حکایت حیوانات گناهکار: گذشتگان دریایی از دانش و خرد هستند. همانطور که بعضی ها بر این باورند، «احمق ها می گویند از طریق تجربه یاد می گیرند. من ترجیح می دهم از تجربه دیگران بهره‌مند شوم.» تنها کافی است خاموشانه به عقب نگاه کنید و «بر شانه های بزرگان بیستید». بنابراین بخش تفریح و سرگرمی خبرنامه امروز حکایت حیوانات گناهکار را برای شما آماده کرده است تا از خواندن آن بهره ببرید.
حکایت حیوانات گناهکار
بیماری وحشتناک طاعون از آسمان بر زمین نازل شد تا دنیای گناهکار را گرفتار خشم الهی قرار دهد. این بلای جهنمی به همه حیوانات سرایت کرده بود. حیوانات نمرده بودند اما رو به مرگ بودند و هیچ حیوانی دیگر به دنبال سیر کردن شکم خود نبود. هیچ غذایی اشتهای آنها را باز نمی کرد و دیگر خبری از شکار و پرسه زدن حیوانات نبود. حتی فاخته هم دیگر به دنبال جفتگیری نبود، زیرا عشق و لذت از آنجا رفته بود.
روزی شیر همه حیوانات را جمع کرد و گفت: «دوستان عزیز من تردید دارم مشیت الهی بر آن باشد که بلا بر تمام ما گناهکاران نازل شود. باید آن کسی که در میان ما از همه گناهکارتر است قربانی انقام گیری الهی شود تا شاید همه ما نجات یابیم. زیرا تاریخ به ما آموخته است که در چنین بحران هایی باید قربانی داد. بیایید بدون هیچ فریب و مکری خود و کردارمان را بررسی کنیم.
همه سرشان را به نشانه تایید حرف های شیر تکان دادند. شیر دوباره بعد از لحظه ای گفت: «تا آنجا که بخاطر دارم، برای فروکش اشتهای زیادم بارها خودم را به صرف گوسفندی بی آزار مهمان کردم و حتی ناخنکی به غذای چوپپان زدم. اگر نیاز باشد من خود را قربانی می کنم.» شیر گریه کرد و خود را مقصر می دانست. بعد ادامه داد: «به گمانم دیگران نیز باید گناهان خود را برعهده بگیرند. البته این تنها زمانی عادلانه خواهد بود که همه تمام تلاش خود را بکنند تا گناهکارترین حیوان مشخص شود.»
روباه گفت: «سلطانم، شما رهبر خیلی خوبی هستید. این اخلاق گرایی بی نظیر است. آیا خوردن گله پر سر و صدا و بوگندوی گوسفندان گناه است؟ از نظر من که خیر قربان. برای چنین بندگان همین به که شخصی چون شما آنها را نوش جان کند. در مورد چوپانان هم که حقشان را کف دستشان گذاشته اید!». با شنیدن این حرف های روباه، بقیه حیوانات چاپلوسانه کف زدند و حرف او را تایید کردند. پس از این جریان هیچ حیوانی جرئت نگاه کردن به ببر، پلنگ، خرس و دیگر زورگویان جنگل را نداشت.
حکایت حیوانات گناهکار: سپس نوبت به خر رسید. او ساده لوحانه گفت: «به یاد دارم روزهایی را که از فرط گرسنگی در مراتع چمنراز راه می رفتم و بوی خوش آنها مشامم را پر می کرد. آن وقت بی رحمانه تمام علف ها را با ولع می خوردم. می دانم که حق نداشتم این موهبت زیبای خداوند را لگدمال کنم اما بسیار گرسنه بودم. می دانم که در آن لحظات، حرص و طمع بر جانم افتاده بود وگرنه چنین اشتباه بزرگی را مرتکب نمی شدم.»
بنابراین دانایان جمع به این نتیجه رسیدند که اگر خر علف ها را نمی خورد، زمین زیباتر بود و حیوانات دیگر می توانستند غذایی برای خوردن داشته باشند و شکم بچه های خودشان را سیر کنند. در نهایت حکم بر این شد که تنها چیزی که حیوانات را از طاعون نجات می دهد، مجازات الاغ است.
نتیجه اخلاقی داستان
«فراموش نکنید که مردم بر اساس اینکه شما قدرتمند هستید یا ضعیف به شما رنگی سفید یا سیاه می زنند.»
منبع حکایت حیوانات گناهکار: بهترین افسانه های ژان دو لا فونتن
خوانندگان عزیز و دوست‌داشتنی خبرنامه امیدوارم از حکایت حیوانات گناهکار لذت برده باشید. همواره از طریق بخش تفریح و سرگرمی خبرنامه می‌توانید به جدیدترین تست‌ها، پازل‌ها، سوالات و معماها دسترسی داشته باشید. در صورت تمایل حتی می‌توانید این تست‌ها را با دوستان خود به اشتراک بگذارید، به خصوص کسانی که علاقمند هستند خود را بهتر بشناسند! همچنین شما می توانید از طریق شبکه های اجتماعی ما در اینستاگرام و فیسبوک نظرات و پیشنهادات خود را مطرح کنید.
