روزنامه هم‌میهن در یادداشتی خشونت کلامی در ادبیات معترضان را ناشی از خشم انباشته شده و خشونت کرداری طرف مقابل دانسته است.
نویسنده یادداشت هم میهن تاکید کرده است: اینکه در نظام گفتاری رایج در این ناآرامی‌ها شاهد خشونت کلامی شدیدی هستیم، فقط بخشی به خرده فرهنگ جوانان حاضر در آن برمی‌گردد و بخشی دیگر به خشم انباشته و بخشی هم به خشونت کرداری طرف مقابل مربوط است.
این روزنامه در ادامه نوشته است: گرچه این اعتراضات برخی سویه‌های انقلابی دارد، اما ساختار آن هنوز به‌گونه‌ای نیست که بتوان آن را یک جنبش انقلابی نامید که ایران را وارد وضعیت انقلابی کند، زیرا هنوز فاقد ایدئولوژی مشخص، سازمان و رهبری متمرکز است.
بنابراین هنوز قابل برگشت است، اما اشتباه است که راه برگشت آن را در تداوم برخورد ببینیم؛ زیرا جمعیت حاضر در صحنه هرچند متمرکز و سازمان‌یافته نیست، اما نشان داده است که اولا کنترل ارتباطات مانع چندانی برای تداوم آن ایجاد نکرده است و چندان ترسی هم از نیروهای کنترل‌کننده ندارد و از آن‌ها فرار نمی‌کند بلکه حتی در مقابل آن‌ها سویه تهاجمی از خود بروز می‌دهد.
