نشانه های افراد چند شخصیتی و شناخت ویژگی های این بیماری

در زندگی روزمره خود ممکن است با برخی از افراد آشنا شوبید که دارای چند شخصیت مجزا هستند. شاید این رفتار ها در ابتدا برای شما عادی باشد ولی ممکن است با گذشت زمان رفتار های این افراد برای تعجب بر انگیز باشد. بهتر است با نشانه های افراد چند شخصیتی آشنا شوید.

چند شخصیتی بودن چیست؟

چند شخصیتی بودن به معنای یک نوع اختلال روانی می باشد که عوامل بسیار زیادی باعث شکل گیری آن می شوند و مهم ترین این عوامل ضربه های روحی در دوران کودکی می باشد. دوران کودکی اهمیت بسیار زیادی دارد و شما باید در این دوران از کودکان خود به درستی مراقبت کنید تا دچار اختلالاتی در آینده نشوند.  بیش تر افراد تجربه ای از این اختلال را دارند برای مثال می توان به فردی اشاره کرد که در زمان کار کردن برای لحظه ای در فکر فرو می رود و خیالاتی با خود می کند. بهتر است بدانید که این اختلال چیزی پیچیده تر از آن می باشد که در فکر فرو بروید و برای لحظاتی از خود بی خود شوید در واقع این بیماری یک ساز و کار شدید مغزی و عصبی است و باعث ایجاد گسستگی می شود. بیش تر افرادی که به این اختلال مبتلا می شوند بیان می کنند که برای سازگار شدن با محیط این کار را کرده اند و یا تجربه ای بسیار تلخ را پشت سر گذاشته اند. بسیاری از متخصصان این بیماری را عارضه ای می دانند که در اثر وجود یک بیماری دیگری ایجاد شده است. فردی که دچار این بیماری می شود ممکن است به اختلال شخصیت مرزی نیز دچار شده باشد.

نشانه های افراد چند شخصیتی

نشانه های افراد چند شخصیتی را می توانید به راحتی با این علامت ها تشخیص بدهید.

هویتی متفاوت

یکی از بارز ترین نشانه های این اختلال وجود دو یا چند شخصیت متفاوت در یک فرد می باشد. این هویت ها در فرد اثر می گذارند و می توانند رفتار های او را تغییر بدهند. در واقع اگر از فردی دو رفتار متفاوت دیدید بهتر است زود قضاوت نکنید و رفتار های دیگری را نیز مورد بررسی قرار دهید.

فراموشی

یکی دیگر از ویژگی های افرادی که دچار این اختلال می باشند فراموشی است. این نوع فراموشی با آلزایمر و دمانس فرق می کند و در این حالت فرد اطلاعات کلیدی و شخصی خود را فراموش می کند.

داشتن خاطراتی متمایز

فردی که دارای این اختلال باشد هر کدام از شخصیت هایی که دارد با دیگری متفاوت است و برای هر کدام خاطراتی متفاوت خواهد داشت. در واقع این خاطرات به طور کلی با یک دیگر فرق می کنند و شخصیت هایی که در این خاطرات وجود دارند ویژگی های مختلفی دارند و اکثرا با هم در تضاد اند.

تفاوت های شخصیتی

یکی از مهم ترین ویژگی های افراد چند شخصیتی این است که این افراد دارای شخصیت های متفاوت اند و هیچ کدام از شخصیت های آنان از یک نژاد نمی باشد. در واقع این افراد دارای چند شخصیت با نژاد های گوناگون، زبان های مختلف و حالات رفتاری متمایزی دارند.

توهم زدن

گاها ممکن است افرادی که دارای این اختلال می باشند خود را شبیه به افراد خیالی ببینند و یا حتی خودت را شبیه به حیوان مورد علاقه خود ببینند و حالت آن را بگیرند.

بیماری های دیگر

بیش تر افرادی که این اختلال را دارند اختلالات دیگری نیز در آن ها به صورت نهان و آشکار یافت می شود. این بیماری های عبارت اند از :

• افسردگی
• نوسانات خلقی
• تمایل به خودکشی
• اختلال در خواب 
• اضطراب
• وحشت زدگی
• فوبیا
• اعتیاد به الکل و مواد مخدر
• داشتن وسواس جبری 
• روانپریشی
• اختلالات تغذیه ای
• سردرد
• نداشتن درکی از زمان
• داشتن رفتار های خود آزاری
• انجام کار های غیر عاقلانه که در حالات عادی انجامش نمی دهد.

نکته : تعویض هر شخصیت ممکن است از چند ثانیه تا چند روز طول بکشد و فرد ممکن است تا چند روز نتواند بر شخصیت اصلی باز گردد و بر آن تسلط یابد.

تفاوت با اسکیزوفرنی

یکی از بیماری هایی که در برخی از مواقع ممکن است چند شخصیتی را با آن اشتباه بگیرید اختلال اسکیزوفرنی می باشد. این اختلال به روان گسیختگی معروف است و شباهت هایی با این بیماری دارد و خطر بسیار بالایی را نسبت این بیماری دارد از علامت های این بیماری می توان به توهم های شنیداری و دیداری و هذیان گفتن اشاره کرد. باید بدانید که افرادی که دچار اسکیزوفرنی هستند چند شخصیتی نمی باشند. افرادی که دارای این اختلال ها می باشند در معرض خودکشی قرار می گیرند ولی بیماران چند شخصیتی آمار بسیار بالایی نسبت به افراد اسکیزوفرن در خودکشی دارند.

تاثیرات منفی بیماری چند شخصیتی

با شناختن نشانه های افراد چند شخصیتی متوجه شدید که آن ها باید به طور همزمان چندین شخصیت را با هم هدایت کنند و روند تبدیل شخصیت آن ها به کندی صورت می گیرد. بنابراین این بیماری می تواند مشکلات بسیار گسترده ای در زندگی هر شخص بوجود بیاورد. تاثیرات این بیماری می تواند فرد را وادار به خودکشی، خود زنی و … کند.

زوال شخصیت

یکی از کار هایی که این بیماری با افراد می کند از بین بردن شخصیت واقعی آن ها است. در واقع افرادی که این اختلال را دارند احساس می کنند از بدن جدا هستند که به آن تجربه خارج از بدن هم می گویند.

مسخ واقعیت ها

در بیش تر اختلالات روانی افراد احساس غیر واقعی بودن واقعیات را دارند که این بیماری هم از این قاعده کلی مستثنی نمی باشد. این افراد واقعیت ها را دور از دسترس و غیر واقعی می بینند.

فراموشی

همانطور که گفته شد این نوع فراموشی با آلزایمر به طور کلی فرق می کند و در این بخش فرد نمی تواند اطلاعات مربوط به خود را به یاد بیاورد و در برخی از موارد در حین صحبت موضوعی که در حال صحبت کردن می باشد را از یاد می برد که نمی توان نام فراموشی معمولی را بر آن نهاد.

پریشانی

احساس پریشانی می تواند تاثیرات بسیار بدی بر روح و روان شما بگذارد و این افراد در بیش تر مواقع پریشان اند و نمی دانند که باید چه کاری انجام بدهند تا از این حالت خارج شوند. این افراد در حالت پریشانی هیچ تعریفی از خود ندارند و نمی توانند بگویند که چه کسی هستند و هویت آن ها چیست. در واقع این افراد نمی توانند ملاک هایی دقیق از باور های خود داشته باشند و در زمان های کوتاه به طور غیر معمولی تغییر حالت می دهند و احساسات دیگری از خود نشان می دهند. البته امروزه بسیاری از افراد بر این باور می باشند که این احساس گسستگی هویتی نام دارد و نمی توان گفت که هر فردی که این حالت را دارد دچار اختلال چند شخصیتی می باشد. بسیاری از افرادی که دچار این حالت می شوند از شخصیت های دیگری که دارند هیچ نوع آگاهی ندارند و حتی ممکن است دست خط دو شخصیت با یک دیگر متفاوت باشد.

چرا این اختلال ایجاد می شود؟

بسیاری از افراد سوال می پرسند که چرا این اختلال ایجاد می شود؟ باید بدانید که افرادی که دچار این اختلال می شوند در زندگی خود مورد تعرض و آزار قرار گرفته اند. این افراد برای این که بتوانند با موقعیت خود سازگار شوند از نقش های گوناگون کمک می گیرند ولی خودشان هیچ نوع آگاهی درباره این شخصیت ها و این اختلالی که دچار آن می شوند ندارند. زمانی که فردی به روانشناس مراجعه می کند در مرحله اول دو الی چهار تا شخصیت شناسایی می شود و در طول درمان ممکن است این شخصیت ها به میزان قابل توجهی افزایش یابد و گاها مشاهده شده است که فردی بیش تر از ۱۰۰ شخصیت متفاوت داشته است. از علل مهم بوجود آمدن این اختلال محرک های محیطی، رویداد های زندگی، آزار و اذیت های دیگران و تجربه های تلخ می باشند. هنوز هم با قاطعیت بیان نشده است که چه افرادی در خطر این بیماری هستند ولی تحقیقاتی که صورت گرفته است نشان می دهد زمانی افراد بیش تر در خطر اند که تنش های محیطی و فردی را در دوران کودکی و در سنین کم تجربه کرده باشند. بنابراین از والدین می خواهیم که در این دوران بیش تر به کودکان خود توجه کنند تا دچار چنین اختلال هایی نشوند. بسیاری از افرادی که دارای این اختلال بوده اند در سنین قبل از ۹ سالگی به صورت مداوم در تنش ها بوده اند و تجربیات بسیار سختی را پشت سر گذاشته اند و به مرور توجه به آن ها از بین رفته است.

نکته : بسیاری از محققان بر این باور اند که خانواده هایی که در آن ها ترس و وحشت به کودک القاء می شود و کودک در شرایطی غیر قابل پیش بینی بزرگ می شود این اختلال تا ۷۵ درصد افزایش می یابد.

تشخیص بیماری

این بیماری با توجه به شباهت هایی که با بیماری های دیگر دارد ممکن است با آن ها اشتباه گرفته شود بنابراین مبتلایان ممکن است حدودا ۷ سال در برنامه های دیگر درمانی شرکت کنند. می توان گفت یکی از بیماری هایی می باشد که تشخیص آن به زمان بسیار زیادی نیاز دارد. بسیاری از افراد چون در کنار این بیماری ممکن است به استرس و افسردگی نیز دچار باشند زمان تشخیص این بیماری را به تاخیر می اندازند. معیار های کتاب DSM برای تشخیص این بیماری عبارت است از :

• داشتن طرز فکر متفاوت نسبت به یک موضوع یکسان در یک زمان خاص
• فراموشی که فعالیت های روزمره را مختل می کند.
• این بیماری باعث ایجاد استرس و اضطراب بیش از حد خواهد شد.
• اضطراب های فرهنگی و مذهبی در نباید در تشخیص اختلال دخیل شوند.
• استفاده از مواد مختلف و یا داشتن بیماری های خاص مانند صرع و … نباید در روند این بیماری تاثیراتی داشته باشد.

رایج بودن چند شخصیتی

بسیاری از افراد بعد از این که با نشانه های افراد چند شخصیتی آشنا می شوند می خواهند بدانند که رایج بودن این بیماری تا چه میزان می باشد. بهتر است نگران نباشید با توجه به آمار های بدست آمده حدودا ۰.۰۱ تا ۱ درصد از افراد به این بیماری دچار می شوند. البته این آمار برای این اختلال جزئی بوده است ولی اگر این اختلال را از معنای گسترده آن در نظر بگیریم حدودا ۷ درصد از افراد هنوز به مرحله تشخیص نرسیده اند و ممکن است این میزان تا سال های آینده افزایش چند برابری داشته باشد.