حرکات ریتمیک چگونه بر مغز اثر کرده و موجب ارگاسم می شود؟
در تحقیقی که به تازگی انجام شده و در سایت مدیکال نیوز منتشر گردید ، پژوهشی توسط یکی از محققین در ارتباط با مناطق متاثر از اوج لذت جنسی در مغز انجام شده تا مشخص گردد که چگونه ارگاسم ، مغز را تحت تاثیر قرار می دهد ، یا به عبارت صحیح تر چگونه مغز ارگاسم را بوجود می آورد.
ارگاسم به عنوان رهش قدرتمند و لذت بخشی از تنش جنسی انباشته شده توصیف شده است و ارگاسم به عنوان مظهر لذت جنسی در زنان و مردان تصور می شود.
در طول ارگاسم ، فرد معمولا افزایش فشار خون ، افزایش ضربان قلب ، نفس نفس زدن و انقباضات عضلانی ریتمیک را تجربه می کند.
اما در حالی که علائم و احساس ارگاسم ممکن است واضح باشد ، مکانیسم های واقع در پشت این پاسخ جنسی ، بخصوص اثرات نوروفیزیولوژیک آن هنوز نامشخص است.
دکتر آدام سافرون ، از کالج هنر و علوم وینبرگ Weinberg Collegeدر دانشگاه شمال غرب در ایوانستون ایلینوی امریکا ، محققی که این مطالعه را انجام داده ، یادآور می شود که اکثر تحقیقات مربوط به ارگاسم روی ایجاد و نحوه رسیدن به ارگاسم متمرکز شده است. برای مثال ، در اوایل سال جاری تحقیقی در این مورد انجام شده و توسط مجله مدیکال نیوز تودیMedical News Today منتشر شد که به نظر محققان ، ارگاسم زنان در تخمک گذاری نیز نقش داشته است.
ولی در این مطالعه که در مجله journal Socioaffective Neuroscience and Psychology گزارش شده است ، سافرون تصمیم گرفت درک بهتری از چگونگی تاثیر ارگاسم بر مغز انسان ، بدست آورد.
چگونه تحریک های ریتمیک می تواند باعث نشئه و از بیخودی جنسی شود
سافرون برای رسیدن به یافته هایش ، به بررسی و تحلیل مطالعات و مقالاتی پرداخت که در مورد پاسخ مغز و بدن به تحریک جنسی ، انجام شده بود.
او از این اطلاعات برای ساخت مدلی استفاده کرد که بیان می کند ، چگونه فعالیت جنسی ریتمیک بر فعالیت های ریتمیک در مغز تأثیر می گذارد.
سافرون توضیح می دهد که تحریک جنسی ریتمیک - اگر به اندازه کافی قوی باشد و اگر به اندازه کافی طول بکشد - می تواند در فرکانس های همبستگی (حالت تشدید و رزونانس) ، نوسانات عصبی را تشدید کرده و افزایش دهد ، فرآیندی به نام "تحریک عصبی".
این فرایند ممکن است مسئول اتفاقی باشد که سافرون آنرا sexual trance "نشئه جنسی" توصیف می کند ، حالتی که تمامی تمرکز بر روی تجربه یک احساس آنی و بلا واسطه از لذت جنسی است.
یک ترانس جنسی ممکن است به عنوان یک حالت شدید فیزیکی و روانی ازحالت تحریک ، شامل نشئه و بیخودی جنسی ، تجربه شود ، یک حالت شدید و افراطی ، از شدید ترین شکل ترانس جنسی ، در نتیجه تجربه جنسی فیزیکی و روانی بسیار طولانی حاصل می شود.
این ایده که ، تجربیات جنسی می تواند مانند حالت های نشئه و بیخودی جنسی باشد ، به نوعی باستانی است ، ولی با توجه به یافته های جدید ، این ایده توسط درک جدیدی از علوم اعصاب ، تایید می شود و بصورت تئوریک ، این موضوع می تواند نگاه مردم به روابط جنسی شان را تغییر دهد.
سکس منبع احساسات لذت بخش است و همچنین ، فراتر از آن ارتباط عاطفی. ولی این مطالعات نشان می دهد که ارگاسم در واقع یک تغییر در وضعیت هوشیاری و آگاهی است ، ارگاسم را می توان به یک حالت جذبه یا نا آگاهی ، یا یک جنون خفیف آنی و یا وضعیت تغییر یافته ای از هوشیاری تعبیر کرد.
پاسخ های مغز به ارگاسم با پاسخ مغز به موسیقی ریتمیک و رقص قابل مقایسه است
جالب توجه است ، سافرون نیز شباهت های بین ارگاسم و تشنجهای رفلکسی را تشخیص داده و اشاره به این موضوع دارد که هر دو این تجربیات (ارگاسم و تشنج های رفلکسی) ، می تواند با تحریک های ریتمیکی ایجاد شود ، که متعاقب آن ، موجب فعالیت ریتمی در مغز می شوند.
علاوه بر این ، سافرون متوجه شد که نحوه واکنش مغز به تحریک جنسی ریتمیک با روش پاسخ به موسیقی ریتمیک و رقص قابل مقایسه است. البته سافرون اضافه می کند که : همانگونه که قبلا نیز مشخص بود ، انتظار نداشتیم ببینیم که فعالیت جنسی خیلی شبیه به موسیقی و رقص است.
وی می افزاید : نه فقط در ماهیت تجربیات ، بلکه در مسیر تکامل موجودات زنده ، توانایی نگهداری ریتم (ریتمیک بودن فعالیت جنسی) می تواند به عنوان یک آزمون آمادگی اندام برای قابلیت جفتگیری باشد.
او اضافه می کند که "موسیقی ریتمیک و رقص ، در طی صدها میلیون سال بعنوان بخش مهمی از پروسه جفت گیری نقش خود را ایفا کرده اند" و یافته های او با این واقعیت کاملا سازگار است.
سافرون می گوید کارهای بیشتری باید انجام شود تا بتوانیم درک کاملی از اثرات نوروفیزیولوژیکی ارگاسم بدست بیاوریم ، اما امیدوار است که مطالعه او راه را برای چنین تحقیقی هموار سازد.
وی می افزایدکه ، قبل از این مقاله ، ما می دانستیم که ارگاسم به کمک مجموعه ای از عوامل عصبی و هورمونی مرتبط با آن ، باعث ایجاد حس منحصر بفردی از لذت و مطلوبیت جنسی در مغز می شود ، اما واقعا نمی دانستیم که مغز چگونه رابطه جنسی را که یک فعالیت مکانیکی است ، با اتفاقات عصبی و هورمونی مغز مرتبط می نماید تا حسی بنام ارگاسم بوجود آید ، به نظر می رسد که قبل از این تحقیقات یک سطح از جزئیات مکانیکی (حرکات ریتمیک) رابطه جنسی که مغز را به سمت هماهنگی با آن (فعالیت ریتمی مغز) و ایجاد ارگاسم پیش می برد ، نادیده گرفته شده بود.