده است، عمل می‌کند و با استفاده از ارواح و شیاطین به جای ترس‌های واقعی از ویروس کووید-۱۹ را از بین می‌برد.

بیشتر بخوانید:

• بهترین فیلم ها درباره بازی در ژانر ترسناک
• بهترین فیلم های ساده و تاثیر گذار در ژانر ترسناک
• بهترین فیلم ها و سریال های زامبی محور تاریخ سینما
• بهترین فیلم غیر انگلیسی ترسناک 2023 و تمام دوران
• بهترین فیلم هایی که موسیقی عادی را ترسناک کردند

از همراهی شما تا انتهای نوشتار بهترین فیلم ها با موضوع پیشرفت تکنولوژی در ژانر ترسناک سپاس‌گزار هستیم. حتما ما را با نظرات خود در رابطه با این نوشتار، آگاه کنید. شما می‌توانید به عنوان نویسنده مهمان در سایت فیگار عضو شوید و علاوه بر اشتراک نظرات خود در رابطه با مقاله‌ها، نقد فیلم ، نقد سریال ، اخبار سینما و مطالب خودتان را نیز انتشار دهید. برای مطالعه فراخوان مرتبط با آن بر روی لینک نویسنده مهمان کلیک نمایید. در ضمن شما همراهان عزیز می‌توانید به اینستاگرام فیگار جهتِ شناختِ مهمترین فیلم های ژانرهای مختلف و خلاصه نقد و بررسی‌های فیلم‌های روز دنیا مراجعه کنید.

منبع: Collider