براساس آخرین بررسی های انجام شده، بخش های هتلداری و رستوران بیشترین درآمد را در بین مشاغل گردشگری دارند. این خبر برای آگاهی شما از درآمد شغل های گردشگری نگارش شده است.
شغل های گردشگری، مشاغلی با آینده ای درخشان
حمیرا محب علی، راهنما و کارشناس ارشد گردشگری در مقاله ای با اقتباس از داده ها و گزارش ها پیرامون درآمد شغل های گردشگری نوشته است: «نقش گردشگری در ایجاد شغل اغلب نادیده گرفته می شود. این در حالی است که 10 درصد مشاغل گردشگری هستند و در هشتمین هدف از اهداف توسعه پایدار از گردشگری به عنوان پتانسیلی برای کار آبرومند نام برده شد. سیاست های جدید سازمان جهانی گردشگری نیز به حداکثر رساندن پتانسیل گردشگری برای ایجاد و خلق شغل های گردشگری بیشتر و بهتر بویژه برای زنان و جوانان است. سیاست های جدید نیز بر انعکاس و ترکیب پیشرفته ای از فناوری روز دنیا تاکید دارد. این سیاست ها باید بتواند بین مهارت های گردشگری که آموزش داده می شوند و آن هایی که کارفرمایان گردشگری به آن نیاز دارند، ارتباط برقرار کند. این امر به رویکردی جامع به آینده کار در صنعت گردشگری با همکاری بیشتر، بین همه فعالان از جمله بخش های دولتی و خصوصی نیازمند است. سازمان بین المللی کار تخمین زده است: اقامت و رستوران ها همراه با خدمات بخش خصوصی در پنج سال آینده، سریعترین نرخ رشد را در بین همه بخش های اقتصاد داشته باشند. به نظر می آید گردشگری یک فعالیت اقتصادی انعطاف پذیر است. در طول هفت سال پس از بحران اقتصادی جهان در سال 2010، تعداد توریست های خارجی در سطح جهانی بیش از 4 درصد رشد داشت. گردشگری یکی از عوامل توسعه پایدار در هدف های 8 و 12 و 14 است. اشتغالزایی در هدف 8 قرار گرفته و این هدف می گوید که تا سال 2030 باید سیاست هایی برای ترویج توریسم پایدار که ایجاد شغل، ترویج فرهنگ و محصولات محلی را سبب می شود، تعریف شود. در بیست و ششمین نشست سران کشورها در نوامبر 2018 نیز بیانیه ای تصویب شد که در آن مشاغل گردشگری نقش کلیدی در رسیدن به اهداف توسعه پایدار ایجاد می کند. بیانیه ای هم در 20 ژوئن 2019 مطرح شد که از صنعت گردشگری به عنوان عامل رشد اقتصادی جهانی و توسعه پایدار صحبت به میان می آید. با اینکه گردشگری 10 درصد از مشاغل جهان را به خود اختصاص داده، اما در سیاستگذاری های مرتبط با شغل های گردشگری نادیده گرفته می شود. سازمان جهانی گردشگری می گوید که از این پس در برنامه های آتی خود برای به حداکثر رساندن مشاغل گردشگری به ویژه برای زنان و جوانان، در جهت حفظ منابع طبیعی از طریق برنامه ریزی و مدیریت پایدار گردشگری و دستیابی به توسعه فراگیر و پایدار تلاش خواهیم کرد. هرچند یک نکته وجود دارد: با وجود اینکه مشاغل گردشگری 10 درصد مشاغل جهان را مستقیما پوشش می دهند، اما در سیاستگذاری های مرتبط با اشتغال و کارآفرینی نادیده گرفته می شود. یکی از دلایل آن را می توان نبود تطابق بین صلاحیت های افراد و واقعیت های محیط کار دانست. در واقع شکاف بین آموزش ها و مهارت ها و دانش و کمبودهای حوزه کار، چشم انداز ایجاد مشاغل مرتبط را زیر سوال می برد. از طرف دیگر گردشگری از چالش های مربوط به جذب و حفظ استعداد و بهبود شرایط کار، رنج می برد. شعار سال 2018 سازمان جهانی گردشگری بر تحول دیجیتالی تاکید داشت و این سازمان در راستای شعار امسال خود مبنی بر اشتغالزایی، همچنان بر تحول دیجیتالی تاکید دارد. سازمان جهانی گردشگری تاکید می کند که برای اشتغالزایی در این حوزه به بازنگری و بروز رسانی قوانین و مقررات قدیمی که از اشتغال، نوآوری، کارآفرینی و مدل های کسب و کار جدید پشتیبانی می کند، نیازمندیم. این سازمان معتقد است: سطح پایین آگاهی و تخصص در فناوری های جدید و گرایش های تکنولوژیکی مانعی در توسعه گردشگری است. بررسی های سازمان جهانی گردشگری نشان می دهند که شرکت های کوچک و متوسط، سازندگان اصلی صنعت گردشگری هستند به طوری که نیمی از کارکنان صنعت گردشگری در شرکت های کمتر از 10 نفر و سه چهارم آن ها در شرکت های کمتر از 50 نفر کار می کنند، اما در تمام این عرصه ها به تحول دیجیتالی درایجاد شغل در گردشگری نیازمندیم، چرا که صنعت گردشگری یک منبع پیشرو مهم در نوآوری و تنوع اقتصادی است. نیمی از کارکنان صنعت گردشگری در شرکت های کمتر از 10 نفر و سه چهارم آن ها در شرکت های کمتر از 50 نفر کار می کنند. مراسم روز جهانی گردشگری هر سال در 27 سپتامبر برگزار می شود، مراسمی به رهبری سازمان جهانی گردشگری که هدف آن افزایش آگاهی در بین جامعه جهانی گردشگری برای رسیدن به اهداف توسعه پایدار است و امسال (2019) تمرکز اصلی آن بر سه موضوع است: مهارت، آموزش و مشاغل و شعار «گردشگری و شغل: آینده ای بهتر برای همه» را برای امسال برگزیده و هند را میزبان مراسم امسال تعیین کرده است. دبیرکل سازمان جهانی گردشگری و وزیر گردشگری کشور در پیام هایی به اهمیت این شعار و همچنین درآمد شغل های گردشگری اشاره کرده و بیشترین تاکیدش بر اشتغال زنان و جوانان در عرصه گردشگری با هدف دستیابی به توسعه پایدار بوده است. پیش از این نیز در روز جهانی راهنمایان گردشگری (21 فوریه 2019) و روز جهانی زن (8 مارس 2019) اندیشه های جهانی، بر حضور زنان در فرصت های برابر و درآمد شغل های گردشگری تاکید داشت. همان زمان سازمان ملل نیز تاکید کرد: زنان 50 درصد از نیروی شاغل دنیا را برای دست آوردن آینده ای بهتر در جهان، تشکیل می دهند و از این پس دنیا تمام توانش را به کار خواهد گرفت تا از این ظرفیت برای توسعه اقتصادی در جهان و فراهم شدن زمینه های رشد اقتصادی و اجتماعی زنان و جوانان و دست یافتن به توسعه پایدار بهره ببرد. اگر به پوستر روز جهانی گردشگری هم دقت کنیم، تاکید تصویر بیشتر بر نقش زنان در مشاغل گردشگری است. نتیجه یکی از تحقیقات سازمان جهانی گردشگری پیرامون مشاغل گردشگری نشان می دهد: در بخش گردشگری، جمعیت زنان و جوانان شاغل به نسبت سایر بخش ها بیشتر است. تنها کمتر از نیمی از افراد شاغل در گردشگری (47 درصد) بین 15 تا 34 سال دارند که یک سوم کارکنان اقتصادی را در اروپا تشکیل می دهند. در کشورهای اروپایی زنان 60 درصد پرسنل بخش گردشگری هستند که 47 درصد از کارکنان خدمات را تشکیل می دهند. در واقعیت زنان نقش پیشرو در کارآفرینی حوزه های گردشگری دارند. داده های سازمان جهانی گردشگری نشان می دهد که نرخ رشد جهانی کارآفرینی زنان در بخش هتل و رستوران 36 درصد است، درحالیکه این نرخ در سایر بخش ها 22 درصد است. جمعیت زنان و جوانان شاغل در گردشگری بیشتر از سایر بخش ها است. در اروپا 60 درصد از پرسنل گردشگری را زنان تشکیل می دهند، با این وجود شکاف حقوق نابرابر در این بخش نیز حاکم استاما نکته حائز اهمیت در موضوع اشتغال زنان، پر کردن شکاف حقوق آن ها است که در گردشگری همانند سایر مشاغل، حاکمیت دارد؛ زنان به طور متوسط کمتر از مردان برای مهارت هایشان دستمزد و یا حقوق می گیرند. زنان معمولا به صورت غیراستاندارد به کار مشغول می شوند و از نظر تحصیل و آموزش از تبعیض رنج می برند. زنانی که مهارت های پایین دارند آسیب پذیرتر هستند. آن ها خود را در معرض خطر شرایط کاری ضعیف، فرصت های نابرابر، خشونت، استثمار، استرس و آزار جنسی بیشتری می بینند. مشاغل موقت و نیمه موقت در میان زنان و جوانان در صنعت گردشگری بیشتر است. زنان معمولا دستمزد پایین دارند و امنیت اجتماعی آن ها کم است. ساعات کار آن ها نامنظم بوده و تغییرات غیر قابل پیش بینی دارند. چالش های آن ها بیشتر بوده و مسئولیت های خانوادگی آن ها گسترده تر است.
منبع: ایسنا
