شعر رفاقت؛ مجموعه شعر تک بیتی، دو بیتی و … در وصف رفیق

منبع: روزانه

5

1402/4/28

12:32


در این مطلب گلچین شعر رفاقت، تک بیتی، دو بیتی، شعر نو و … را از شاعران معروف ایرانی در وصف دوست و رفیق گردآوری کرده ایم. شعر نو رفیق گلی را که دیروزبه دیدار من هدیه آوردی ای دوستدور از رخ نازنین توامروز پژمردهمه لطف و زیبایی اش راکه حسرت به روی تو می […]

در این مطلب گلچین شعر رفاقت، تک بیتی، دو بیتی، شعر نو و … را از شاعران معروف ایرانی در وصف دوست و رفیق گردآوری کرده ایم.

شعر رفاقت؛ مجموعه شعر تک بیتی، دو بیتی و ... در وصف رفیق

شعر نو رفیق

گلی را که دیروز
به دیدار من هدیه آوردی ای دوست
دور از رخ نازنین تو
امروز پژمرد
همه لطف و زیبایی اش را
که حسرت به روی تو می خورد و
هوش از سر ما به تاراج می برد
گرمای شب برد
صفای تو اما گلی پایدار است
بهشتی همیشه بهار است
گل مهر تو در دل و جان
گل بی خزان
گل تا که من زنده ام ماندگار است

فریدون مشیری

سلام علاقه جان
خوبی
حالت چگونه است در این دلواپسی‌های مدام مداوم
راستش چند وقتی رفته بودم کنار خیلی از دوست‌ها
جایی با هم می‌نوشتیم دردهامان را
گاهی باهم درد می‌کشیدیم گاهی دردناک می‌خندیدیم با هم به دردهای هم
رفته بودیم جایی برای نگارش‌های کوتاه، بلند
که اگر شود آرام بگیریم
کمی آرام کنیم دل‌های تنگمان را

رفته بودیم دانه‌ای از باران را بکاریم و بنشانیم بر دل‌های سختمان
کمی گپ و گفتگو کنیم
کمی ترانه هم را بخوانیم

می‌خواستیم از هم دلخور شویم، دلگیر شویم و بعد دوباره رفاقت را طی کنیم
جای بدی نبود اما بعد‌ها آنقدر شلوغ شد که داشتم خودم را گم می‌کردم

دردهای خودم را هم فراموش
قرار، قرار فراموشی نبود

قرار این که من باشم و تو نباشی و او مدام دلشوره‌های تو را اضافه کند
قرار بود شعری از حال بگوییم و حالی از هم بپرسیم…

افشین صالحی

حکایت رفاقت من با تو
حکایت قهوه‌ایست که امروز با یاد تو تلخ تلخ نوشیدم
که با هر جرعه بسیار اندیشیدم
که این طعم را دوست دارم یا نه؟

و آنقدر گیر کردم بین دوست داشتن و نداشتن
که انتظار تمام شدنش را نداشتم
تمام که شد فهمیدم
باز هم قهوه می‌خوام
حتی تلخ تلخ

عاطفه اکبری فر

دل من دیر زمانی ست که می‌پندارد
«دوستی» نیز گلی ست
مثل نیلوفر و ناز،
ساقه ترد ظریفی دارد
بی گمان سنگدل است آن که روا می‌دارد
جان این ساقه نازک را
دانسته
بیازارد

در زمینی که ضمیر من و توست
از نخستین دیدار
هر سخن، هر رفتار،
دانه‌هایی ست که می‌افشانیم
برگ و باری ست که می‌رویانیم

آب و خورشید و نسیمش «مهر» است
گر بدان گونه که بایست به بار آید
زندگی را به دل‌انگیزترین چهره بیاراید

آن‌چنان با تو در آمیزد این روح لطیف
که تمنای وجودت همه او باشد و بس
بی‌نیازت سازد، از همه چیز و همه کس

زندگی، گرمی دل‌های به هم پیوسته ست
تا در آن دوست نباشد همه درها بسته است

در ضمیرت اگر این گل ندمیده ست هنوز
عطر جان پرور عشق
گر به صحرای نهادت نوزیده ست هنوز
دانه‌ها را باید از نو کاشت

آب و خورشید و نسیمش را از مایه جان
خرج می‌باید کرد
رنج می‌باید برد
دوست می‌باید داشت

با نگاهی که در آن شوق برآ رد فریاد
با سلامی که در آن نور ببارد لبخند

دست یکدیگر را
بفشاریم به مهر
جام دل‌ها مان را
مالامال از یاری، غمخواری
بسپاریم به هم

بسراییم به آواز بلند:
شادی روح تو
ای دیده به دیدار تو شاد
باغ جانت همه وقت از اثر صحبت دوست
تازه، عطر افشان
گل‌باران باد

فریدون مشیری

تو را دوست‌تر می‌دارم‌ از رؤیاهای‌ خویش‌
چرا که‌ تو به‌ بار نشستن‌ تمام‌ رؤیاهایی‌

برآورد تمام‌ آرزوها

مرا از رفاقتی‌ بی‌مرز سرشار می‌کنی‌
تا دوست‌ بدارم‌ جهان‌ پیرامون‌ خود را

آبشار و خورشید و درختان‌ را
پرندگان‌ و ماه‌ و سرزمینم‌ را

و تو را

مطلب مشابه: متن دوست داشتن رفیق و جملات برای رفیق با مرام و قدیمی

ای سبز به اندیشه‌های روز
جنگل بیدار
در سایه‌سار روشن نمناک تو
که بوی و عطر رفاقت می‌پراکند
گلگون شده ست
چه قلب‌های تهوّر
که سبزترین جنگل بود…

خسرو گلسرخی

من دلم می‌خواهد
خانه‌ای داشته باشم پر دوست
کنج هر دیوارش
دوستانم بنشینند آرام
گل بگو، گل بشنو

هر کسی می‌خواهد
داخل خانه پر مهر و صفا مان گردد
یک سبد بوی گل سرخ به ما هدیه کند
شرط وارد گشتن
شستشوی دل‌ها
شرط آن
داشتن یک دل بی رنگ و ریاست

به درش برگ گلی می‌کوبم
روی آن با قلم سبز بهار
می‌نویسم:

ای یار
خانه دوستی ما اینجاست
تا که سهراب نپرسد دیگر
خانه دوست کجاست

نیلوفر عاکفیان

اگر سکوت
این گستره‌ بی‌ستاره
مجالی دهد
می‌خواهم بگویم سلام

اگر دلواپسی
آن همه ترانه‌ بی‌تعبیر
مهلتی دهد
می‌خواهم از بی‌پناهی پروانه
برایت بگویم

از کوچه‌های بی‌چراغ
از این حصار
از این ترانه‌ تار

مدتی بود
که دست و دلم
به تدارک ترانه نمی‌رفت
کم‌کم این حکایت دیده و دل
که ورد زبان کوچه‌نشینان است
باورم شده بود

باورم شده بود
که دیگر صدای تو را
در سکوت تنهایی نخواهم شنید

راستی در این هفته‌های بی‌ترانه
کجا بودی؟
کجا بودی که صدای من
و این دفتر سفید
به گوشت نمی‌رسید؟

آخر این رسم و روال رفاقت است؟
که در نیمه راه رویا رهایم کنی؟…

سیدعلی صالحی

شعر رفاقت؛ مجموعه شعر تک بیتی، دو بیتی و ... در وصف رفیق

فکر نکنید هر کس که از راه رسید
هر کس که با شما خندید
هر کس که چند صباحی گیر داد و پیگیر شد
می‌تواند رفیق شما باشد

رفاقت جریانی‌ست توی خون آدم
که یک‌باره می‌جوشد
وقت‌هایی که بداند بودنش لازم است
همین به موقع بودن،
چگونه بودن
می‌شود اصالت یک رفاقت

پریسا زابلی پور

آنان به آفتاب شیفته بودند
زیرا که آفتاب
تنهاترین حقیقتشان بود
احساس واقعیتشان بود
با نور و گرمی‌اش
مفهوم بی‌ریای رفاقت بود
با تابناکی‌اش
مفهوم بی‌فریب صداقت بود

ای کاش می‌توانستند
از آفتاب یاد بگیرند
که بی‌دریغ باشند
در دردها و شادی‌هاشان

حتی
با نان خشکشان
و کاردهایشان را
جز از برای قسمت کردن
بیرون نیاورند…

احمد شاملو

مطلب مشابه: جملات رفاقتی سنگین + متن های کوتاه سنگین برای دوست و رفیق با مرام

به چشم‌های نجیبش که آفتاب صداقت
و دست‌های سپیدش
که بازتاب رفاقت
و نرمخند لبانش نگاه می‌کردم

و گاه گاه تمام صورت او را
صعود دود ز سیگار من
کدر می‌کرد
و من به آفتاب پس ابر خیره می‌گشتم
و فکر می‌کردم
در آن دقیقه که با من
نه تاب گفتن و نه طاقت نگفتن بود
و رنج من همه از درد خود نهفتن بود
سیاه گیسوی من مهربان‌تر از خورشید
از این سکوت من آزرده گشت و هیچ نگفت
و نرمخنده نشکفته
بر لبش پژمرد

و روی گونه گلگونش را
غبار سرد کدورت در آن زمان آزرد
توان گفتن از من رمیده بود این بار

در آخرین دیدار
تمام تاب و توانم رهیده بود از تن
اگر چه سخن از تو می‌گریزم را
چه بارها که به طعنه شنیده بود از من
توان گفتن از من رمیده بود این بار چرا؟
که این جداییم از او نبود از خود بود
و سرنوشت من آن‌گونه‌ای که می‌شد بود

حمید مصدق

«خانه دوست کجاست؟»
در فلق بود که پرسید سوار
آسمان مکثی کرد
رهگذر شاخه نوری که به لب داشت به تاریکی شن‌ها بخشید
و به انگشت نشان داد سپیداری و گفت:

«نرسیده به درخت
کوچه باغی است که از خواب خدا سبزتر است
و در آن عشق به اندازه پرهای صداقت آبی است
می‌روی تا ته آن کوچه که از پشت بلوغ، سر به در می‌آ رد
پس به سمت گل تنهایی می‌پیچی،
دو قدم مانده به گل،
پای فواره جاوید اساطیر زمین می‌مانی
و تو را ترسی شفاف فرا می‌گیرد
در صمیمیت سیال فضا، خش خشی می‌شنوی:
کودکی می‌بینی
رفته از کاج بلندی بالا، جوجه بردارد از لانه نور
و از او می‌پرسی
خانه دوست کجاست؟»

سهراب سپهری

اصلاً دلم نمی‌خواهد
به وقت رفاقتم با قلم شاعر باشم
می‌خواهم در خیابان شاعر باشم

یغما گلرویی

مطلب مشابه: متن در وصف رفیق + اشعار زیبا در مورد رفیق و اس ام اس های جالب در مورد رفاقت

دوست واژه است
واژه‌ای که از لب فرشته‌ها چکیده است

دوست نامه است
نامه‌ای که از خدا رسیده است

نامه خدا همیشه خواندنی است

توی دفتر فرشته‌ها
واژه قشنگ دوست
ماندنی است

راستی دلت چقدر
آرزوی واژه‌های تازه داشت

دوست گل‌ات رسید
واژه را کنار واژه کاشت
واژه‌ها کتاب شد

دوستت همان دعای توست
آخرش دعای تو
مستجاب شد

عرفان نظر آهاری

دو بیتی رفیق

دلم از دست تو دایم غمینه
ببالین خشتی و بستر زمینه
همین جرمم که مو ته دوست دیرم
که هر کت دوست دیره حالش اینه

بود درد مو و درمانم از دوست
بود وصل مو و هجرانم از دوست
اگر قصابم از تن واکره پوست
جدا هرگز نگردد جانم از دوست

به همان قدر که چشم تو پر از زیبایی است
بی تو دنیای من ای دوست پر از تنهایی است

بهروز یاسمی

ای دوست به خدا دوری تو دشوار است
بی تو از گردش ایام دلم بیزار است

بی توای مونس جان، دل ز غمت می‌سوزد
دل افسرده من طالب یک دیدار است

تا نگذری از جمع به فردی نرسی
تا نگذری از خویش به مردی نرسی

تا در ره دوست بی سر و پا نشوی
بی درد بمانی و به دردی نرسی

ابوسعید ابوالخیر

دوستی فصل قشنگیست پر از لاله سرخ
دوستی تلفیق شعور من و توست

دوستی رنگ قشنگیست به رنگ خدا
دوستی حس عجیبیست میان من و تو

مطلب مشابه: اشعار درباره رفیق + شعر کوتاه و بلند در مورد دوست عزیز از شاعران مختلف

عاقبت گر عمری باشد ماندگار
می‌گذارم این سخن را یادگار

می‌نویسم روی کوه بیستون
زنده باد یاران خوب روزگار

بگو بمیر، بمیرم، تو همچنان هستی
بگو نباش، نباشم، تو جاودان هستی

مرا بکُش بخدا، جان جان جان هستی
مرا نخواستنت آخر رفاقت بود

محمدسعید میرزایی

همه ذرات جان پیوسته با دوست
همه اندیشه ام اندیشه اوست

نمی بینم به غیر از دوست اینجا
خدایا این منم یا اوست اینجا ؟

فریدون مشیری

در رفاقت رسم ما جان دادن است
هر قدم را صد قدم پس دادن است

هرکه بر ما تب کند جان می‌دهیم
ناز او را هرچه باشد می‌خریم

دلت آبی تر از دریا رفیقم
به کامت شادی دنیا رفیقم

الهی دائما چون گل بخندی
شب و روزت خوش و زیبا رفیقم

رفیق جان منا دوره رفاقت نیست
سر گلایه ندارم که جای صحبت نیست

به قدر خنده و اشکی غزل بخوان با من
به قدر خواندن شعری همیشه فرصت نیست

علیرضا قزوه

هر رهگذری محرم اسرار نگردد
صحرای نمک‌زار چمن‌زار نگردد

هرجا که رسی طرح رفاقت مکش ای دل
هر بی سر و پا یار وفادار نگردد

دوست مشمار آن که در نعمت زند
لاف یاری و برادر خواندگی

دوست آن دانم که گیرد دست دوست
در پریشان حالی و درماندگی

سعدی

هرقدر رفاقت بکنم می‌ارزی
اظهار صداقت بکنم می‌ارزی

آنقدر عزیزی تو برایم ای دوست
صدبار که یادت بکنم می‌ارزی

مطلب مشابه: متن های فاز سنگین های دلتنگی و دوری دوست و رفیق

چاقو نگفت دسته خود را نمی‌برد
کاری بکن فرو به رفاقت سر آورند

کاری بکن که دست رفاقت دهند و پاک
نام تو را دوباره فرا خاطر آورند

مرتضی امیری اسفندقه

همچنان چشم به چشمان تو دارم ای دوست
گوشه چشمی بنما بر دل زارم ای دوست

هر شبم نقش تو ماه شب چشمان من ست
روزها در شب هجرت بشمارم ای دوست

تک بیتی رفیق

از جان طمع بریدن آسان بود ولیکن
از دوستان جانی مشکل توان بریدن

حافظ

رفیقان دشمنان جانی‌ام گشتند و خونم را..
رفاقت‌ها برایم جز کویری یا سرابی نیست

مهدی خطیری

از منافق ای برادر دور باش
تا نگردی از رفاقت مبتلاش

عطار

چه زنم لاف و رفاقت؟ نه غمم چون غم توست
نه از آن گرم دلی ھیچ نشانی است مرا

ساعد باقری

ز رهروان که رفاقت ز خلق ببریدند
رفیق جوی که نتوان به راه تنها رفت

سیف فرغانی

مطلب مشابه: متن کوتاه در مورد رفیق؛ عکس نوشته و جملات احساسی درباره دوستی و رفاقت

دست‌های من اگر عاطفه را می‌فهمند
با کسی سبزتر از عشق رفاقت دارم

حسن نصر

رفاقت بد بود با عقرب و مار
خطر دارد چو نادان اوفتد یار

ز چشم خویشتن آموختم رسم رفاقت را
که هرعضوی به‌درد آید به‌جایش‌ دیده می‌گرید

هادی رنجی

حق رفاقت یاران بجا نیاوردم
به پا یک آبله دل بود عذرخواه شکست

با رفیقی کزو امیدی نیست
نه رفاقت که یاد هم نکند

ملک الشعرا بهار

سبک‌روحیست بیدل محمل انداز پروازت
فسردن تا به کی با ناله دردی رفاقت کن

بیدل دهلوی

نمی‌گویم به این دیوانه بازی‌هام عادت کن
فقط مثل گذشته با دل تنگم رفاقت کن

امید صباغ نو

محتشم گر به رفاقت شود آن بت مهمان
از تو دین و دل و دانش دگر اسباب ز من

محتشم کاشانی

هرجا روی غنیمت یک دم رفاقتیم
ما را نمی‌توان به امید بقا گذاشت

شعر رفاقت مولانا

ای دوست قبولم کن و جانم بستان
مستــم کـــن وز هر دو جهانم بستان

بـا هـــر چـــه دلم قرار گیـــرد بــی تـــو
آتش بــه مـــن انـــدر زن و آنـــم بستـان…

مولوی

چشمی دارم همه پر از صورت دوست
با دیده مرا خوش ست چون دوست در اوست

از دیده دوست فرق کردن نه نکوست
یا دوست به جای دیده یا دیده خود اوست

مولانا

شعر بلند برای دوست

دیگر مرا به معجزه دعوت نمی‌کنی
با من ز درد حادثه صحبت نمی‌کنی

دیریست پشت پنجره ماندم که رد شوی
اما تو مدتی‌ست اجابت نمی‌کنی

قولی که داده‌ای به من از یاد برده‌ای
گفتی ز باغ پنجره هجرت نمی‌کنی

بیمار عشق توست پرستوی روح من
از این مریض خسته عیادت نمی‌کنی

باشد برو ولی همه جا غرق عطر توست
گرچه تو هیچ خرج صداقت نمی‌کنی

یکبار از مسیر نگاهم عبور کن
آنقدر دور گشته که فرصت نمی‌کنی

گل‌های باغ خاطره در حال مردنند
به یاس‌های تشنه محبت نمی‌کنی

رفتی بدون آنکه خداحافظی کنی
دیگر به قاب پنجره دقت نمی‌کنی

امروز سیب سرخ رفاقت دلش گرفت
این سیب را برای چه قسمت نمی‌کنی؟

یعنی من از مقابل چشم تو رفته‌ام
این کلبه را دوباره مرمت نمی‌کنی

زیبا قرارمان همه جا هر زمان که شد
گرچه تو هیچ وقت رعایت نمی‌کنی

مریم حیدرزاده

رفاقت گاهی اشکه گاهی خونه
رفاقت گاهی از جنس جنونه

یه وقتایی تموم دین و دنیا
برای آدمای بی‌نشونه

همون بی‌ادعاهایی که گاهی
نمی‌دونی چقدر عاشق تر از مان

همونایی که حتی از خدا هم
به این آسونیا چیزی نمی‌خوان

اگه عشقی نبود فقط رفاقت
می‌تونست عشقو تو دنیا بیاره

نمی‌شه دل به عشق اون کسی داد
که می‌تونه رفیقو جا بذاره

رفاقت مثل خاک سرزمینه
واسه قربونی عشق تو و من

می‌شه دریا شدن مشکل نباشه
به شرط ساده از خود گذشتن

افشین یداللهی

بتا هلاک شود دوست در محبت دوست
که زندگانی او در هلاک بودن اوست

مرا جفا و وفای تو پیش یکسان است
که هر چه دوست پسندد به جای دوست نکوست

مرا و عشق تو گیتی به یک شکم زاده ست
دو روح در بدنی چون دو مغز در یک پوست

هر آنچه بر سر آزادگان رود زیباست
علی‌الخصوص که از دست یار زیبا خوست

دلم ز دست به در برد سرو بالایی
خلاف عادت آن سروها که بر لب جوست

به خواب دوش چنان دیدمی که زلفینش
گرفته بودم و دستم هنوز غالیه بوست

چو گوی در همه عالم به جان بگردیدم
ز دست عشقش و چوگان هنوز در پی گوست

جماعتی به همین آب چشم بیرونی
نظر کنند و ندانند کآتشم در توست

ز دوست هر که تو بینی مراد خود خواهد
مراد خاطر سعدی مراد خاطر اوست

سعدی

برف میاد خدا کنه پرنده طاقت بیاره
باد میاد خدا کنه بوی رفاقت بیاره

داره برف میاد و پرنده پشت شیشه ست

عمریه دیوار همیم، فاصله حرف آخره
پناه بال و پرمون؛ سقفای بی کبوتره

تو گلدونای خونگی، داره می‌پوسه ریشه‌مون
گنجشکک اشی مشی، نوک می‌زنه به شیشه‌مون

عمریه پشت میله‌ها، ترانه‌خون قفسیم
خیس می‌شیم، گوله می‌شیم، اما به هم نمی‌رسیم

عکس پرنده می‌کشیم، رو پشت بوم نقاشی
شاید بیاد رو بوم ما، گنجشکک اشی مشی

کاشکی بیاد، آبی بشه، تو نقشای کاشی بره
کاشکی بیاد، ماهی بشه، تو حوض نقاشی بره

زخما رو مرهم بذاره، نقل حکیم باشی بشه
بیاد و رنگ آبی حوضای نقاشی بشه

عبدالجبار کاکایی

مطلب مشابه: متن در مورد کنار هم بودن دوستان و جملات شادی در کنار رفیق

مطالب مشابه


نظرات


تصویری


ویدئو