کرکس ها پرندگان لاشخوری هستند که در نقاط مختلف دنیا غیر از قطب جنوب و استرالیا می توان آن ها را یافت. پرنده کرکس برخلاف تمام پرندگان برای خود خانه و آشیانه نمی سازند. این پرندگان حیوانات سالم را به ندرت مورد حمله ی خود قرار می دهند. ولی ممکن است حیوانات زخمی و بیمار را بکشند.
ویژگی های ظاهری پرنده کرکس
سر اغلب کرکس ها تاس و بدون پر است. طبق تحقیقاتی که انجام گرفته پوست لخت کرکس در تنظیم کردن حرارت بدن بسیار مهم است. همین امر سبب می شود که در هنگام سردی هوا کرکس ها برای گرم کردن سر خود را در بدشان فرو برند و هنگام گرم بودن هوا گردن خود را باز کنند. هم چنین تاس بودن سر آن ها باعث می شود زمانی که پرنده کرکس برای خوردن گوشت حیوانات مرده سرش را داخل بدن آنها می برد، میکروب وارد بدن آن نشود.
کرکس ها همچون عقاب ها، جغد ها، قوش ها و … ازجمله پرندگان گوشت خوار هستند. قدرت بینایی این پرنده بسیار قوی ولی بویایی آن ضعیف است. عمر این حیوانات طولانی است و تقریبا سی سال عمر می کنند.
تغذیه پرندگان کرکس
کرکس ها اغلب از مردار حیوانات و یا حتی مردار انسان ها تغذیه می کند. پرنده اگر نتواند شکار خود را پیدا کند در میان زباله ها در جست جو پیدا کردن غذا است. جالب است بدانید که اگر کرکس تخم پرندگان و یا خزندگان را پیدا کند، با سنگی که به منقارش گرفته این تخم ها را می شکند و از مواد درون آن به عنوان غذا استفاده می کند.
نقش اکوسیستمی کرکس
اسید معده ی این پرنده بسیار قوی است و توانایی دارد که باکتری ها و سم هایی مثل بوتولینوم را در معده ی خود هضم کند. با توجه به همین ویژگی می تواند از مرداری که پر از عفونت و بیماری است تغذیه کند بدون اینکه خودش دچار مشکل شود. بنابراین کرکس ها حیواناتی بسیار مفید برای از بین بردن گندیدگی ها و عفونت های مردار ها هستند و این گونه از بروز بیماری های مثل وبا و سیاه زخم جلوگیری می کند.
هم چنین این پرندگان لاشه گاو و گوسفند ها را می خورند و با اینکار به انسان ها کمک می کند تا برای از بین رفتن لاشه ای حیوانات هزینه های زیادی را پرداخت نکنند. وجود این حیوانات برای پاک شدن زمین از عفونت ها واقعا لازم و مفید است.
تولید مثل کرکس
فرایند تولید مثل کرکس به این شکل انجام می شود که پرندگان نر بال های خود را می گشایند به صورت دایره ای و با تکان دادن سرخود و به حالت خرامیدن، دایره ای شکل دور کرکس ماده می چرخند و حفت گیری می کنند.
دیده شده که گاهی این پرندگان پروازهای جفت گیری هم انجام می دهند. کرکس ها حفره ها یا درخت های تو خالی را پیدا می کنند و تخم های خود را آنجا می گذارند. تخم های این پرندگان اغلب دو عدد است ولی می تواند یک تا سه تخم هم بگذارند. کرکس ماده و نر هر دو روی تخم ها می نشینند تا بعد از ۲۸ الی ۴۱ روز جوجه ها از تخم های خودشان بیرون بیایند.
انقراض کرکس ها
مطالعات صورت گرفته حاکی از آن است که بسیاری از این پرندگان به علت تغذیه لاشه برخی حیوانات می میرند و وجود داروهایی در لاشه این حیوانات دلیل مرگ کرکس ها است. کتوپروفن یکی از این داروها می باشد که موجب مرگ و در نتیجه انقراض این گونه حیوانات می شود. دامپزشکان باید در هنگام تجویز این دارو به انقراض این پرندگان هم توجه کنند زیرا حتی یک مقدار کمی از کتوپروفن در لاشه ی دام ها سبب نابودی کرکس ها می شود.
دیکلوفناک دارویی دیگری است که برای التهاب دام ها استفاده می شود و باعث مسمومیت های کلیه ای پرندگان کرکس شده و حتی در هند عامل اصلی انقراض این پرندگان شناخته شده است.
برای آشنایی با دیگر حیوانات و ویژگی های آن ها پیشنهاد می کنیم در صورت علاقمندی از دانستنی های حیوانات بازدید نمایید.
