افتخار کشور ایران از گذشته تا به امروز، این است که شاعران، حماسه آفرینان و دانشمندان بسیاری را در خاک خود پرورش داد؛ بزرگانی که هریک جداگانه حماسه ای را از خود برجای گذاشته اند. یکی از همین حماسه آفرینان بزرگ و پر افتخار، حافظ شیرازی هست که گاه به گاهی برای آرامش خویش، دیوانش را گشوده و فالی به درگاهش می زنیم. با ما در مقاله روز بزرگداشت حافظ همراه شوید تا بدانید که روز بزرگداشت حافظ چه روزی است.
آشنایی با شاعر شیرازی
خواجه شمس الدین محمد شیرازی، شاعر و حافظ قرآن متخلص به حافظ و معروف به لسان الغیب از بزرگترین و پر افتخارترین شاعران غزل سرای ایران زمین بوده که نام و آوازه او در جهانیان بر همگان آشناست. ایشان در سال 727 هجری قمری چشم به جهان گشود و در طول عمر گرانبهایش، تبدیل به شاعر بزرگ سده هشتم شد و القابی چون لسان الغیب، ترجمان الاسرار و لسان العرفا را به خود اختصاص داد. لسان الغیب در خانواده ای که در سطح اقتصادی متوسطی بودند، زندگی کرد و در سنین نوجوانی شروع به حفظ قرآن نمود. حافظ در سرودن اشعار خود از خواجوی کرمانی الهام گرفت و بعد از سرودن اشعارش، به الگویی برجسته برای شاعران بعد از خود شد.
جالب است بدانید که اشعار او در قرنهای 18 و 19 میلادی به زبانهای خارجی ترجمه شده و امروزه در برخی از آموزشهای ادیان مختلف، از اشعار و سخنان گرانبهای ایشان استفاده می شود.
معرفی آثار
دیوان حافظ، این اثر خاص و برجسته که در تمام دنیا شناخته شده و با خواندن آن آرامش بر شما چیره می شود، دارای حدود 500 غزل، چندین قصیده، مثنوی، قطعه و تعدادی رباعی هست. تاکنون این آثار بیش از 400 بار چاپ شده و در کشورهای مختلف علاقمندان بسیاری دارند.
مراسمی برای شاعر شیرازی
در شهر شیراز، آرامگاه این شاعر بزرگ و گرانقدر میزبان ایرانیان و حافظ دوستان بوده و برنامه های مختلفی از جمله شب شعر، حافظ خوانی و رونمایی از دیوان اشعار مختلف حافظ، نوافشانی و گل افشانی آرامگاه حافظ در این مکان به مناسبت بزرگداشت حافظ برگزار می شوند.
بازآی و دل تنگ مرا مونس جان باش
وین سوخته را محرم اسرار نهان باش
زان باده که در میکده عشق فروشند
ما را دو سه ساغر بده و گو رمضان باش
در خرقه چو آتش زدی ای عارف سالک
جهدی کن و سرحلقه رندان جهان باش
دلدار که گفتا به توام دل نگران است
گو می رسم اینک به سلامت نگران باش
خون شد دلم از حسرت آن لعل روان بخش
ای درج محبت به همان مهر و نشان باش
تا بر دلش از غصه غباری ننشیند
ای سیل سرشک از عقب نامه روان باش
حافظ که هوس می کندش جام جهان بین
گو در نظر آصف جمشید مکان باش
