محمد عرفان نوری طی یادداشتی با عنوان نقابِ آزادی بیان در شماه امروز اعتماد نوشت: در فرانسه، قانونی وجود دارد تحت عنوان آزادی بیان، بی‌چون چرا و بدون حد و مرز اکنون اگر بخواهیم رعایت آزادی بیان را توسط شخص امانوئل مکرون رییس‌جمهور فرانسه بررسی کنیم، نکات قابل توجهی پدیدار می‌شود.
در روز‌های گذشته مکرون در مراسمی سخنانی به زبان آورده که نوعی فرصت‌طلبی و کینه‌توزی با آن آمیخته شده بود. مکرون به جای آنکه در این مراسم، کدورت به وجود آمده را تلطیف کند و اصطلاحا اصلاح ذات‌البین نماید، در آتش اختلافات دمید و بسیار ناشیانه و شیطنت‌آمیز باعث موج جدیدی از اسلام هراسی غیر منصفانه در فرانسه شد.
اینکه عده‌ای خودسرانه و بدون برگزاری محکمه‌ای عادلانه راسا اقدام به اجرای حکم مورد نظر خود می‌کنند، محکوم و غیر اسلامی است، اما در کشوری که خود را پرچم‌دار آزادی بیان می‌داند، به مقدسات و اعتقاداتِ بخش اعظمی از جهانیان توهین و هتاکی می‌شود باید هزینه‌های پیش‌بینی نشده آن هم پرداخته شود و منتظر اقدامات احساسی و تند هم باشند. حال به دو مورد از تناقضات آزادی بیان در رفتار مکرون بپردازیم.
چندی پیش فیلمی منتشر شد که در یک مراسم عمومی چند جوان مکرون را با اسم کوچک و صمیمانه خطاب قرار دادند، ناگهان مکرون با برافروختگی به جوان می‌گوید: [اینگونه من را خطاب نکن و بگو «آقای رییس‌جمهور»]در کشوری که به مقدسات و اعتقادات به راحتی اهانت می‌شود چه می‌شود که سردمدار آزادی بیان با یک لحن صمیمانه هم کنار نمی‌آید و برآشفته می‌شود؟ اخیرا هم پس از واکنش اردوغان به سخنان مکرون، دولت، سفیر را فراخواند. این چگونه آزادی بیانی است که همه شؤونات و حریم‌ها را می‌توان دستاویز قرار داد، اما وقتی که با رییس‌جمهور به اصطلاح حامی آزادی بیان برخورد می‌کنیم باید تمامی پروتکل‌های باب میل او رعایت شود؟
چه شده که در یک کشور پیشرفته به راحتی می‌شود به ساحت مقدس بهترینِ مخلوقات اهانت کرد، اما به رییس‌جمهور کشور نه؟! چه شده که در یک کشور، به رحمت جهانیان می‌شود اهانت کرد، اما به دولت آن کشور نه؟! چه شده که در یک کشور به مراد و معشوق قریب به دو میلیارد انسان می‌شود اهانت کرد، اما به رییس نه چندان محبوب آن کشور نه؟! و این بی‌انصافی‌ها همه هست، ... .
اما محمد، رسول مکرم اسلام (ص) پیامبر رحمت و دوستی است و روزی که دید مردِ هتاک بر سر او زباله نریخت، جویای حال او شد و به عیادت او رفت.
به همین دلیل است که پس از گذشت۱۴۰۰ سال از آن دوران با پیشرفت فرهنگ و تمدن بشریت انتظار اینگونه رفتار‌های هتاکانه، جاهلانه و غیرانسانی نیست و طبیعی است که با مشاهده اینگونه رفتار‌ها، عشاق محمد (ص) گریان و خشمگین شوند. امید است کشورهایی مانند فرانسه که مکررا خود را حامی حقوق بشر می‌دانند بفهمند که ضربه زدن به اعتقادات بخش زیادی از مردم و جریحه‌دار کردن روح انسان‌ها نیز نمونه‌ای از نقض حقوق بشر است و قانونی در کشور خود تصویب کنند که توهین به مقدسات آدمیان که خود نوعی سلاح کشتار احساسات ملت‌هاست، ممنوع و غیرقانونی اعلام شود.
