به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ساعدنیوز به نقل از خبرگزاری فارس، سخن از پروین اعتصامی است، کسی که به قول دکتر شفیعی‌کدکنی «با کمترین عمر و کمترین مجال برای شعر گفتن، بیشترین توفیق ممکن را در زبان فارسی، از آن خویش کرده و از این بابت، هیچ‌کدام از بزرگان قرن حاضر و حتی قرون گذشته بعد از حافظ، به پای او نمی‌ر‌سند.» (با چراغ و آینه، نشر سخن، صفحه 465)
پروین با «نشان لیاقت» دربار پهلوی چه کرد؟
پروین، 25 اسفند 1285 در تبریز به دنیا آمد. کودک بود که فارسی و انگلیسی و عربی را از پدر دانشمندش «یوسف اعتصام‌الملک» آموخت. نوجوان بود که استعداد ادبی خود را در محضر ملک‌الشعرای بهار و دهخدا به کمال رساند. در 28 سالگی، ازدواج ناموفقی تجربه کرد. به رغم این شکست عاطفی، آوازه او محیط فرهنگی ایران را فرا گرفت. در 30 سالگی مورد توجه دربار پهلوی قرار گرفت، اما حاضر نشد «نشان لیاقت» را از دربار بپذیرد و حتی پیشنهاد رضاشاه برای تدریس ولیعهد را هم رد کرد. در 31 سالگی، سوگوار پدر شد و در 35سالگی، پس از یک دوره بیماری درگذشت.
گفته‌اند فوت پروین، در اثر بیماری حصبه بوده، اما چند سال پیش «دکتر محمدرضا سنگری» مدعی شد که پروین به قتل رسیده است. عضو هیئت علمی دانشگاه تهران، در توضیح ادعای خود، به سروده‌های شاعر در خفقان پهلوی اول اشاره کرد و پروین را از «شهیدان شعر فارسی» خواند. دکتر سنگری، امتناع پزشک معالج برای رفتن بر سر بالین شاعر را دلیل دیگر ادعای خود خواند.
