همه چیز درباره میکرواینجکشن یا لقاح خارج از رحم

در حال حاضر زوج های زیادی وجود دارند که نمی توانند به روش طبیعی باردار شوند. طبق تحقیقات انجام شده از هر شش زوج، یکی دچار ناباروری می شود و مشکل آن بیشتر از یک سوم به آقایان و حدود دو سوم به خانم ها مربوط می شود. روش های مختلفی برای درمان ناباروری وجود دارد که یکی از آنها میکرواینجکیشن نامیده می شود. برای آشنایی بیشتر با این روش همراه ما باشید.

لقاح خارج از رحم یا میکرواینجکشن

میکرواینجکشن یک روش در درمان ناباروری است که توسط لقاح خارج از رحم یا IVF انجام می گیرد. لقاح در این روش با کمک متخصص رویان شناسی و تزریق اسپرم به درون تخمک شکل می گیرد. این روش را معمولا برای کسانی استفاده می کنند که در اسپرم مرد مشکلی وجود داشته باشد. در حال حاضر لقاح بیرون از رحم در روش IVF بیشتر به صورت میکرواینجکشن انجام می گیرد. برای آشنایی بیشتر با این روش بارداری در ادامه مطالب با ما همراه باشید.

موارد استفاده از روش میکرواینجکشن

لقاح خارج از رحم یا میکرواینجکشن برای درمان ناباروری هایی مناسب است که با روش های دیگر درمان نشده اند. این روش برای مردانی که قادر به تولید اسپرم نبوده و یا اسپرم تولیدی شان بسیار کم است تجویز شده و به آنها کمک می کند تا صاحب فرزند شوند. این روش برای زوج هایی که مشکلات زیر را داشته باشند شانس باروری را افزایش می دهد:

نبود اسپرم در مایع منی، کمبود تعداد اسپرم ها، کم بودن تحرک در اسپرم ها، غیر عادی بودن شکل اسپرم، انجام وازکتومی در گذشته، نبود مجرای وازدفران در مرد و یا آسیب دیدگی آن، زوجینی که در فرایند لقاح IVF قبلی دچار مشکل شده اند، در صورت استفاده از تخمک های منجمد IVF قبلی و یا در صورت نیاز به آزمایش های ژنتیک قبل از انتقال رویان ممکن است پزشک این روش را انجام دهد.

مراحل انجام روش میکرواینجکشن

مراحل انجام میکرواینجکشن همان مراحل IVF می باشد که فقط در آن امکان دارد فرایند جمع آوری اسپرم با روشی متفاوت انجام گیرد. بعلاوه در روش IVF، عمل لقاح تخمک و اسپرم به شکل تزریق اسپرم در تخمک در آزمایشگاه انجام می گیرد. در این روش اگر در آزمایشات مربوط به آنالیز اسپرم مشکلی نباشد نمونه گیری آن به شکل IVF انجام می شود. حال اگر در این روش آزمایشات انجام شده هیچ اسپرمی را در منی نشان ندهند، امکان دارد که پزشک برای جمع آوری اسپرم جراحی انجام دهد. در حالت کلی دو روش برای جمع آوری اسپرم مرد در صورت نبود آن در منی و یا نرسیدن مرد به انزال وجود دارد:

• عمل جراحی میکروسکوپی:

پزشک مربوطه در این روش با انجام عمل جراحی میکروسکوپی اسپرم مرد را از بیضه ها و یا مجاری حمل اسپرم خارج می نماید. این نوع عمل به طور معمول با بی حسی موضعی انجام گرفته و بعد از آن بیمار دردی احساس نمی کند. بعد از انجام این جراحی بیمار باید ۵ تا ۱۰ روز از انجام کارهای سخت و شدید جلوگیری نماید. ولی بعد از یک تا دو روز می تواند فعالیت های خود را شروع نماید.

• نمونه ی بافت در صورت لزوم:

در صورتی که انجام عمل جراحی میکروسکوپی موفقیتی در پی نداشته باشد، پزشک نمونه ای از بافت بیضه را که حاوی اسپرم باشد، از بیضه خارج می کند.

دیگر مراحل لقاح بیرون از رحم یا میکرواینجکشن مثل روش IVF می باشد. در ابتدا درمان دارویی زن برای تحریک کردن تخمک گذاری صورت می گیرد و بعد از آن با روش پانکچر تخمک ها از بدن خارج می شوند و شپس در محیط آزمایشگاه توسط متخصص رویان شناسیی بررسی شده و اسپرم های جمع آوری شده مرد به روش میکرواینجکشن به درون تخمک ها تزریق می گردد. پس از انجام لقاح رویان شروع به رشد می نماید و در حالت معمول بعد از گذشت سه هفته، رویان های سالم شناسایی شده و به کمک پزشک وارد رحم زن می شوند. در نهایت بعد از دو هفته از کاشت تخمک ها در رحم تست بارداری صورت می گیرد تا لانه گزینی جنین تایید شود.

احتمال موفقیت در روش میکرواینجکشن

زوجینی که با استفاده از روش لقاح سنتی IVF با توجه به وجود مشکلاتی در بارور سازی تخمک نتوانسته اند صاحب بچه شوند، با استفاده از روش لقاح خارج از رحم میکرواینجکشن و اضافه کردن آن به روش IVF می توانند شانس لقاح را بیشتر نمایند چون این روش به کمک متخصص رویان شناسی در آزمایشگاه انجام می گیرد. آمار بدست آمده از بارداری به روش میکرواینجکشن همراه با IVF در مقایسه با روش قدیمی IVF فرقی نداشته و تقزیبا مشابه است، اما در موارد خاص ناباروری می تواند امکان بارداری را به اندازه ی زیادی بالا برد.

معایب استفاده از روش میکرواینجکشن

روش میکرواینجکشن در واقع همان روش IVF می باشد، به همین دلیل معایب و مشکلات آن را دارد. از جمله مشکلات این روش می توان به هزینه بر بودن، صرف زمان زیاد برای انجام آن، احتمال وجود چندقلوزایی و احتمال بروز سندروم تحریک پذیر بیش از حد تخمدان اشاره کرد که در هر دو روش یکسان است. مردانی که از این روش استفاده می کنند شاید مشکل باروری در آنها به خاطر نقص های ژنتیکی باشد که در این صورت امکان دارد این مشکل به فرزند پسر نیز انتقال یابد، به همین خاطر برای پیشگیری از این مشکل قبل از انجام روش میکرواینجکشن یا لقاح خارج از رحم باید مشاوره ژنتیک بین زوجین انجام پذیرد.

اقدامات قبل از عمل

بعد از انجام آزمایشات مربوطه، آزمایش هورمونی و ویزیت زوجین توسط متخصص اگر روش میکرواینجکشن پیشنهاد گردد باید مراحل زیر طی شود:

• در روز دوم یا سوم پریودی سونوگرافی برای بررسی تخمدان ها و رحم انجام می شود.
• بعد از سونوگرافی دارو لازم برای تحریک تخمک ها تجوی می گردد.
• در حین مصرف دارو ۵ تا ۶ نوبت سونوگرافی انجام می شود تا میزان واکنش تخمک ها بررسی گردد.

• وقتی که فولیکول ها به تعداد مناسب برسد داروی HCG به زن تزریق می شود و بیمار آماده تخمک گیری می گردد.
• بعد از گذشت ۳۶ ساعت از تزریق HCG و همزمان با دریافت نمونه اسپرم مرد، عمل میکرواینجکشن در آزمایشگاه انجام می گیرد.

مراقبت های بعد از میکرواینجکشن

معمولا بعد از یک تا دو ساعت از انتفال رویان به رحم بیمار مرخص می گردد. بیمار باید دو تا چهار روز از انجام فعالیت شدید و خسته کننده جلوگیری نموده و استراحت نماید. همچنین وجود آرامش روحی و روانی و دور بودن از اضطراب برای بیمار بسیار مهم است و در موفقیت عمل تاثیر گذار می باشد. بعد از گذشت ۱۰ تا ۱۲ روز بیمار باید برای انجام آزمایشات هورمونی به پزشک مراجعه نماید تا اندازه BHCG خون او اندازه گیری شود. افزایش یافتن این هورمون یکی از اولین نشانه های بارداری می باشد.